Macabro Aka Frozen Terror (1980)

          Αυτή είναι η ιστορία της Τζέην, μίας κυρίας με κάπα κεφαλαίο που αγάπησε παθιασμένα έναν αλήτη και το κάπα το κεφαλαίο πήγε περίπατο. Ένας έρωτας απαγορευμένος που την τρέλανε (μεταφορικά) και την μετέτρεψε σε μία άβουλη μαριονέτα στα χέρια του εραστή της. Εθισμένη στο ηδονικό μουστάκι του ("να γαμεί καλά και να χάνεσαι" που λέει και η Λέχου), που η απότομη στέρησή του την αποτρέλανε (κυριολεκτικά) και την άφησε έρμαιο του ανικανοποίητου παράλογου πόθου της. Η ανάγκη της για το μουστάκι του παρέσυρε στο διάβα της τα πάντα, φέρνοντας την καταστροφή στη ζωή της και στις ζωές των αγαπημένων της. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

(Κυρία με κάπα κεφαλαίο)

          Η Τζέην τα έχει όλα, ομορφιά, φινέτσα, πλούσιο άντρα, δύο παιδιά και φυσικά έναν κρυφό εραστή. Όταν ο άντρας της φεύγει για δουλειά αυτή κανονίζει αμέσως ραντεβού με τον Φρεντ στην ερωτική φωλίτσα τους. Πετάει μία δικαιολογία στα ανήλικα παιδιά της (ενώ τους είχε υποσχεθεί ότι θα τα πάει σινεμά), τα αφήνει στην εποπτία του κηπουρού (μητέρα της χρονιάς) και την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια (για ζέσταμα). Η κόρη της όμως την έχει ψιλιαστεί και υποπτεύεται ότι η μάνα της ατιμάζει το στεφάνι της.

"Που πας μάνα και μας αφήνεις; με ποιόν γαμιέσαι;"

          Η ερωτική φωλιά της Τζέην είναι ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο (γαμιστρώνας) σε ένα σπίτι που μένει μία γιαγιά και ο τυφλός της γιος, ο Ρόμπερτ. Όταν η Τζέην φθάνει στο σπίτι τους η γιαγιά μπανιαρίζει τον Ρόμπερτ και φωνάζει την Τζέην μέσα στο μπάνιο να τον χαιρετήσει προκαλώντας την αγανάκτηση του άτυχου νέου που γίνεται ρόμπα μπροστά στη μανουλομανάρα που γουστάρει και επαναστατεί διώχνοντάς τους από το μπάνιο διότι "δεν είμαι παιδί, μπορώ και μόνος μου". 'Έλα όμως που του πέφτει το σαπούνι και παιδεύεται ο φουκαράς να το βρει χωρίς επιτυχία (τελικά δεν μπορεί μόνος του). Δεν την άκουγε τη δόλια τη μάνα του και τώρα ο μισός θα μείνει άπλυτος.

"Είσαι βρώμικο αγόρι Ρόμπερτ, σήκω τώρα να σου πλύνω και το πουλί"

          Όταν η Τζέην μπαίνει στο γαμιστρώνα χτυπάει το τηλέφωνο και τρέχει να το σηκώσει νομίζοντας ότι είναι ο Φρεντ. Αντί για τον εραστή της όμως είναι η σατανική της κόρη (σοκ) που βρήκε τον αριθμό ψαχουλεύοντας τα πράγματα της μάνας της και πήρε να επιβεβαιώσει τις υποψίες της, ότι δηλαδή η μάνα της είναι μία πουτάνα και μισή που πληγώνει τον πολυαγαπημένο της μπαμπάκα. Η Τζέην δε συγκινείται όμως, ήρθε να γαμηθεί και θα γαμηθεί, σιγά μην αφήσει το σκασμένο να της χαλάσει τη βραδιά. Πίνει ένα τσίπουρο, φοράει κάτι πιο άνετο, βάζει Γιώργο Κατσαρό στο πικάπ (που μάλλον έχει γράψει και το σάουντρακ) και περιμένει με τα πόδια ανοιχτά να έρθει ο Φρεντ με το μουστάκι και το κρίκο στο δεξί αυτί να την πηδήσει.

Αυτό το αυτί θα παίξει σημαντικό ρόλο αργότερα

          Η κόρη της όμως δεν μπορεί να μείνει με σταυρωμένα χέρια όσο η μάνα της τα φοράει στον πατέρα της. Θέλει να εκδικηθεί, θέλει να κάνει τη μάνα της να σκυλομετανιώσει πικρά που άφησε τα δύο της παιδιά μόνα για να πάει να βγάλει τα μάτια της με έναν ξεπλένη. Έτσι αποφασίζει να σκοτώσει τον ...αδελφό της (πάντα ο μικρός αδελφός την πληρώνει), το χαϊδεμένο της μαμάς. Πολύ έξυπνο σχέδιο από την πιτσιρίκα που με ένα σμπάρο και τη μάνα της θα αναγκάσει να γυρίσει σπίτι και αυτή θα γίνει πάλι μοναχοπαίδι. Τον φωνάζει λοιπόν να γεμίσουν την μπανιέρα, να βάλουν μέσα το αγαπημένο του βαρκάκι και να παίξουν το "Πάμε Σάμο με το Σάμινα".

(Άλλο ένα θύμα του τραγικού ναυαγίου)

          Η Τζέην ακόμα πηδιέται όταν χτυπάει το τηλέφωνο και ακούει τα τραγικά νέα. Πνιχτές άναρθρες κραυγές ακούγονται από το γαμιστρώνα (της βγήκε το σπέρμα από τη μύτη) και βγαίνει φουριόζα έξω με τον Φρεντ να πάνε ολοταχώς στο νοσοκομείο με το κάρο του, λέγοντάς του συνεχώς "πιο γρήγορα Φρεντ, ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ!" (ότι του έλεγε και στο κρεβάτι δλδ). Ο κακομοίρης κάνει πιο γρήγορα με αποτέλεσμα να στουκάρουν σε μία προστατευτική μπάρα, η οποία διαπερνάει το παρμπρίζ και του κόβει το κεφάλι (το πάνω). Κακή μέρα για την Τζέην που σε λίγες στιγμές χάνει το γιο της, το γκόμενό της και τα λογικά της αφού παθαίνει νευρικό κλονισμό και καταλήγει στο τρελοκομείο.

"Γαμώ την παναγία μου ΕΧΕΙΣ ΚΟΚΚΙΝΟ!"

          Αυτή είναι η εισαγωγή, τα πρώτα δέκα λεπτά της λάθος ταινίας που υποτίθεται δικαιολογούν τη συνέχεια, όπου μετά από από ένα χρόνο η Τζέην βγαίνει από το τρελοκομείο και αποκομμένη πλέον από την οικογένειά της (αφού μαθεύτηκαν τα ξεφτιλίκια της με τον χειρότερο τρόπο) γυρνάει στο γαμιστρώνα (που παραδόξως συνέχιζε να πληρώνει το νοίκι όλον αυτόν τον καιρό). Ο μόνος που χαίρεται για την επιστροφή της είναι ο Ρόμπερτ που πλέον έχει πεθάνει η μάνα του και θέλει λίγη συντροφιά (και κάποιον να τον κάνει μπάνιο), ειδικά της Τζέην που την έπαιζε για πάρτι της κάθε φορά που άκουγε τα αγκομαχητά της όταν πηδιόταν με τον Φρεντ.

"Πιο γρήγορα Φρεντ, πιο γρήγορα"

(Δε φαίνεται αλλά τον παίζει)

          Οι ελπίδες του για μιλφιές δε θα κρατήσουν πολύ όμως, όταν από το πρώτο κιόλας βράδυ θα ακούσει πάλι τα αγκομαχητά της Τζέην από το γαμιστρώνα. Ακόμα δεν ήρθε και βρήκε άλλο γκόμενο; Πως μπαινοβγαίνει χωρίς να τον ακούσει; Γιατί ήθελε να μείνει ξενοίκιαστο το διαμέρισμα τόσο καιρό; Αυτός πότε θα γαμήσει; Ο Ρόμπερτ μπαίνει σε υποψίες και προσπαθεί να ανακαλύψει ακούγοντας, ψαχουλεύοντας και σκουντουφλώντας εδώ κι εκεί τι τρέχει με την νοικάρισσα του. Αυτό που θα ανακαλύψει θα τον φέρει αντιμέτωπο όχι μόνο με την τρελή μάνα αλλά και με την τρελή της κόρη.

(Η τρέλα είναι κληρονομική)

          Το Μακάβριο είναι μία ιστορία αγάπης, έρωτα και τρέλας και είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Λαμπέρτο Μπάβα (γιου του θρυλικού Μάριο Μπάβα) που μαζί με τα Ντιμόνι 1 & 2 θεωρούνται τα καλύτερά του. Δεν μπορώ να το κατατάξω εύκολα σε κάποια κατηγορία ταινιών τρόμου, το σίγουρο είναι ότι είναι άρρωστο και σου μεταδίδει το μικρόβιο χωρίς να βασίζεται σε σκηνές βίας. Ενώ ξεκινάει δυνατά, μετά ο ρυθμός πέφτει απότομα και είναι αρκετά αργό χωρίς να συμβαίνουν πολλά μέχρι το τέλος που το ξαναπιάνει η τρέλα. Παρ' όλα αυτά όμως δεν βαρέθηκα, η σκοτεινή ατμόσφαιρα, το σάουντρακ που θα μπορούσε να είναι γραμμένο για τσόντα και χαρακτήρες όπως ο τυφλός παρθένος 30άρης, η παρανοϊκή καυλωμένη 24/7 μητέρα και η επίσης παρανοϊκή κόρη της (τρομακτικό παιδάκι), μου κράτησαν το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκειά του. Η τελευταία σκηνή είναι αμφιλεγόμενη επειδή δε βγάζει νόημα και είναι λίγο αστεία αλλά νομίζω είναι και το ίδιο ανατριχιαστική. Εμένα μου άρεσε και μου θύμισε την τελευταία σκηνή του Πίσις, μίας άλλης λάθος ταινίας που πρέπει να σχολιάσω οπωσδήποτε.

Το τρέιλερ

Η καλή αφίσα

Η υστερική αφίσα

Η ό,τι να 'ναι αφίσα

Η παραπλανητική αφίσα

Η σπόιλερ αφίσα

"Όχι άλλο Γιώργο Κατσαρό! Τυφλός είμαι όχι κουφός!"

"Τι κρίμα που δε βλέπεις Ρόμπερτ, τα έχω πετάξει έξω"

(Το κάπα το κεφαλαίο πήγε περίπατο)

"Δε χρειάζεται να κάνεις ντροπές, είσαι τυφλός"

(Και κρυφοκοιτάει)

"Σήμερα θα φάμε κεφαλάκι"

(Καλή όρεξη)

"Δύο!"