Christmas Evil Aka You Better Watch Out Aka Ο Διεστραμμένος (1980)

          Επιτηδευμένα καθυστερημένη Χριστουγεννιάτικη ανάρτηση, όχι γιατί περίμενα να χωνέψω την ιερή κρεπάλη, αλλά για να κρατήσω το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα που αγαπάμε να μισούμε ζωντανό και μετά την τελετή λήξης του. Επίσης, το είχα προαναγγείλει σαν "προσεχώς" στη σελίδα στο φεϊσμπούκι και δεν ήθελα να απογοητεύσω τους φανατικούς αναγνώστες του πλοκ, που μόνο με αυτούς των Σλέιερ μπορώ να τους συγκρίνω. Πάμε λοιπόν;
          Το 1947 ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά. Όπως κάθε χρόνο έτσι και τώρα, έφεραν χιόνι, κατάθλιψη και θάνατο από παγετό στους ανθρώπους, αλλά ζέσταναν τις καρδιές τους και γέμισαν αγάπη τις κοιλιές τους. Το όμορφο σπίτι των Στά(ντ)λιν στέκει χιονισμένο και φωτεινό μέσα στη νύχτα, από τα δεκάδες γιορτινά λαμπιόνια που το έχουν στολίσει και μοιάζει με φτηνό μπουρδέλο-ψαροταβέρνα περασμένων δεκαετιών. Μέσα στο σπίτι, ο μικρός Χάρης κάθεται στις σκάλες μαζί με το μικρό του αδελφό και τη μητέρα τους, περιμένοντας να δουν τον Άγιο Βασίλη σε δράση. Μόνο που ο μικρός Χαρούλης θα δει λίγο περισσότερη δράση, απ' όση θα ήθελε.

(Τραυματισμένη παιδική ψυχή)

          Ο Άγιος Βασίλης κατεβαίνει από την καμινάδα, βγαίνει από το τζάκι, αφήνει τα δώρα κάτω από το δέντρο και καταβροχθίζει τα μπισκότα που του είχαν αφήσει, σαν το Cookie Monster. Πίνει λαίμαργα το ζεστό γάλα σαν τη Χέδερ Μπρουκ, χωρίς να πέσει σταγόνα στην πλούσια γενειάδα του και ξαναμπαίνει μέσα στο τζάκι, για να πετάξει προς την κορυφή της καμινάδας, που τον περιμένουν οι τάρανδοι αδημονώντας για το μαστίγιό του (σοβαρά, όταν φεύγει ο Άι Βασίλης ακούγονται μαστιγιές).
          Ο Χάρης πηγαίνει κατενθουσιασμένος στο κρεβάτι του, όχι όμως και ο αδερφός του, που του λέει πως ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει και αυτός στο σαλόνι ήταν ο μπαμπάς. Ο Χάρης δεν το πιστεύει, είδε τον Άγιο Βασίλη να πετάει, άκουσε τους τάρανδους, δεν μπορεί να λέει αλήθεια ο αδελφός του και κατεβαίνει ξανά, κάτω στο σαλόνι, μόνο και μόνο για να δεχθεί ένα ακόμα μεγαλύτερο σοκ. Θα δει τον Άγιο να έχει επιστρέψει και να δίνει ένα διαφορετικό δωράκι, στη μητέρα του. Να είναι γονατιστός μπροστά της, να μυρίζει το μουνί της και αυτή να χαϊδεύει και να τραβάει τη χνουδωτή μπάλα, του ...σκούφου του. Προφανώς τίποτα δεν είναι δωρεάν, ούτε καν τα δώρα του Άγιου Βασίλη και το γάλα με τα μπισκότα δεν είναι αρκετά για τον χοντρό, που είναι μερακλής και θέλει και το αλμυρό του. Ο πιτσιρίκος κοιτάζει αποσβολωμένος και χαϊδεύει το πουλάκι του (χα! Όχι, αλλά θα είχε πλάκα). Ο πιτσιρίκος κοιτάζει αποσβολωμένος και παθαίνει τέτοιο cockομπλόκο, που του μένει ψυχικό τραύμα για πάντα ...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

"Σνιφ, σνιφ, ζεστό μυδοπίλαφο, σλουρπ"

          Έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από τότε και ο μικρός Χάρης μεγάλωσε στο μπόι, αλλά όχι στο μυαλό. Τα Χριστούγεννα έχουν έρθει ξανά όπως κάθε χρόνο και ο Χάρης κοιμάται ντυμένος Άγιος Βασίλης, έτσι για το καλό και όχι γιατί είναι σαϊκομπίλι, που έχει ψύχωση με τα Χριστούγεννα. Σηκώνεται, βάζει τα κάλαντα στο πικάπ, παίζει με τις κούκλες του και ετοιμάζεται να πάει στη δουλειά του, που δε θα μπορούσε να είναι άλλη, από υπάλληλος σε εργοστάσιο κατασκευής παιχνιδιών. Αυτή βέβαια είναι η βιτρίνα του, η αληθινή δουλειά του είναι να κατασκοπεύει όλο το χρόνο τα παιδάκια της γειτονιάς του, σαν φυσιολογικός παιδόφιλος και να σημειώνει τις κακές τους πράξεις, ποιο παιδάκι αξίζει δώρο και ποιο όχι.

"Χμ, ο Τοτός και η Αννούλα δε θα πάρουν δώρο φέτος"

          Όσο πλησιάζει η Πρωτοχρονιά, τόσο πιο γουάτ δεφάκ γίνεται η ταινία και πραγματικά, δεν καταλαβαίνεις τι παρακολουθείς. Κοινωνικό δράμα; Κωμωδία; Θρίλερ; Χριστουγεννιάτικο; Η αλήθεια είναι ότι τα παρακολουθείς όλα μαζί. Ο Χάρης είναι σάικο, αλλά δεν είναι σχιζοφρενής δολοφόνος, απλά θέλει να γίνει Άγιος Βασίλης στη θέση του Άγιου Βασίλη, προσπερνώντας τη γιούχα των ενήλικων (όχι με τον καλύτερο τρόπο), που δεν καταλαβαίνουν το πραγματικό νόημα της γιορτής αυτής. Στην πορεία θα σφάξει και δύο τρεις απ' αυτούς, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Π.χ. σε μία σκηνή, κλέβει τα παιχνίδια από το εργοστάσιο που δουλεύει και τα πηγαίνει στο "Χαμόγελο του παιδιού". Έχει καλή καρδιά, αλλά είναι τρελός και θέλει να μεταμορφωθεί κυριολεκτικά, στο γνωστό Άγιο, με τραγικές όμως συνέπειες.
          Νομίζω ο πιο αντιπροσωπευτικός τίτλος είναι ο Ελληνικός, επειδή οι άλλοι δύο σε προδιαθέτουν για ταινία τρόμου, κάτι που δεν είναι. Το πιο κουλό απ' όλα, είναι ότι η ταινία προσπαθεί όντως να μεταδώσει το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα και το καταφέρνει, μέσα από τα μάτια ενός φρενοβλαβή. Τυχαίο; Δε νομίζω.

(Το ντεθ μέταλ τρέιλερ, ή αλλιώς όλη η ταινία σε ένα λεπτό)

(Η παραδοσιακή αφίσα)

(Η κλασική εϊτίλα αφίσα)

(Η καινούργια αφίσα)

(Τίτλοι αρχής από Ελληνικό VHS rip)

"Ορίστε Αννούλα, ότι μου ζήτησες, ένα στιλέτο για να σφάξεις τον Τοτό"

"Ποιος απ' όλους έφαγε το μυδοπίλαφό σας κυρία μου;"

"Δεν είμαι μεθυσμένος, απλά επιθεωρώ τα παιχνίδια"

(Λίγο αργότερα)

(Γουάτ δεφάκ;)

(Εγώ μετά την προβολή)

Επειδή δεν σας ευχήθηκα Άγιες μέρες που ήταν (δεν πιάνουν οι ευχές μου, έτσι κι αλλιώς), σας αφιερώνω τις ευχές του Μπούτια (που πιάνουν).

"'Ενα στα τρία"