Starry Eyes (2014)

          Χαζοχαρούμενη σερβιτόρα σε φαστφουντάδικο τύπου Χούτερς, μόνο χαζοχαρούμενη δεν είναι όταν τρώει πόρτες τη μία μετά την άλλη, από διάφορες οντισιόν που πηγαίνει και τραβάει τα μαλλιά της, γιατί πιστεύει ότι έχει μεγάλο ταλέντο και της αξίζει κάτι πολύ καλύτερο (όπως το να γίνει σταρ) από την πεζή καθημερινότητα των λογαριασμών και της φασίνας. Η παρέα της που είναι όλοι του χώρου, δεν είναι στην ίδια φάση και προσπαθούν χαλαρά και ζαμαφού, να κάνουν το δικό τους ανεξάρτητο φιλμάκι. Πράγμα που ξενερώνει τη δικιά μας, γιατί αυτό που την ενδιαφέρει άμεσα και κατεπειγόντως, είναι η καταξιωμένη επιτυχία και τα φλας της δημοσιότητας.

"Μέχρι να παραγγείλετε, θα κάτσω εδώ να κοιτάτε το καμελτό μου,

είναι προσφορά του καταστήματος"

          Όταν σε οντισιόν γνωστής εταιρίας παραγωγής ταινιών τρόμου, τρώει ξανά πόρτα, τρέχει άρων άρων να αυτοξεμαλλιαστεί στο μπάνιο, για να συνέλθει από την απογοήττα της. Tην παίρνουνε χαμπάρι όμως (ότι δεν είναι στα καλά της) και παραδόξως αντί να της πούνε "τι κάνεις εκεί μωρή τρελέγκο;" τους κινεί το ενδιαφέρον και τη φωνάζουν για δεύτερη (ανορθόδοξη αυτήν τη φορά) οντισιόν. Καταφέρνει να τους εντυπωσιάσει και της κλείνουν ραντεβού με το σαρδανάπαλο, αιρετικό μεγαλοπαραγωγό για μία τελευταία οντισιόν που δεν είναι αυτό που νομίζει, γιατί δε θέλει μόνο λόγια αλλά και πράξεις (casting couch). Δεν είναι όμως ούτε αυτό που νομίζουμε εμείς (ένα απλό casting couch).

"Πρέπει να παραδωθείς ψυχή τε και σώματι στην τέχνη, ;)"

          Από 'κει και πέρα ξεκινάει η κατρακύλα, η ψυχολογική κατάρρευση, η ανάγκη για συνειδητοποίηση των προτεραιοτήτων της και η μεταμόρφωση της μεταφορικά και κυριολεκτικά από γλυκό, ντροπαλό και ταπεινό χαμομιλάκι σε σκύλα Χάρυβδη. Tι είναι πρόθυμη να κάνει για την διασημότητα; Μία πίπα είναι αρκετή ή χρειάζονται κι άλλα; Τι στο Διάολο συμβαίνει στο Χόλιγουντ; Έτσι εξηγούνται τα βραβεία Όσκαρ;
          Ωραίο αλλά αργό με την κακή έννοια. Τόσο αργό που ξέχασα ότι έβλεπα ταινία τρόμου και νόμιζα ότι έβλεπα άλλο ένα ανεξάρτητο φιλμ, με τις ανησυχίες μίας παρέας νέων καλλιτεχνών. Μέχρι που άρχισαν να συμβαίνουν τα κακά πράματα στα τελευταία 15-20 λεπτά και θυμήθηκα (μάλλον για να μην είναι άλλο ένα ανεξάρτητο φιλμ).

"Δεν ξανασερβίρω σουβλάκι, θα γίνω Αλίκη Βουγιουκλάκη"

          Η ιστορία και κάποιες σκηνές μου θύμισαν έντονα αυτές τις σχετικά καινούργιες ταινίες, 13 sins και Cheap Thrills και τις Contracted και Thanatomorphose .Τις έχω σε ζευγάρια γιατί έχουν ακριβώς το ίδιο θέμα, το "μέχρι που μπορείς να φτάσεις, για να πάρεις αυτό που θες" και το "κάνω σεξ και αρχίζω να σαπίζω, από μέσα πρός τα έξω" αντίστοιχα. Ειδικά στο δεύτερο έχουμε πανομοιότυπες σκηνές body horror. Αν συνδιάσεις αυτές τις ιστορίες και βάλεις μέσα και συνομοσία Σατανιστικής αίρεσης, έχεις το Starry Eyes. Α! ξέχασα, πρέπει να βάλεις μέσα και το βαρετό κοινωνικό δράμα των νέων ηθοποιών, που αναγκάζονται να κάνουν υποδεέστερες σε σχέση με το ταλέντο τους δουλειές, μέχρι να γίνουν διάσημοι. Αυτό το τελευταίο να μην είχε θα γάμαγε.
          Κάπου διάβασα (νομίζω στο Fangoria) ότι είναι η ταινία τρόμου της χρονιάς (τα ίδια λέγαν και για το Βαβαδούκ), δεν είναι. Δεν είναι καν μία κανονική ταινία τρόμου, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Στην ίδια κατηγορία θα έβαζα και τα Proxy και Alyce. Στα συν η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, το Carpenterικό σάουντρακ και η ωραία αφίσα.

Το τρέιλερ

Η ωραία αφίσα

Η νάιντιζ αφίσα

Η ανάποδη αφίσα

Στην οντισιόν για το "Βαθύ Λαρύγγι"

"Λοιπόν, θέλουμε να κλάψεις, να γελάσεις, να χορέψεις

και να τραγουδήσεις ...γυμνή"

"Και τώρα ας κρατηθούμε από τα χέρια

και ας ρίξουμε έναν Καλαματιανό (χορό)"

"Εγώ το λουκάνικο το θέλω τόσο, για να χορτάσω"

(Σφυρίζει κλέφτικα)

"Δύο με το ζόρι"