Treevenge (2008)

          To "Τριβέντζ" είναι ένα σύγχρονο καλτ κλάσικ, που έχει γίνει για μένα πλέον, παράδοση. Ένα μικρού μήκους 15 λεπτών (όλα αυτά για 15 λεπτά; Σοβαρά τώρα;), του πολλά υποσχόμενου Τζέισον Έισνερ, που αμέσως μετά, σκηνοθέτησε μία από τις αγαπημένες μου ταινίες του 2011 και έναν από τους αγαπημένους μου φόρους τιμής, στα χόρορ-εξπλοϊτέισον των 70's και 80's. Το Hobo With A Shotgun (όσοι δεν το έχετε δει, να το δείτε χθες)! Το βάζω κάθε Χριστούγεννα (το φιλμάκι), για να μπαίνω στο κλίμα των ημερών και να βλέπω με λιγότερη γκρίνια, μίρλα και μιζέρια, αυτήν την ενοχλητική πεορτή που αμφισβητεί τη λογική και προσβάλει κάθε ηθική (απαπαπά, τι είναι αυτός ρε; Μην τυχόν και του πάρεις δώρο). Είναι ένα από τα αγαπημένα μου μικρού μήκους και ένα από τα αγαπημένα μου Χριστουγεννιάτικα γενικά (και δεν ντρέπεσαι που το λες;).

(Τι θα δουν τα μάτια μας πάλι;)

          Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι η "Δεντρεκδίκηση" βασίζεται σε αληθινά γεγονότα (γιατί όχι; Εδώ το έχουν πει για άλλες κι άλλες ταινίες). Κάθε χρόνο λίγο πριν τα Χριστούγεννα, μία γενοκτονία (ή μήπως εθνοκάθαρση;) συμβαίνει σε κάθε Χριστιανική χώρα του κόσμου. Εκατομμύρια Έλατα πελεκίζονται στο βωμό του κέρδους. Ολόκληρες γενεές ξεκληρίζονται και τα κουφάρια τους βεβηλώνονται, για να διακοσμήσουν τα σπίτια των φονιάδων τους, στο όνομα της αγάπης και της αλληλεγγύης, που δεν υφίστανται όπως ακριβώς δεν υφίσταται και το γεγονός που γιορτάζουν. Μία γέννεση που δε συνέβη, ενός Θεού που δεν υπάρχει (Σκάσε!).

"Σκάσεεεε!"

          Το εορταστικό φιλμάκι (που θα μπορούσε να παίζει στο Νικελόντεον αυτές τις μέρες) ξεκινάει με διψασμένους για χλωροφύλλη, μανιακούς ξυλοκόπους, να τεμαχίζουν σε κατάσταση φρενίτιδας ολόκληρη συνοικία Ελάτων. Γονείς, παιδιά, παππούδες, κλαριά, χωρίζονται βίαια από τις ρίζες τους, με τα γεμάτα αγωνία παρακάλια τους και τις γεμάτες πόνο κραυγές τους, να καλύπτονται από τον ήχο των αλυσοπρίονων. Όλα αυτά φυσικά, τα βλέπουμε και τα ακούμε από την οπτική των δέντρων (;). Τα βλέπουμε από τα μάτια τους (;;) και τα ακούμε από τα αυτιά τους (;;;). Άλλη μία απόδειξη ότι τα φυτά έχουν ψυχή και νιώθουν πόνο. Γι' αυτό μην ξανακούσω γελοίες δικαιολογίες από χορτοφάγους. Πέτρες θα τρώτε αν θέλετε να λέγεστε άνθρωποι (και τι άνθρωποι, Χριστιανοί!).

(Δεν σε "κόβω" καλά)

          Τα άσχημα δεντράκια είναι τα τυχερά, επειδή πεθαίνουν πρώτα και γλυτώνουν τον εξευτελισμό του σκλαβοπάζαρου. Τα όμορφα όμως, θα αφήσουν το τελευταίο τους οξυγόνο, αφού μαρτυρήσουν και μετανοιώσουν την ώρα και τη στιγμή που φύτρωσαν. Θα καταλήξουν στα πανέρια για να πωληθούν σαν άψυχα αντικείμενα, βιώνοντας εξευτελιστικούς ελέγχους, που τσαλαπατούν την αξιοπρέπειά τους, από οικογένειες ανθρωπόμορφων μεσοαστών, για ένα παράλογο τελετουργικό και τη μακάβρια ψυχαγωγία των σάρκινων βλαστών τους.

"Ποιος να σε πάρει εσένα; Έχεις φυλλόπτωση. Στην πυρά!"

          Αυτήν τη χρονιά όμως, θα γυρίσει ο τροχός θα γαμήσει και ο φτωχός. Θα συμβεί όντως το Χριστουγεννιάτικο θαύμα και το εκδικητικό πνεύμα των Χριστουγέννων, θα γεμίσει τα σπίτια των Χριστιανών και συγκεκριμένα των στολισμένων δέντρων τους. Το πρωί της πρωτοχρονιάς, όταν οι οικογένειες θα μαζευτούν κάτω από τις μπάλες και τα αγγελάκια να ανταλλάξουν δώρα αγάπης (δηλαδή γραβάτες, παντόφλες και κόμπακτ ντισκ), θα τους κάνουν και τα δέντρα δώρο, έναν αργό, επώδυνο και πάνω απ' όλα, αστείο θάνατο. Τα Έλατα θα πάρουν τη ξύλινη εκδίκησή τους και θα σκοτώσουν στο ξύλο με τον πιο εορταστικό τρόπο, όποιον είναι κοντά τους, χωρίς να χαριστούν σε κανέναν. Ούτε καν σε έναν! Ότι πέρασαν τα δέντρα στην αρχή, θα τα περάσουν οι άνθρωποι στο τέλος. Γονείς, παιδιά, γιαγιάδες, γατιά, κομματιάζονται ο ένας μπροστά στα μάτια του άλλου.

"Μάτι για μάτι; Πόδι για κλαδί!"

          Αίμα με το λίτρο, μαύρο χιούμορ, πράκτικαλ εφέκτς, συνθεσάιζερ ήχοι και την κομματάρα από το σάουντρακ του Κάνιμπαλ Χόλοκοστ, να ανοίγει (και να κλείνει) το φιλμάκι. Μπλαστ φρομ δε παστ!
          Μιας και το έφερε η κουβέντα, τι μαλακία ήταν το Γκριν Ινφέρνο του Ίλαι Ροθ; Καλά εντάξει, δεν ήταν εντελώς μαλακία, αλλά γι' αυτήν την ταινία τόσο χάιπ και αναμουνί; Ήταν μία μέτρια ταινία τρόμου - μαύρη κωμωδία, που δεν θα τη θυμάται κανείς του χρόνου (τώρα το έσωσες). Μεγάλη απογοήτευση για όσους περίμεναν αναβίωση, του ξεχασμένου υπό-είδους των Κανίβαλων (άμα είσαι ΓΚΡΙΝιάρης άνθρωπος).

"Μας έχετε ξεχάσει όλοι! Κοντεύει να περάσει η μόδα των ριμέικ και των αντιγραφών και πήραμε τα αρχίδια μας (δηλαδή το Γκριν Ινφέρνο). Τα δικά σας θέλαμε"

(Εδώ όλο το φιλμάκι)


(Η αφισάρα)

(Η αφίσα Γκιφ!)

(και ένα αισιόδοξο μήνυμα, μέρες που είναι)

"Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα στα τρία"

(Χρόνια πολλά!)

(...και του χρόνου με αγάπη)