Treevenge (2008)

          To "Τριβέντζ" είναι ένα σύγχρονο καλτ κλάσικ, που έχει γίνει για μένα πλέον, παράδοση. Ένα μικρού μήκους 15 λεπτών (όλα αυτά για 15 λεπτά; Σοβαρά τώρα;), του πολλά υποσχόμενου Τζέισον Έισνερ, που αμέσως μετά, σκηνοθέτησε μία από τις αγαπημένες μου ταινίες του 2011 και έναν από τους αγαπημένους μου φόρους τιμής, στα χόρορ-εξπλοϊτέισον των 70's και 80's. Το Hobo With A Shotgun (όσοι δεν το έχετε δει, να το δείτε χθες)! Το βάζω κάθε Χριστούγεννα (το φιλμάκι), για να μπαίνω στο κλίμα των ημερών και να βλέπω με λιγότερη γκρίνια, μίρλα και μιζέρια, αυτήν την ενοχλητική πεορτή που αμφισβητεί τη λογική και προσβάλει κάθε ηθική (απαπαπά, τι είναι αυτός ρε; Μην τυχόν και του πάρεις δώρο). Είναι ένα από τα αγαπημένα μου μικρού μήκους και ένα από τα αγαπημένα μου Χριστουγεννιάτικα γενικά (και δεν ντρέπεσαι που το λες;).

(Τι θα δουν τα μάτια μας πάλι;)

          Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι η "Δεντρεκδίκηση" βασίζεται σε αληθινά γεγονότα (γιατί όχι; Εδώ το έχουν πει για άλλες κι άλλες ταινίες). Κάθε χρόνο λίγο πριν τα Χριστούγεννα, μία γενοκτονία (ή μήπως εθνοκάθαρση;) συμβαίνει σε κάθε Χριστιανική χώρα του κόσμου. Εκατομμύρια Έλατα πελεκίζονται στο βωμό του κέρδους. Ολόκληρες γενεές ξεκληρίζονται και τα κουφάρια τους βεβηλώνονται, για να διακοσμήσουν τα σπίτια των φονιάδων τους, στο όνομα της αγάπης και της αλληλεγγύης, που δεν υφίστανται όπως ακριβώς δεν υφίσταται και το γεγονός που γιορτάζουν. Μία γέννεση που δε συνέβη, ενός Θεού που δεν υπάρχει (Σκάσε!).

"Σκάσεεεε!"

          Το εορταστικό φιλμάκι (που θα μπορούσε να παίζει στο Νικελόντεον αυτές τις μέρες) ξεκινάει με διψασμένους για χλωροφύλλη, μανιακούς ξυλοκόπους, να τεμαχίζουν σε κατάσταση φρενίτιδας ολόκληρη συνοικία Ελάτων. Γονείς, παιδιά, παππούδες, κλαριά, χωρίζονται βίαια από τις ρίζες τους, με τα γεμάτα αγωνία παρακάλια τους και τις γεμάτες πόνο κραυγές τους, να καλύπτονται από τον ήχο των αλυσοπρίονων. Όλα αυτά φυσικά, τα βλέπουμε και τα ακούμε από την οπτική των δέντρων (;). Τα βλέπουμε από τα μάτια τους (;;) και τα ακούμε από τα αυτιά τους (;;;). Άλλη μία απόδειξη ότι τα φυτά έχουν ψυχή και νιώθουν πόνο. Γι' αυτό μην ξανακούσω γελοίες δικαιολογίες από χορτοφάγους. Πέτρες θα τρώτε αν θέλετε να λέγεστε άνθρωποι (και τι άνθρωποι, Χριστιανοί!).

(Δεν σε "κόβω" καλά)

          Τα άσχημα δεντράκια είναι τα τυχερά, επειδή πεθαίνουν πρώτα και γλυτώνουν τον εξευτελισμό του σκλαβοπάζαρου. Τα όμορφα όμως, θα αφήσουν το τελευταίο τους οξυγόνο, αφού μαρτυρήσουν και μετανοιώσουν την ώρα και τη στιγμή που φύτρωσαν. Θα καταλήξουν στα πανέρια για να πωληθούν σαν άψυχα αντικείμενα, βιώνοντας εξευτελιστικούς ελέγχους, που τσαλαπατούν την αξιοπρέπειά τους, από οικογένειες ανθρωπόμορφων μεσοαστών, για ένα παράλογο τελετουργικό και τη μακάβρια ψυχαγωγία των σάρκινων βλαστών τους.

"Ποιος να σε πάρει εσένα; Έχεις φυλλόπτωση. Στην πυρά!"

          Αυτήν τη χρονιά όμως, θα γυρίσει ο τροχός θα γαμήσει και ο φτωχός. Θα συμβεί όντως το Χριστουγεννιάτικο θαύμα και το εκδικητικό πνεύμα των Χριστουγέννων, θα γεμίσει τα σπίτια των Χριστιανών και συγκεκριμένα των στολισμένων δέντρων τους. Το πρωί της πρωτοχρονιάς, όταν οι οικογένειες θα μαζευτούν κάτω από τις μπάλες και τα αγγελάκια να ανταλλάξουν δώρα αγάπης (δηλαδή γραβάτες, παντόφλες και κόμπακτ ντισκ), θα τους κάνουν και τα δέντρα δώρο, έναν αργό, επώδυνο και πάνω απ' όλα, αστείο θάνατο. Τα Έλατα θα πάρουν τη ξύλινη εκδίκησή τους και θα σκοτώσουν στο ξύλο με τον πιο εορταστικό τρόπο, όποιον είναι κοντά τους, χωρίς να χαριστούν σε κανέναν. Ούτε καν σε έναν! Ότι πέρασαν τα δέντρα στην αρχή, θα τα περάσουν οι άνθρωποι στο τέλος. Γονείς, παιδιά, γιαγιάδες, γατιά, κομματιάζονται ο ένας μπροστά στα μάτια του άλλου.

"Μάτι για μάτι; Πόδι για κλαδί!"

          Αίμα με το λίτρο, μαύρο χιούμορ, πράκτικαλ εφέκτς, συνθεσάιζερ ήχοι και την κομματάρα από το σάουντρακ του Κάνιμπαλ Χόλοκοστ, να ανοίγει (και να κλείνει) το φιλμάκι. Μπλαστ φρομ δε παστ!
          Μιας και το έφερε η κουβέντα, τι μαλακία ήταν το Γκριν Ινφέρνο του Ίλαι Ροθ; Καλά εντάξει, δεν ήταν εντελώς μαλακία, αλλά γι' αυτήν την ταινία τόσο χάιπ και αναμουνί; Ήταν μία μέτρια ταινία τρόμου - μαύρη κωμωδία, που δεν θα τη θυμάται κανείς του χρόνου (τώρα το έσωσες). Μεγάλη απογοήτευση για όσους περίμεναν αναβίωση, του ξεχασμένου υπό-είδους των Κανίβαλων (άμα είσαι ΓΚΡΙΝιάρης άνθρωπος).

"Μας έχετε ξεχάσει όλοι! Κοντεύει να περάσει η μόδα των ριμέικ και των αντιγραφών και πήραμε τα αρχίδια μας (δηλαδή το Γκριν Ινφέρνο). Τα δικά σας θέλαμε"

(Εδώ όλο το φιλμάκι)


(Η αφισάρα)

(Η αφίσα Γκιφ!)

(και ένα αισιόδοξο μήνυμα, μέρες που είναι)

"Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα στα τρία"

(Χρόνια πολλά!)

(...και του χρόνου με αγάπη)

Read More »

Deep Dark (2015)

          Το "Βαθύ Σκοτάδι" είναι η ρομαντική ιστορία του Χέρμαν και μίας τρύπας (η κριτική θα μπορούσε να τελειώσει εδώ). Ο Χέρμαν είναι ένας άνεργος τυπάκος γύρω στα 30, που ζει με τη μάνα του και είναι καλλιτέχνης (και όχι, δεν είναι Έλληνας, υπάρχουν και αλλού αυτά). Ασχολείται με την Κινητική Τέχνη, σίγουρος ότι έχει μεγάλο ταλέντο (κλασικά), περιμένοντας τη μεγάλη ευκαιρία για να το αποδείξει (εμένα πάντως τα γλυπτά του, μου θύμισαν αυτήν τη σκηνή από το "Φρέντι γκατ φίνγκερντ"). Όταν η φουκαριάρα η μάνα του, αναγκάζεται να βάλει το δωμάτιο του κανακάρη της προς ενοικίαση, μπας και τα φέρουν βόλτα, μιας και το γαϊδούρι που έχει για παιδί, δε λέει να πάει να δουλέψει. Ο Χέρμαν συνειδητοποιεί ότι αν δε βρεθεί μία λύση γρήγορα (εκτός του να βρει δουλειά), σύντομα θα κοιμάται αγκαλιά με τη μαμά του και παίρνει τηλέφωνο τον επιτυχημένο, έμπορο τέχνης θείο του, όχι για να του ζητήσει μεροκάματο, αλλά κάποια επιχειρηματική συμβουλή, μήπως και καταφέρει να πουλήσει για τέχνη, τα σκουπίδια που φτιάχνει (από σκουπίδια). Ο θείος του προτείνει, να πάει να μείνει σε ένα συγκεκριμένο διαμέρισμα (ο Θεός να το κάνει), όπου είχε μείνει και ο ίδιος κάποτε (πριν το αγοράσει), για να δουλέψει ανενόχλητος και εκεί είχε βρει το μυστικό της επιτυχίας. Γιατί όχι και ο ανιψιός του; Με το αζημίωτο βέβαια, 800 δολάρια το μήνα για μία τρύπα, σαν μολυσμένη κωλοτρυπίδα, που δεν θα έμεναν εκεί μέσα, ούτε αιμορροϊδες. Μπορεί να είναι συγγενείς, αλλά οι καλοί λογαριασμοί, κάνουν και τους καλούς φίλους.

(800 το μήνα, ακατέβατα)

          Πακέτο για το Χέρμαν, που δεν έχει τα λεφτά για το ενοίκιο, και αφού ο θείος Σκρουτζ δεν του κάνει έκπτωση, η τελευταία του ελπίδα είναι να εκθέσει τη "δουλειά" του, στην γκαλερί του δήμου, όπου και θα εμφανιστεί, γνωστή ατζέντης καλλιτεχνών, προς αναζήτηση νέων ταλέντων. Μεγάλη ευκαιρία για το Χέρμαν, που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή της μάνατζερ, και το καταφέρνει αλλά όχι με τον τρόπο που φαντάζεται, μιας και με τη μαλακία που έφτιαξε, όχι μόνο γίνεται ρεζίλι, αλλά και καταστρέφει όλη την έκθεση (φαρσοκωμωδία). Πάνω στην ντροπή, τη ξεφτίλα και τις αποδοκιμασίες κοινού και συναδέλφων, παρακαλάει σαν γυμνοσάλιαγκας, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας την ατζέντισσα, για μία δεύτερη ευκαιρία και της υπόσχεται, ότι αν δεν της παραδώσει ένα αριστούργημα τις επόμενες δύο εβδομάδες, θα παραιτηθεί από την τέχνη (δυστυχώς όχι και από τη ζωή), διαπαντός. Έτσι νοικιάζει την τρώγλη του θείου του για δύο εβδομάδες, επειδή μέχρι τόσα μπορεί να δώσει, και κλείνεται μέσα μαζί με τα εργαλεία του, για να δημιουργήσει το καλύτερό του αχρηστούργημα [Είχα σκεφτεί κι εγώ κάποτε να ονομάζω και να βάζω σε βάζα τις κουράδες μου (όχι όλες, μόνο τις όμορφες, αυτές που έφτιαξα με κόπο, κάτω από έντονη συναισθηματική φόρτιση). Δεν είχα όμως πίστη στον εαυτό μου και νόμιζα ότι ήταν χαζή ιδέα, μέχρι που διάβασα κάπου για έναν τύπο, που έκανε κάτι παρόμοιο και έγινε πλούσιος. Θα μπορούσα να ήμουν εγώ αυτός. Να, σαν αυτόν που έγινε πλούσιος, με το να γράφει μηνύματα, πάνω σε πατάτες! Καμία ιδέα δεν είναι χαζή, σε αυτόν τον κόσμο]. Το μόνο καλό με αυτό το χαμόσπιτο, είναι η χαριτωμένη - τρομακτική διαχειρίστρια, τύπου Ματίνα Μανταρινάκη, που για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, γουστάρει το Χέρμαν και τον φλερτάρει με το να του φτιάχνει πίτες (ο έρωτας περνάει από το στομάχι). Με τον καλλιτέχνη να την αγνοεί επιδεικτικά, επειδή είναι μαλάκας και αφοσιωμένος στην τέχνη του. Δηλαδή στη μαλακία.

(Όβερλι ατάτσντ γκέρλφρεντ)

          Εκεί λοιπόν, μέσα στη χαβούζα, στο τσιμεντένιο απόστημα, που ούτε τελειωμένα πρεζάκια δεν θα έμπαιναν για να πεθάνουν, παίρνοντας την τελευταία τους δόση, καρφώνοντας τη βελόνα κατευθείαν στον εγκέφαλο, μέσα από το μάτι τους. Εκεί ο Χέρμαν, πάνω στον οίστρο που δεν έχει, μέσα στην απελπισία της ανέμπνευσης, θα ανακαλύψει την τρύπα, μέσα στην τρύπα που ζει. Μία τρύπα που θα δώσει νόημα στη ζωή του, θα του δώσει σκοπό και έμπνευση να δημιουργήσει επιτέλους κάτι, που θα έχει σημασία. Μία τρύπα, όχι της διαχειρίστριας, ούτε μία τρύπα στο νερό, αλλά μία τρύπα στον τοίχο. Γουάτ δεφάκ. Πάνω σε μία καλλιτεχνική του παράκρουση, ο Χέρμαν θα παρατηρήσει μία κλωστή να βγαίνει από μία τρύπα στον τοίχο, που στο τέλος της έχει ένα σημείωμα που γράφει "Χαλάρωσε, μην το κάνεις". Χα! Όχι, πλάκα κάνω, δεν είναι ο Εθνικός Σταρ στην άλλη πλευρά του τοίχου (αλλά θα μπορούσε). Το σημείωμα γράφει "Χαλάρωσε, μπορώ να βοηθήσω" (ενδιαφέρον ε; Πως κατάφεραν να το γαμήσουν έτσι στη συνέχεια, δε ξέρω). Η τρύπα (πόσο σεξιστές πια;), όντως μπορεί να τον βοηθήσει, αλλά θέλει και τα ανταλλάγματά της. Ένα από αυτά είναι ο ...πούτσος! Ναι, καλά διαβάσατε, κανονικό Γκλόρι Χολ. H τρύπα στον τοίχο θέλει πούτσο, γαμήσι, και όχι απότομο και άγριο, όχι σοβατίσματα και στοκαρίσματα, προσεκτική δουλειά με αλφάδι, από μάστορα με μεράκι.

(Να προσέχεις που βάζεις το πουλί σου την επόμενη φορά. Α ναι, δεν θα υπάρξει επόμενη φορά)

          Και τώρα θα κάνουμε διάλειμμα (πάνω στο καλύτερο), επειδή μ' αυτά και μ' αυτά, θυμήθηκα μία ιστορία από το στρατό (πιστεύω να έχετε καταλάβει ότι οι "κριτικές" ταινιών, είναι απλά αφορμές για να γράφω τις μαλακίες μου, έτσι;). Σε κάποια φάση όταν ήμουν φαντάρος, είχα πάρει μετάθεση σε μία από τις χειρότερες μονάδες που έπαιζαν εκείνη την περίοδο, την 134 Σμηναρχία Μάχης (δυσμενής μετάθεση, ουσιαστικά μ' έδιωξαν από το προηγούμενο στρατόπεδο και με έστειλαν εκεί. Μέχρι να με στείλουν και από 'κει, σε μία ακόμα χειρότερη μονάδα). Εκεί έκανα 24ωρες υπηρεσίες στο υπόγειο Κέντρο Επιχειρήσεων, στο οποίο βρισκόταν και το τηλεφωνικό κέντρο, το οποίο μετά τις 5, μεταμορφωνόταν σε Πλέιρουμ, με τηλεόραση, πλέιστέισον, πιοτά, μουσικές και άλλα πολλά. Μέσα στα άλλα πολλά, ήταν και μία σιδερένια ντουλάπα, στην οποία της Ελλάδος τα παιδιά, είχαν κολλήσει μία ολόσωμη αφίσα κάποιας τσιτσιολίνας με τον κώλο τούρλα, και είχαν στερεώσει με μαγνητάκι στον κώλο της, ένα άδειο κουτί Πρινγκλς από τη βάση του! Λογικό, αν σκεφτείς ότι οι φαντάροι που μοιραζόμασταν τις υπηρεσίες στο Κέντρο Επιχειρήσεων ήμασταν 5-6, με αποτέλεσμα, να μην παίρνουμε εξόδους, αλλά μαζεμένες 7 ημέρες κάθε μήνα. Δηλαδή 30 μέσα 7 έξω, και πολλές φορές τύχαινε, να είμαστε 23 μέρες συνεχόμενες, κλεισμένοι σε εκείνο το γαμωυπόγειο, με τα F-16 να πεταρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας. Φυσικά, το Φακ Τιουμπ ήταν έργο τέχνης (αυτά είναι έργα τέχνης) και είχε δημιουργηθεί για αισθητικούς και χιουμοριστικούς λόγους, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα έμενε έτσι, αν το κουτί των Πρινγκλς, ήταν λίγο πιο στενό! Βέβαια, δεν μπορώ να ξέρω αν κάποιος το χρησιμοποιούσε ΕΤΣΙ! Τέλος το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα (στην τρύπα).

(Του έμεινε από το στρατό)

          Ως φυσικό επακόλουθο, η τρύπα θα του κάνει νάζια αλλά και σκηνές ζηλοτυπίας, "Που ήσουν χθες πάλι, όλη μέρα; Δεν πιστεύω να πήγες στους σωλήνες;" - "Είναι η δουλειά μου σου έχω πει, δεν μπορώ να μην πάω και μην μου κάνεις ανάκριση! Μια τρύπα είσαι μόνο για μένα, ακούς; ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ!". Ναι, αλλά πως ακριβώς τον βοηθάει η τρύπα στην τέχνη του; Σας ακούω να λέτε (φωνές, μέσα στο κεφάλι μου). Θα σας πω πως, με το να χέζει. Η τρύπα βγάζει από μέσα της, σαν να χέζει, ή να γεννάει, κάτι κύστες, σαν τεράστια μπαλάκια μύξας, τα οποία ο Χέρμαν για κάποιο λόγο τα βρίσκει όμορφα και αφού τα καθαρίσει από τη γλίτσα που τα περιβάλει, τα χρησιμοποιεί για τα γλυπτά του (τέτοια κομψοτεχνήματα, έφτιαχνα κι εγώ μικρός, και τα κολλούσα κάτω από το θρανίο). Όπως καταλάβατε, ο Χέρμαν θα επιστρέψει μετά από δύο εβδομάδες στην ατζέντισσα, όπως της είχε υποσχεθεί, με το αηδιαστικό του τερατοτεχνούργημα και θα την αφήσει με ανοιχτό το ...στόμα. Στην πρώτη έκθεση, οι κριτικοί και οι συλλέκτες θα καβλώσουν σε βαθμό υστερίας, με τις κρεμαστές, αφροδίσιες βλέννες, τύπου ονειροπαγίδα (μουνοπαγίδα στη συγκεκριμένη) και θα αρχίσουν να χύνουν ο ένας τον άλλον, κυριολεκτικά. Αφού η ατζέντης μοσχοπουλήσει τα εκζέματα της τρύπας, θα ζητήσει από το Χέρμαν και άλλα τέτοια έργα τέχνης, για να διοργανώσει μία αποκλειστικά δική του έκθεση και να γίνει της πουτάνας το κάγκελο, του μουνιού το πανηγύρι.

"Ω, τόσο όμορφο; Τι είναι; Σπάνιο ορυκτό;"

-"Σπάνιο αρχίδι"

          Ο Χέρμαν λοιπόν, πρέπει να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της τρύπας του, αν θέλει να του χέζει κι άλλα σάπια λαχανάκια Βρυξελλών, για να συνεχίσει να ζει το όνειρό του. Για πόσο όμως θα κοροϊδεύει τον κόσμο και μέχρι που μπορεί να φτάσει η όρεξη της τρύπας, που όλο και μεγαλώνει; Και επιτέλους, ποιος κρύβεται πίσω από την τρύπα; Η διαχειρίστρια; Ο θείος του; Η μάνα του; Ένας άστεγος ή πολύ απλά κανείς, επειδή ο Χέρμαν τα φαντάζεται όλα και γαμάει τούβλα; Αν έχετε περιέργεια και θέλετε πραγματικά να μάθετε, μην το δείτε!

(Η μάνα του!)

          Όσο διάβαζα την κριτική, μου έδωσα την εντύπωση ότι πρόκειται για γαμώ τις ταινίες (για το δικό μου γούστο) αλλά μην ξεγελαστεί κανείς, δεν είναι. Δεν ξέρει ούτε η ίδια τι είναι. Κωμωδία; Θρίλερ; Φαντασίας; Ρομαντική; Έχει στοιχεία απ' όλα, αλλά ούτε κυριαρχεί ένα από αυτά, ούτε τα συνδυάζει όλα μαζί αρμονικά. Όλα τα υπόλοιπα, είναι αδιάφορα έως μέτρια. Τυπική σκηνοθεσία, απλά να γίνει η δουλειά (δηλαδή τι θες; Άποψη και αεροπλανικά;). Υποκριτική σαπουνόπερας και στέρεο-τυπικοί χαρακτήρες. Νόμιζα ότι έβλεπα τηλεταινία, και συγκεκριμένα κάποιο επεισόδιο από το The Outer Limits (ποιος το θυμάται;). Το είδα παρέα με ένα μπουκάλι Τσακτάνιελ και ένα κουτί σοκολατάκια Τσιμπίμ, και πάλι βαρέθηκα. Όσο για τον τίτλο, εντελώς αόριστος και παραπλανητικός, ντιπ για ντιπ νταρκ. Το σκέφτηκες πολύ; Πες το "Γκλόριχολ Οβντέθ" να τελειώνουμε. Άσε που θα είχες πουλήσει και περισσότερα ντιβιντί.
          Υ.Γ. Ευχαριστώ τα παιδιά από τη μπάρα του The Horror Bar, που όταν ανακάλυψαν αυτό το αριστούργημα, μου το έστειλαν σούμπιτο, με υποσημείωση "Αυτό είναι για σένα". Εβίβα!

(Το τρέιλερ που δείχνει όλη τη γαμημένη ταινία)

(Η αφίσα)

(Η αφίσα που έρχεται σύντομα)

"Πες μου ότι αυτό δεν είναι μέρος της έκθεσης"

(Έτσι, βάζεις πρώτα λίγο δάκτυλο και μετά το στοκάρεις)

(Το πιο χαμηλό κάδρο έβερ! Τι στο Διάολο, ξωτικά ζούσαν εκεί;)

"Σου έκανα πίτα; Σου αρέσει; Να σου κάνω κι άλλη; Να κάνω τα παιδιά σου;"

"Το έβγαλα από τη μύτη μου, πειράζει να το φάω;"

(Brazzers)

"Πιάσε τέσσερα κεμπάπ, ένα γιαουρτλού και μία πίτα Καισαρείας"

"Χμ, δεν είναι κακό, θα μπορούσα να ζήσω εδώ, μαζί με τις 12 γάτες μου"

(Γκλόρι Χολ)


"Μισό στα τρία, επειδή δεν την παντρεύτηκε"

Read More »

Λάθος Αναζητήσεις (Μέρος Τρίτο)

          Παρασκευή και 13 σήμερα. Η μέρα του Τζέισον, αλλά και η ώρα για την πιο ντροπιαστική κατηγορία αυτού του μπλογκ. Η ώρα του αναγνώστη, η ώρα η δική σου, η ώρα των λάθος αναζητήσεων!

(Κάθε Παρασκευή και 13, ΔΕΝ κάνουμε σεξ και μπάφους. Ο Τζέισον παρακολουθεί)

          Τρίτο στη σειρά και χειρότερο απ' όλα, επειδή αυτήν τη φορά έχετε γκουγκλάρει τα πιο αισχρά! Κάθε φορά που τσέκαρα τα στατιστικά του μπλογκ, πάθαινα ΣΟΚ, και αποκόλληση αμφιβληστροειδή. Όχι από τις εκατομμύρια προβολές που έχει το μπλογκ (αυτό το περίμενα), αλλά από τα αίσχη που διάβαζα κάθε φορά, στις "λέξεις-κλειδιά αναζήτησης" και μετά έβλεπα εφιάλτες, μέρα μεσημέρι, χωρίς να κοιμάμαι. Τι κολλύρια χλωρίνης, τι πλύσεις με καυτό ατμό, τι τρίψιμο με συρμάτινο σφουγγάρι. Δοκίμασα τα πάντα, αλλά δεν κατάφερα να ξεδώ αυτά που είδα!

          Συνεχίστε με δικό σας ρίσκο! Εγώ σας προειδοποίησα, δεν έχω καμία ευθύνη για ότι συμβεί στην όρασή σας και στη λογική σας από εδώ και πέρα, και μην κοιτάτε έμενα, εγώ έχω φτάσει σε άλλο επίπεδο πια.

Πάμε!

          Καλή αρχή. Με το καλημέρα είδα αυτό, και μου βγήκε ο καφές από τη μύτη. Τι πούτσα κρεμασμένη ανάποδα; ΤΙ ΠΟΥΤΣΑ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΗ ΑΝΑΠΟΔΑ;! Όταν το είδα τρελάθηκα, λέω πάει το κλείνω, δεν περιγράφω άλλο, και ξάφνου τι συνειδητοποιώ και φρικάρω; Ότι υπάρχει πούτσα κρεμασμένη ανάποδα στο μπλογκ, στην ανάρτηση του The Taint. Εντάξει, φταίω κι εγώ, το παραδέχομαι, είμαι λάθος.

          Τι να πρωτοκυκλώσω εδώ πείτε μου, τι; Είναι όλα, ένα κι ένα! Καταρχάς διαβάζεται ολόκληρο και σαν ποίημα! Θα το κάνω τραγούδι για το νέο μου συγκρότημα, τους "Ο, λαλάθος". Λοιπόν, ας τα πάρουμε ένα, ένα.
          1) "Γαμιάς πατέρας γαμάει την κόρη του ΣΕΞ", γαμιάς είναι ο άνθρωπος, σεξ θα κάνει, αλλά πρέπει να το κάνει με την κόρη του; Θα μου πείτε, γιατί όχι; Κανείς δεν θα την αγαπήσει τόσο, όσο ο μπαμπάκας, και στην τελική, δική του είναι, ότι θέλει κάνει. Δεν τη μεγάλωνε τόσα χρόνια, για να του τη γαμήσει άλλος (κάπου το έχω διαβάσει αυτό, κάποιος το είχε πει, αλλά δεν θυμάμαι ποιος)! Ρε μαλάκες; Όσοι γουστάρετε οικογενειακές τσόντες έχετε μαζευτεί εδώ μέσα; Μια φορά δεν έχω δει ένα γουγλάρισμα για τσόντα, τύπου "Νιόπαντρο ζευγάρι την πρώτη νύχτα του γάμου" ή "Σεξ με σκοπό την τεκνοποίηση" ή "Έρωτας στην τρίτη ηλικία". Θα μπει κατά λάθος, κανένας σοβαρός άνθρωπος εδώ μέσα; Κανένας.
          1)"Γκέι σελίδες πετάγονται στις ταινίες". Λοιπόν αυτό το έχω πάθει κι εγώ, όχι εγώ δηλαδή, μία φίλη μου, εξαιτίας μου. Μία φορά είχα στείλει σε μία δεσποινίς ένα λινκ, για να δει online το Texas Chainsaw Massacre (Καλά, έκλεισε το Gamato, συνέλαβαν τους Gamatous και το τι έχω διαβάσει στα Σόσιαλ Μύδια δε λέγεται. Ότι έγιναν εκατομμυριούχοι, ότι είχαν 9.500.000 προβολές την ημέρα, ούτε εγώ τόσες, ότι το δημόσιο έχασε μισό δισ. ευρώ, ότι θα διαδηλώσει κόσμος στο Σύνταγμα, τι μαλακίες Θεέ μου. Καλά αν γίνει το τελευταίο, θα βάλω εγώ ο ίδιος στολή ΜΑΤ από τα Τζάμπο και θα πάω να τους χτυπάω με μαύρους δικέφαλους δονητές) στη δουλειά της (σκοτωνόταν στη δουλειά) και με παίρνει τηλέφωνο έξαλλη, να με κράξει επειδή της έστειλα λέει, λινκ με τσόντες, που το άνοιξε στον υπολογιστή του γραφείου και αν το δει κάποιος, και αν γεμίσει ιούς, και γιατί της το έκανα αυτό, και, και, και. Της εξήγησα ότι εγώ έχω AdBlock και δεν μπορούσα να ξέρω αν το λινκ είχε διαφημίσεις, δεν είδα καμία τσοντοσελίδα, παρά μόνο το player για την ταινία. Δεν σκέφτηκα ότι αυτή μπορεί να μην έχει, και ότι το λινκ θα είναι γεμάτο τσόντες. Δεν ξέρω αν με πίστεψε, τελικά δεν την είδε την ταινία. Η πλάκα (το δράμα δηλαδή) είναι ότι την ταινία, της την έστειλα, επειδή είχα πετύχει μία προβολή της, σε κινηματογραφική αίθουσα (όλος τυχαίος, το ξαναπαίζει πάλι 1/11, η ίδια αίθουσα), και ήθελα να την πείσω να πάμε να τη δούμε μαζί. Τελικά δεν πήγαμε. Όλο παρεξηγήσεις.
          1) "Έναν μαλάκα κοιτάτε" (χα!). Μήπως έψαχνες την ατάκα του Χάρρυ Κλυνν "Έναν πούστη κοίτα ρε"; Τώρα γιατί σε έβγαλε εδώ, δεν ξέρω. Δεν πιστεύω να σημαίνει τίποτα. Το γούγλαρα από περιέργεια όμως και να τα μας!

          1) "Καλώς ήρθες μπέμπα", καλώς σας βρήκα; Τι είναι αυτό τώρα; Ο άλλος ψάχνει ευχές και κάρτες για γέννες και τον έβγαλε στο Λάθος Ταινίες; Ελπίζω να πήρε κάποια καλή ιδέα τουλάχιστον.

          1) "Κορίτσια ωραία, ρώγα του βυζιού". Τι θέλει να πει ο ποιητής εδώ πέρα; Μάλλον για σκέτες ρώγες (χωρίς το βυζί), ωραίων κοριτσιών έψαχνε, αλλά το έθεσε πολύ όμορφα. Έχει καλλιτεχνική φλέβα ο άνθρωπος και δεν το ξέρει. Λοιπόν, τι θυμήθηκα τώρα; Μία φορά, είχα μπει στο Bourdela.gr να διαβάσω για πλάκα (αλήθεια), τις κριτικές που κάνουν οι μπουρδελιάρηδες για τα μπουρδέλα, και τι να δω; Λογοτεχνικά αριστουργήματα σύγχρονων Μπουκόφσκι, να περιγράφουν γλαφυρά, άλλες φορές με πάθος και άλλες με χιούμορ, τις ερωτικές περιπέτειές τους, τύπου γλυφομούνια σε 50άρες ιερόδουλες των 7 ευρώ, που το κάνουν ακάποτα με 50 πελάτες ημερησίως, στα καπάκια, τον έναν μετά τον άλλον. Αν θες να γευθείς κάτι τέτοιο, σίγουρα θα έχεις εκλεπτυσμένο γούστο και θα θες να το μοιραστείς και να το εκφράσεις με τρόπο.

(Σεβασμός μηδέν)

          1) "Πως μεγαλώνει η πούτσα σαν πορνό". Ας υποθέσουμε ότι βγαίνει νόημα από αυτήν τη φράση και το κατάλαβα σωστά. Τι τη θες άνθρωπέ μου τη Συναγρίδα; Που θα το βάλεις το Ροφό; Σε τι θάλασσες θα το βάλεις να κολυμπήσει; Εκτός αν έχεις σκοπό να γίνεις σιτάρ του σινεμά κι εσύ μαζί με αυτές (αυτές στο λινκ) και να πηγαίνεις στα άπατα, γιατί έτσι κι αλλιώς στα περισσότερα λιμανάκια, είναι εύκολο να πατώσεις. Αλλά αφού θες να μάθεις, θα σου πω. Με το τράβηγμα! Έτσι ψήλωσα κι εγώ, με τράβαγαν από τα πόδια και τα χέρια και τώρα είμαι έτσι! Τράβα κι εσύ, έτσι όπως αυτός (αυτός στο λινκ) και θα μεγαλώσει και το δικό σου, και βούτα μετά και στη μαύρη άβυσσο άμα λάχει. Σε περίπτωση που δεν καταφέρεις να το ξεχειλώσεις πάντως, μη σε πάρει από ...κάτω. Μεγάλη καρδιά να έχεις και δε θα έχεις πρόβλημα (μεγάλο).

          Το γούγλαρα κι αυτό, να δω που κολλάνε αυτά τα πράματα με το ιστολόγιό μου. Να που κολλάνε.

(Με αυτά που γράφω, καλά να πάθω)

          1) "To σόι σου, ένα πρωί η Μπέλα ξυπνάει". Όταν το είδα αυτό, δεν έβγαζα απολύτως κανένα νόημα. Δεν πίστεψα ότι θα βγάλω κάποιο αν το γουγλάρω, και όμως έβγαλα. Το "Το σόι σου" ήταν Ελληνική σειρά (δεν την ήξερα) και η Μπέλα μία από τους πρωταγωνιστές. Κουλό; Άσχετο με το μπλογκ βέβαια.

          1) "Τσόντες 2015", τα Όσκαρ! Ας μην το κουράσω. Απλή αναζήτηση που θα τον έβγαλε κατευθείαν στην ανάρτηση για το Hot Girls Wanted.

          Στο προηγούμενο "Λάθος Αναζητήσεις" είχαμε το "www.ametryta byzia". Tώρα έχουμε το "www.pantoy byzia" και κάνει μπαμ ότι είναι ο ίδιος, και επιμένει, και του βγάζει πάλι το Λάθος Ταινίες, και το ξανακλικάρει! Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί που να γκουγκλάρουν και να γράφουν έτσι. Η πλάκα είναι ότι την προηγούμενη φορά, του (;) είχα γράψει, ότι δεν υπάρχει τέτοιο σάιτ και ότι αμέτρητα βυζιά υπάρχουν παντού! Και τώρα βλέπω ότι το έχει γκουγκλάρει ακριβώς έτσι! Τελικά παίζει αυτή η επικοινωνία με τους σεξομανείς, μέσω του μπλογκ, να μην υπάρχει μόνο στο μυαλό μου.

          "Καυλωμένες κόρες". Εντάξει, μία από τα ίδια, το συνήθισα πια, αλλά "καυλωμένες φρι"; Τι θες να πεις ρε φίλε; Ο τσάμπας πέθανε, δεν καυλώνουν αν δεν τους τα ακουμπήσεις πια (τα μπικικίνια, όχι τα άλλα). Τι νόμιζες δηλαδή; Ότι έτσι τσάμπα καυλώνουν; Αφιλοκερδώς; Φιλανθρωπικό ίδρυμα; Ψυχικό; Λειτούργημα; Φύγε, κι έλα πάλι όταν θα έχεις βρει δουλειά, δηλαδή ποτέ!

          Ρε! Ρε! Ρε τη γαμάει ο φίλος του άντρας της ρεε! Ε ρε τρέλα, θέλετε και σενάρια στις τσόντες σας, τρομάρα σας, δε σας φτάνει το γυμνό, θέλετε και ιστορία σκάνδαλο. Κουλτουριάρηδες μαλάκες (όχι το αντίστροφο).

          Γκέι ταινία στο στάβλο. Αν δεν ήταν γκέι, το μυαλό μου θα πήγαινε κατευθείαν σε κάτι παλιές Ελληνικές ταινίες και σε κάτι καουμπόικα. Επειδή είναι γκέι όμως, το μυαλό μου πηγαίνει μόνο σε καουμπόικα. Σε μία ταινία γνωστή σε όλους μας και σε ένα τραγούδι όχι γνωστό σε όλους μας, αν και Ελληνικό!

"Μια μέρα εκεί στο ράντζο μου

που έπαιζα το μπάντζο μου (;), 

το όμορφο ρομάντζο μου, αρχίζει, το γλυκό (;), 

συνάντησα το γόη μου, 

το φίνο καουμπόι μου, 

ψηλότερο απ’ το μπόι μου και συμπαθητικό.

Ωωωωωωωωωωωωω

μ’ αρέσει αυτό το σύστημα το καουμπόικο"

          Τώρα για το "Χέρι μέσα στον κώλο (15min)" τι να πω; Εντάξει το χέρι στον κώλο, πες ότι το καταλαβαίνω. Τα 15 λεπτά δεν καταλαβαίνω. Όπως λέμε "Κρέας μέσα στο φούρνο (40min)"; Όπως λέμε του κώλου τα εννιάμερα (πόσα λεπτά είναι 9 μέρες;), αυτό είναι του κώλου το τέταρτο; Ή μήπως εννοεί τη διάρκεια του βίντεο; Ότι τόσο χρειάζεται για να "τελειώσει", αλλά αποκλειστικά και μόνο, με αυτήν την εικόνα; Ίσως τόσο κρατάει το διάλειμμά του, όταν την παίζει στη δουλειά. Πάντως, μία που το γκούγκλαρα, δεν μου έβγαλε κάποιο λινκ για λάθος ταινίες. Ποιος ξέρει;

          Μάλιστα. Είχαμε το "Καυλωμένες φρι", τώρα έχουμε το "Φρι-κλάμα", άσε που δυσκολεύομαι να καταλάβω που κολλάει το κλάμα. Μάρθα Βούρτση τσόντα; Τραβάτε τον κι ας κλαίω; Κλάμα η Κυρία; Τον πούτσο κλαίγανε; Τέλος πάντων, και για άλλη μία φορά, υποπτεύομαι ότι είναι ο ίδιος. Πόσοι τσαμπατζήδες γράφουν έτσι (τόσοι! 1-0); Το γούγλαρα κι αυτό από περιέργεια, να δω που στο Διάολο κολλάει με το μπλογκ, και ιδού.

(Αυτή η ανάρτηση για το πορνοντοκιμαντέρ, με έχει γαμήσει)

          Βυζιά και γαμάτες κορίτσια; Βυζιά και γάματες! Μαλάκες; Από την καύλα δεν ξέρετε τι γράφετε. Τρέμουν τα χέρια σας από την ανυπομονησία να την παίξετε. Θολώνει το μυαλό σας και αυτά που γράφετε δεν βγάζουν νόημα. Θα πάθετε κανένα εγκεφαλικό από τον ενθουσιασμό της μαλακίας. Τι στο Διάολο; Από τη φυλακή βγήκατε; Είμαι σίγουρος ότι ήσασταν μέσα, τουλάχιστον για βιασμό.

          "Αιμομικτική ταινία πορνό" και "Περιγραφή πορνό αιμομιξίας"; Αμάν με τα αίματα ρε μάγκες, αμάν, γαμηθήκατε πια. Θες και περιγραφή; Τι περιγραφή δηλαδή; Σαν ποδοσφαιρικού αγώνα; Ο Παππούστης είναι στη μικρή περιοχή, τριπλάρει αριστοτεχνικά την κλειτορίδα και με δυνατό, ευθύβολο πλασέ, στέλνει την μπάλα στον παρθενικό υμένα και παραβιάζει τη μέχρι πρότινος, παρθένα εστία της Καλλονής, για να κάνει το 1-0 και οι οπαδοί τραγουδούν εκστασιασμένοι "Πούτσα πάλι, πούτσα πάλι, οέ, οέ!". Αυτό θες; 

          Άλλος κουλτουριάρης από 'δω. Καταρχάς, άμα του έβαλε υπνωτικό πως του σηκώθηκε μετά; Εκτός και αν δεν πήδηξε αυτόν τον άντρα, αλλά κάποιον άλλον, ή εκτός αν του πήδηξε το κωλαρίνο, ή εκτός αν έκανε και τα δύο! Όπως σε αυτό το επεισόδιο της 10ης εντολής.

          Και πολύ καλά έκανες. Γιατί το γούγλαρες όμως; Για να σου φύγει το χανγκόβερ; Θα σου πω εγώ το μυστικό. Για να σου περάσει το χανγκόβερ την επόμενη, πρέπει να φας ότι πιο σάπιο σκουπιδοφαγητό βρεις (κατά προτίμηση, χθεσινή πίτσα ή χθεσινό σουβλάκι) και να πιεις κι άλλο αλκοόλ! Σοβαρά, μία μπίρα ή δύο σφηνάκια, για να έρθει ο μικροργανισμός σου στα ίσα του, πιο ομαλά. Μην αφήσεις να περάσει πολύ ώρα αφότου ξυπνήσεις όμως (εντωμεταξύ, θα τον έβγαλε στην ανάρτηση του Horns, επειδή κάπου στο κείμενο, έχω γράψει ακριβώς την ίδια φράση).

          Μαμά, παπά; Α όχι, μάλλον εννοεί "Μάμα, πάπα". Όλο το σόι ψάχνει ο τύπος. Αυτό που λέμε "Γαμώ το σόι σου". Όσο πάει χειροτερεύει η κατάστασή σας. Ζητήστε βοήθεια όσο είναι ακόμα νωρίς. Καλά για το δεύτερο τι να πω; Νεκρόφιλοι να πηδιούνται... Καταρχάς πως γίνεται αυτό; Αφού είναι και οι δύο ζωντανοί. Στη νεκροφιλία, ο ένας τουλάχιστον, δεν πρέπει να είναι νεκρός; Εκτός αν δεν εννοεί να γαμιούνται μεταξύ τους, αλλά κάτι, τύπου παρτούζα με πτώματα. Όκει, ξέφυγε το πράγμα. Έχω αρχίσει και φοβάμαι. Nekromantik 1 και 2 παιδιά! Αυτά να δείτε, και αν ξαναπετύχετε "Λάθος Ταινίες" στο Γουγλ, να το προσπεράσετε. 

          Το να θες να δεις ένα ζαρωμένο, γέρικο, ξεκαύλωτο πουτσί, να μαλαπερδιάζεται πάνω σε ένα σφριγηλό, τρυφερό, δροσερό μουνάκι, το καταλαβαίνω. Μπορεί να είσαι και εσύ κάνας 75άρης και να ταυτίζεσαι. Το να θες να έχει και σενάριο παππού-εγγονή όμως, ε άι και στο Διάολο. Αναρωτιέμαι αν αυτές οι αναζητήσεις είναι προσχηματικές, ή αν όντως καυλώνουν με την ιδέα.
          Ναι, η ερωτική εγγονή, η Μπεμπέ Λιλή. Αυτό με την ερωτική εγγονή, μου θύμισε τη δήλωση αυτού του υπέρ μαλάκα ιερέα, που είχε δικαιολογήσει τους παιδεραστές παπάδες, λέγοντας ότι δεν φταίνε αυτοί, αλλά τα παιδάκια που τους προκαλούν, σε αναζήτηση φροντίδας και στοργής. Σταματήστε να καίτε τις τράπεζες και ξεκινήστε να καίτε τις Εκκλησίες!

          Εδώ μέσα, πιο πιθανό να βρεις γκόμενες διψασμένες για αίμα, παρά για σπέρμα, αλλά δεν είναι απίθανο να βρεις και γι' αυτό αλλά και για πολλά άλλα, όπως π.χ. γκόμενες διψασμένες για νερό. Πόση τσόντα πια ψάχνετε στο διαδίκτυο; Πόση (τόση, 2-0);

          Η πέτσα παχαίνει, αλλά είναι  νόστιμη. Άσε που το κρέας χωρίς αυτή είναι στυφό, και δεν τρώγεται επειδή σου κάθεται στο λαιμό και θέλει δέκα κιλά σάλιο πριν το φας.

          Αυτά τα δύο πάνε μαζί, και μάλλον είσαι ο ίδιος που τα γκουγκλάρει και σε βγάζουν συνέχεια εδώ, εξαιτίας της ανάρτησης του R100, που έχει να κάνει με τις τρελές σαδίστριες. Ελπίζω να σε ικανοποιεί που δεν βρίσκεις αυτό που θες. Με την ορθογραφία που ξέρεις πάντως, αυτό σου αξίζει, ξύλο! Εκτός αν το κάνεις επίτηδες και ψάχνεις μία Grammar Nazi δασκάλα, να σε βάζει τιμωρία και να σε χτυπάει με το χάρακα στα αρχίδια, επειδή κάνεις ορθογραφικά λάθη. Αυτό θες;

          Άλλο ένα "Λάθος Αναζητήσεις" έφτασε στο τέλος του και ένα άλλο, έχει μόλις ξεκινήσει. Είμαι σίγουρος, ότι δε θα σταματήσουν να με εκπλήσσουν τα στατιστικά αυτού του μπλογκ, και θα έχω πάντα τροφή για σχόλια σχετικά, και αφορμή για σχόλια άσχετα. Καλό Παρασκευοδεκατρειόβραδο και ας ελπίσουμε, ότι δε θα σας πάει τίποτα στραβά και δε θα σας συμβεί τίποτα κακό!

Read More »