13.11.15

Λάθος Αναζητήσεις (Μέρος Τρίτο)

          Παρασκευή και 13 σήμερα. Η μέρα του Τζέισον, αλλά και η ώρα για την πιο ντροπιαστική κατηγορία αυτού του μπλογκ. Η ώρα του αναγνώστη, η ώρα η δική σου, η ώρα των λάθος αναζητήσεων!
(Κάθε Παρασκευή και 13, ΔΕΝ κάνουμε σεξ και μπάφους. Ο Τζέισον παρακολουθεί)

          Τρίτο στη σειρά και χειρότερο απ' όλα, επειδή αυτήν τη φορά έχετε γκουγκλάρει τα πιο αισχρά! Κάθε φορά που τσέκαρα τα στατιστικά του μπλογκ, πάθαινα ΣΟΚ, και αποκόλληση αμφιβληστροειδή. Όχι από τις εκατομμύρια προβολές που έχει το μπλογκ (αυτό το περίμενα), αλλά από τα αίσχη που διάβαζα κάθε φορά, στις "λέξεις-κλειδιά αναζήτησης" και μετά έβλεπα εφιάλτες, μέρα μεσημέρι, χωρίς να κοιμάμαι. Τι κολλύρια χλωρίνης, τι πλύσεις με καυτό ατμό, τι τρίψιμο με συρμάτινο σφουγγάρι. Δοκίμασα τα πάντα, αλλά δεν κατάφερα να ξεδώ αυτά που είδα!
          Συνεχίστε με δικό σας ρίσκο! Εγώ σας προειδοποίησα, δεν έχω καμία ευθύνη για ότι συμβεί στην όρασή σας και στη λογική σας από εδώ και πέρα, και μην κοιτάτε έμενα, εγώ έχω φτάσει σε άλλο επίπεδο πια.

          Καλή αρχή. Με το καλημέρα είδα αυτό, και μου βγήκε ο καφές από τη μύτη. Τι πούτσα κρεμασμένη ανάποδα; ΤΙ ΠΟΥΤΣΑ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΗ ΑΝΑΠΟΔΑ;! Όταν το είδα τρελάθηκα, λέω πάει το κλείνω, δεν περιγράφω άλλο, και ξάφνου τι συνειδητοποιώ και φρικάρω; Ότι υπάρχει πούτσα κρεμασμένη ανάποδα στο μπλογκ, στην ανάρτηση του The Taint. Εντάξει, φταίω κι εγώ, το παραδέχομαι, είμαι λάθος.

          Τι να πρωτοκυκλώσω εδώ πείτε μου, τι; Είναι όλα, ένα κι ένα! Καταρχάς διαβάζεται ολόκληρο και σαν ποίημα! Θα το κάνω τραγούδι για το νέο μου συγκρότημα, τους "Ο, λαλάθος". Λοιπόν, ας τα πάρουμε ένα, ένα.
          1) "Γαμιάς πατέρας γαμάει την κόρη του ΣΕΞ", γαμιάς είναι ο άνθρωπος, σεξ θα κάνει, αλλά πρέπει να το κάνει με την κόρη του; Θα μου πείτε, γιατί όχι; Κανείς δεν θα την αγαπήσει τόσο, όσο ο μπαμπάκας, και στην τελική, δική του είναι, ότι θέλει κάνει. Δεν τη μεγάλωνε τόσα χρόνια, για να του τη γαμήσει άλλος (κάπου το έχω διαβάσει αυτό, κάποιος το είχε πει, αλλά δεν θυμάμαι ποιος)! Ρε μαλάκες; Όσοι γουστάρετε οικογενειακές τσόντες έχετε μαζευτεί εδώ μέσα; Μια φορά δεν έχω δει ένα γουγλάρισμα για τσόντα, τύπου "Νιόπαντρο ζευγάρι την πρώτη νύχτα του γάμου" ή "Σεξ με σκοπό την τεκνοποίηση" ή "Έρωτας στην τρίτη ηλικία". Θα μπει κατά λάθος, κανένας σοβαρός άνθρωπος εδώ μέσα; Κανένας.
          1)"Γκέι σελίδες πετάγονται στις ταινίες". Λοιπόν αυτό το έχω πάθει κι εγώ, όχι εγώ δηλαδή, μία φίλη μου, εξαιτίας μου. Μία φορά είχα στείλει σε μία δεσποινίς ένα λινκ, για να δει online το Texas Chainsaw Massacre (Καλά, έκλεισε το Gamato, συνέλαβαν τους Gamatous και το τι έχω διαβάσει στα Σόσιαλ Μύδια δε λέγεται. Ότι έγιναν εκατομμυριούχοι, ότι είχαν 9.500.000 προβολές την ημέρα, ούτε εγώ τόσες, ότι το δημόσιο έχασε μισό δισ. ευρώ, ότι θα διαδηλώσει κόσμος στο Σύνταγμα, τι μαλακίες Θεέ μου. Καλά αν γίνει το τελευταίο, θα βάλω εγώ ο ίδιος στολή ΜΑΤ από τα Τζάμπο και θα πάω να τους χτυπάω με μαύρους δικέφαλους δονητές) στη δουλειά της (σκοτωνόταν στη δουλειά) και με παίρνει τηλέφωνο έξαλλη, να με κράξει επειδή της έστειλα λέει, λινκ με τσόντες, που το άνοιξε στον υπολογιστή του γραφείου και αν το δει κάποιος, και αν γεμίσει ιούς, και γιατί της το έκανα αυτό, και, και, και. Της εξήγησα ότι εγώ έχω AdBlock και δεν μπορούσα να ξέρω αν το λινκ είχε διαφημίσεις, δεν είδα καμία τσοντοσελίδα, παρά μόνο το player για την ταινία. Δεν σκέφτηκα ότι αυτή μπορεί να μην έχει, και ότι το λινκ θα είναι γεμάτο τσόντες. Δεν ξέρω αν με πίστεψε, τελικά δεν την είδε την ταινία. Η πλάκα (το δράμα δηλαδή) είναι ότι την ταινία, της την έστειλα, επειδή είχα πετύχει μία προβολή της, σε κινηματογραφική αίθουσα (όλος τυχαίος, το ξαναπαίζει πάλι 1/11, η ίδια αίθουσα), και ήθελα να την πείσω να πάμε να τη δούμε μαζί. Τελικά δεν πήγαμε. Όλο παρεξηγήσεις.
          1) "Έναν μαλάκα κοιτάτε" (χα!). Μήπως έψαχνες την ατάκα του Χάρρυ Κλυνν "Έναν πούστη κοίτα ρε"; Τώρα γιατί σε έβγαλε εδώ, δεν ξέρω. Δεν πιστεύω να σημαίνει τίποτα. Το γούγλαρα από περιέργεια όμως και να τα μας!
          1) "Καλώς ήρθες μπέμπα", καλώς σας βρήκα; Τι είναι αυτό τώρα; Ο άλλος ψάχνει ευχές και κάρτες για γέννες και τον έβγαλε στο Λάθος Ταινίες; Ελπίζω να πήρε κάποια καλή ιδέα τουλάχιστον.
          1) "Κορίτσια ωραία, ρώγα του βυζιού". Τι θέλει να πει ο ποιητής εδώ πέρα; Μάλλον για σκέτες ρώγες (χωρίς το βυζί), ωραίων κοριτσιών έψαχνε, αλλά το έθεσε πολύ όμορφα. Έχει καλλιτεχνική φλέβα ο άνθρωπος και δεν το ξέρει. Λοιπόν, τι θυμήθηκα τώρα; Μία φορά, είχα μπει στο Bourdela.gr να διαβάσω για πλάκα (αλήθεια), τις κριτικές που κάνουν οι μπουρδελιάρηδες για τα μπουρδέλα, και τι να δω; Λογοτεχνικά αριστουργήματα σύγχρονων Μπουκόφσκι, να περιγράφουν γλαφυρά, άλλες φορές με πάθος και άλλες με χιούμορ, τις ερωτικές περιπέτειές τους, τύπου γλυφομούνια σε 50άρες ιερόδουλες των 7 ευρώ, που το κάνουν ακάποτα με 50 πελάτες ημερησίως, στα καπάκια, τον έναν μετά τον άλλον. Αν θες να γευθείς κάτι τέτοιο, σίγουρα θα έχεις εκλεπτυσμένο γούστο και θα θες να το μοιραστείς και να το εκφράσεις με τρόπο.

(Σεβασμός μηδέν)

          1) "Πως μεγαλώνει η πούτσα σαν πορνό". Ας υποθέσουμε ότι βγαίνει νόημα από αυτήν τη φράση και το κατάλαβα σωστά. Τι τη θες άνθρωπέ μου τη Συναγρίδα; Που θα το βάλεις το Ροφό; Σε τι θάλασσες θα το βάλεις να κολυμπήσει; Εκτός αν έχεις σκοπό να γίνεις σιτάρ του σινεμά κι εσύ μαζί με αυτές (αυτές στο λινκ) και να πηγαίνεις στα άπατα, γιατί έτσι κι αλλιώς στα περισσότερα λιμανάκια, είναι εύκολο να πατώσεις. Αλλά αφού θες να μάθεις, θα σου πω. Με το τράβηγμα! Έτσι ψήλωσα κι εγώ, με τράβαγαν από τα πόδια και τα χέρια και τώρα είμαι έτσι! Τράβα κι εσύ, έτσι όπως αυτός (αυτός στο λινκ) και θα μεγαλώσει και το δικό σου, και βούτα μετά και στη μαύρη άβυσσο άμα λάχει. Σε περίπτωση που δεν καταφέρεις να το ξεχειλώσεις πάντως, μη σε πάρει από ...κάτω. Μεγάλη καρδιά να έχεις και δε θα έχεις πρόβλημα (μεγάλο).
          Το γούγλαρα κι αυτό, να δω που κολλάνε αυτά τα πράματα με το ιστολόγιό μου. Να που κολλάνε.
(Με αυτά που γράφω, καλά να πάθω)

          1) "To σόι σου, ένα πρωί η Μπέλα ξυπνάει". Όταν το είδα αυτό, δεν έβγαζα απολύτως κανένα νόημα. Δεν πίστεψα ότι θα βγάλω κάποιο αν το γουγλάρω, και όμως έβγαλα. Το "Το σόι σου" ήταν Ελληνική σειρά (δεν την ήξερα) και η Μπέλα μία από τους πρωταγωνιστές. Κουλό; Άσχετο με το μπλογκ βέβαια.
          1) "Τσόντες 2015", τα Όσκαρ! Ας μην το κουράσω. Απλή αναζήτηση που θα τον έβγαλε κατευθείαν στην ανάρτηση για το Hot Girls Wanted.

          Στο προηγούμενο "Λάθος Αναζητήσεις" είχαμε το "www.ametryta byzia". Tώρα έχουμε το "www.pantoy byzia" και κάνει μπαμ ότι είναι ο ίδιος, και επιμένει, και του βγάζει πάλι το Λάθος Ταινίες, και το ξανακλικάρει! Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί που να γκουγκλάρουν και να γράφουν έτσι. Η πλάκα είναι ότι την προηγούμενη φορά, του (;) είχα γράψει, ότι δεν υπάρχει τέτοιο σάιτ και ότι αμέτρητα βυζιά υπάρχουν παντού! Και τώρα βλέπω ότι το έχει γκουγκλάρει ακριβώς έτσι! Τελικά παίζει αυτή η επικοινωνία με τους σεξομανείς, μέσω του μπλογκ, να μην υπάρχει μόνο στο μυαλό μου.
          "Καυλωμένες κόρες". Εντάξει, μία από τα ίδια, το συνήθισα πια, αλλά "καυλωμένες φρι"; Τι θες να πεις ρε φίλε; Ο τσάμπας πέθανε, δεν καυλώνουν αν δεν τους τα ακουμπήσεις πια (τα μπικικίνια, όχι τα άλλα). Τι νόμιζες δηλαδή; Ότι έτσι τσάμπα καυλώνουν; Αφιλοκερδώς; Φιλανθρωπικό ίδρυμα; Ψυχικό; Λειτούργημα; Φύγε, κι έλα πάλι όταν θα έχεις βρει δουλειά, δηλαδή ποτέ!
          Ρε! Ρε! Ρε τη γαμάει ο φίλος του άντρας της ρεε! Ε ρε τρέλα, θέλετε και σενάρια στις τσόντες σας, τρομάρα σας, δε σας φτάνει το γυμνό, θέλετε και ιστορία σκάνδαλο. Κουλτουριάρηδες μαλάκες (όχι το αντίστροφο).

          Γκέι ταινία στο στάβλο. Αν δεν ήταν γκέι, το μυαλό μου θα πήγαινε κατευθείαν σε κάτι παλιές Ελληνικές ταινίες και σε κάτι καουμπόικα. Επειδή είναι γκέι όμως, το μυαλό μου πηγαίνει μόνο σε καουμπόικα. Σε μία ταινία γνωστή σε όλους μας και σε ένα τραγούδι όχι γνωστό σε όλους μας, αν και Ελληνικό!
"Μια μέρα εκεί στο ράντζο μου
που έπαιζα το μπάντζο μου (;), 
το όμορφο ρομάντζο μου, αρχίζει, το γλυκό (;), 
συνάντησα το γόη μου, 
το φίνο καουμπόι μου, 
ψηλότερο απ’ το μπόι μου και συμπαθητικό.
Ωωωωωωωωωωωωω
μ’ αρέσει αυτό το σύστημα το καουμπόικο"

          Τώρα για το "Χέρι μέσα στον κώλο (15min)" τι να πω; Εντάξει το χέρι στον κώλο, πες ότι το καταλαβαίνω. Τα 15 λεπτά δεν καταλαβαίνω. Όπως λέμε "Κρέας μέσα στο φούρνο (40min)"; Όπως λέμε του κώλου τα εννιάμερα (πόσα λεπτά είναι 9 μέρες;), αυτό είναι του κώλου το τέταρτο; Ή μήπως εννοεί τη διάρκεια του βίντεο; Ότι τόσο χρειάζεται για να "τελειώσει", αλλά αποκλειστικά και μόνο, με αυτήν την εικόνα; Ίσως τόσο κρατάει το διάλειμμά του, όταν την παίζει στη δουλειά. Πάντως, μία που το γκούγκλαρα, δεν μου έβγαλε κάποιο λινκ για λάθος ταινίες. Ποιος ξέρει;

          Μάλιστα. Είχαμε το "Καυλωμένες φρι", τώρα έχουμε το "Φρι-κλάμα", άσε που δυσκολεύομαι να καταλάβω που κολλάει το κλάμα. Μάρθα Βούρτση τσόντα; Τραβάτε τον κι ας κλαίω; Κλάμα η Κυρία; Τον πούτσο κλαίγανε; Τέλος πάντων, και για άλλη μία φορά, υποπτεύομαι ότι είναι ο ίδιος. Πόσοι τσαμπατζήδες γράφουν έτσι (τόσοι! 1-0); Το γούγλαρα κι αυτό από περιέργεια, να δω που στο Διάολο κολλάει με το μπλογκ, και ιδού.
(Αυτή η ανάρτηση για το πορνοντοκιμαντέρ, με έχει γαμήσει)

          Βυζιά και γαμάτες κορίτσια; Βυζιά και γάματες! Μαλάκες; Από την καύλα δεν ξέρετε τι γράφετε. Τρέμουν τα χέρια σας από την ανυπομονησία να την παίξετε. Θολώνει το μυαλό σας και αυτά που γράφετε δεν βγάζουν νόημα. Θα πάθετε κανένα εγκεφαλικό από τον ενθουσιασμό της μαλακίας. Τι στο Διάολο; Από τη φυλακή βγήκατε; Είμαι σίγουρος ότι ήσασταν μέσα, τουλάχιστον για βιασμό.
          "Αιμομικτική ταινία πορνό" και "Περιγραφή πορνό αιμομιξίας"; Αμάν με τα αίματα ρε μάγκες, αμάν, γαμηθήκατε πια. Θες και περιγραφή; Τι περιγραφή δηλαδή; Σαν ποδοσφαιρικού αγώνα; Ο Παππούστης είναι στη μικρή περιοχή, τριπλάρει αριστοτεχνικά την κλειτορίδα και με δυνατό, ευθύβολο πλασέ, στέλνει την μπάλα στον παρθενικό υμένα και παραβιάζει τη μέχρι πρότινος, παρθένα εστία της Καλλονής, για να κάνει το 1-0 και οι οπαδοί τραγουδούν εκστασιασμένοι "Πούτσα πάλι, πούτσα πάλι, οέ, οέ!". Αυτό θες; 
          Άλλος κουλτουριάρης από 'δω. Καταρχάς, άμα του έβαλε υπνωτικό πως του σηκώθηκε μετά; Εκτός και αν δεν πήδηξε αυτόν τον άντρα, αλλά κάποιον άλλον, ή εκτός αν του πήδηξε το κωλαρίνο, ή εκτός αν έκανε και τα δύο! Όπως σε αυτό το επεισόδιο της 10ης εντολής.
          Και πολύ καλά έκανες. Γιατί το γούγλαρες όμως; Για να σου φύγει το χανγκόβερ; Θα σου πω εγώ το μυστικό. Για να σου περάσει το χανγκόβερ την επόμενη, πρέπει να φας ότι πιο σάπιο σκουπιδοφαγητό βρεις (κατά προτίμηση, χθεσινή πίτσα ή χθεσινό σουβλάκι) και να πιεις κι άλλο αλκοόλ! Σοβαρά, μία μπίρα ή δύο σφηνάκια, για να έρθει ο μικροργανισμός σου στα ίσα του, πιο ομαλά. Μην αφήσεις να περάσει πολύ ώρα αφότου ξυπνήσεις όμως (εντωμεταξύ, θα τον έβγαλε στην ανάρτηση του Horns, επειδή κάπου στο κείμενο, έχω γράψει ακριβώς την ίδια φράση).

          Μαμά, παπά; Α όχι, μάλλον εννοεί "Μάμα, πάπα". Όλο το σόι ψάχνει ο τύπος. Αυτό που λέμε "Γαμώ το σόι σου". Όσο πάει χειροτερεύει η κατάστασή σας. Ζητήστε βοήθεια όσο είναι ακόμα νωρίς. Καλά για το δεύτερο τι να πω; Νεκρόφιλοι να πηδιούνται... Καταρχάς πως γίνεται αυτό; Αφού είναι και οι δύο ζωντανοί. Στη νεκροφιλία, ο ένας τουλάχιστον, δεν πρέπει να είναι νεκρός; Εκτός αν δεν εννοεί να γαμιούνται μεταξύ τους, αλλά κάτι, τύπου παρτούζα με πτώματα. Όκει, ξέφυγε το πράγμα. Έχω αρχίσει και φοβάμαι. Nekromantik 1 και 2 παιδιά! Αυτά να δείτε, και αν ξαναπετύχετε "Λάθος Ταινίες" στο Γουγλ, να το προσπεράσετε. 

          Το να θες να δεις ένα ζαρωμένο, γέρικο, ξεκαύλωτο πουτσί, να μαλαπερδιάζεται πάνω σε ένα σφριγηλό, τρυφερό, δροσερό μουνάκι, το καταλαβαίνω. Μπορεί να είσαι και εσύ κάνας 75άρης και να ταυτίζεσαι. Το να θες να έχει και σενάριο παππού-εγγονή όμως, ε άι και στο Διάολο. Αναρωτιέμαι αν αυτές οι αναζητήσεις είναι προσχηματικές, ή αν όντως καυλώνουν με την ιδέα.
          Ναι, η ερωτική εγγονή, η Μπεμπέ Λιλή. Αυτό με την ερωτική εγγονή, μου θύμισε τη δήλωση αυτού του υπέρ μαλάκα ιερέα, που είχε δικαιολογήσει τους παιδεραστές παπάδες, λέγοντας ότι δεν φταίνε αυτοί, αλλά τα παιδάκια που τους προκαλούν, σε αναζήτηση φροντίδας και στοργής. Σταματήστε να καίτε τις τράπεζες και ξεκινήστε να καίτε τις Εκκλησίες!

          Εδώ μέσα, πιο πιθανό να βρεις γκόμενες διψασμένες για αίμα, παρά για σπέρμα, αλλά δεν είναι απίθανο να βρεις και γι' αυτό αλλά και για πολλά άλλα, όπως π.χ. γκόμενες διψασμένες για νερό. Πόση τσόντα πια ψάχνετε στο διαδίκτυο; Πόση (τόση, 2-0);
          Η πέτσα παχαίνει, αλλά είναι  νόστιμη. Άσε που το κρέας χωρίς αυτή είναι στυφό, και δεν τρώγεται επειδή σου κάθεται στο λαιμό και θέλει δέκα κιλά σάλιο πριν το φας.

          Αυτά τα δύο πάνε μαζί, και μάλλον είσαι ο ίδιος που τα γκουγκλάρει και σε βγάζουν συνέχεια εδώ, εξαιτίας της ανάρτησης του R100, που έχει να κάνει με τις τρελές σαδίστριες. Ελπίζω να σε ικανοποιεί που δεν βρίσκεις αυτό που θες. Με την ορθογραφία που ξέρεις πάντως, αυτό σου αξίζει, ξύλο! Εκτός αν το κάνεις επίτηδες και ψάχνεις μία Grammar Nazi δασκάλα, να σε βάζει τιμωρία και να σε χτυπάει με το χάρακα στα αρχίδια, επειδή κάνεις ορθογραφικά λάθη. Αυτό θες;
          Άλλο ένα "Λάθος Αναζητήσεις" έφτασε στο τέλος του και ένα άλλο, έχει μόλις ξεκινήσει. Είμαι σίγουρος, ότι δε θα σταματήσουν να με εκπλήσσουν τα στατιστικά αυτού του μπλογκ, και θα έχω πάντα τροφή για σχόλια σχετικά, και αφορμή για σχόλια άσχετα. Καλό Παρασκευοδεκατρειόβραδο και ας ελπίσουμε, ότι δε θα σας πάει τίποτα στραβά και δε θα σας συμβεί τίποτα κακό!
Read More »

6.11.15

Ash Vs. Evil Dead: "El Jefe" (2015)

          Ήρθε η ώρα να σχολιάσω και σειρά! Ποιος το περίμενε; Όχι μία οποιαδήποτε σειρά όμως, αλλά τη μεγάλη επιστροφή του Βασιλιά! Hail to the king baby! Δεν έχω σκοπό να το συνεχίσω πάντως, θα σχολιάσω μόνο τον πιλότο, το πρώτο επεισόδιο που είναι και το μόνο σκηνοθετημένο από τον Σαμ Ράιμι (τον σκηνοθέτη/παραγωγό των ταινιών Evil Dead). Ίσως όταν τελειώσει η πρώτη σεζόν, να κάνω ένα γενικό σχολιασμό, αλλά μέχρι τότε, έχουμε καιρό. Έτσι κι αλλιώς ότι σχέδια έχω κάνει για μελλοντικές αναρτήσεις (Ex-Drummer, I Stand Alone, The Street Fighter, Ichi The Killer, Turbo Kid κ.α) έχουνε πάει στο Διάολο.
"Let's go!"

          Στην ανάρτηση - παρουσίαση της σειράς, είχα κλείσει με τη φράση "Κάνω τον ανάποδο σταυρό μου και ελπίζω για το καλύτερο". Να και μία ελπίδα που δεν μου βγήκε λεπίδα. Το Ash Vs. Evil Dead είναι αντάξιο των προσδοκιών και δεν απογοητεύει. Ο Σαμ Ράιμι μπορεί να άργησε να φέρει την παραγγελία, αλλά τουλάχιστον την έφερε καυτή, με μπόλικο τζατζίκι και λαδωμένη πίτα στην πλάκα και όχι στη σχάρα. Είναι ένας φόρος τιμής στην καλτ τριλογία και ξαναφέρνει στη μεγάλ... μικρή οθόνη, όχι μόνο τον Μπρους Κάμπελ στο ρόλο που στιγμάτισε την καριέρα του, αλλά και τον τρόμο με τη φαρσωκωμωδία, που έκαναν κλασική αυτήν τη σειρά ταινιών.
"Είμαι γαμάτος"

          Η σειρά μαζεύει τον Ας 30 χρόνια μετά, από εκεί που τον είχε αφήσει η τελευταία ταινία του "Κακού Νεκρού", το Army Of Darknessόταν είχε επιστρέψει από το Μεσαίωνα και ήταν υπάλληλος σε πολυκατάστημα (στο ένα τέλος, γιατί στο εναλλακτικό είχε βρεθεί σε μεταποκαλυπτική εποχή). Έτσι λοιπόν τώρα, είναι μεγαλύτερος κατά 30 χρόνια (στο σώμα και όχι στο μυαλό), αλλά στο ίδιο ακριβώς πόστο από τότε, χωρίς να τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο, πέρα από το να το παίζει άνετος με το βασικό μισθό, ξοδεύοντάς τον σε μπάφους, πιοτά και γυναίκες, έχοντας αφήσει το αλυσοπρίονο να σκουριάσει, κρυμμένος από τους δαίμονές του (μεταφορικούς και κυριολεκτικούς).Ψώνιο, παρτάλι και περιορισμένης ευθύνης γκαφατζής, με τη μοναδική του περιουσία, να είναι το αυτοκίνητό του (το κλασικό 1973 Oldsmobile Delta88 που εμφανίζεται σε όλα τα Evil Dead, και σε όλες τις ταινίες του Ράιμι). Ζει μεροδούλι, μεροφάι και ζαμανφού (έχει πιάσει το νόημα), μέχρι που (όπως γίνεται και στην πραγματική ζωή) θα κάνει μία και μόνο φορά τη μαλακία (;) και το παρελθόν του θα επιστρέψει δριμύτερο, μαζί με τους δαίμονές του.
"Ουψ, μαλακία"

          Το επεισόδιο ξεκινάει με ένα γερασμένο μεν, στο τσακίρ κέφι δεν, Ας, να ετοιμάζεται μόνος για νυκτερινή έξοδο (φορώντας κορσέ για να μη ξεχειλίζουν τα κοιλογούλια) με σκοπό να βρει παρέα στην πορεία. Παίρνοντας μόνο τα απαραίτητα, τις καπότες και το ξύλινο χέρι του (την τελευταία φορά που τον είδαμε, είχε μεταλλικό χέρι από γάντι πανοπλίας. Απ' ότι διάβασα, ο Ράιμι δεν έχει τα δικαιώματα του Army of Darkness, έτσι δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει στη σειρά), μπαίνει στην κούρσα του και οδηγεί ακούγοντας το Space Truckin', προς το πλησιέστερο μπαρ που θυμίζει Evil Dead ("The Woodsman" με σήμα το τσεκούρι).
"Πάμε να βάλουμε χέρι"

          Εκεί, θα βρει μελαγχολική, μοναχική μιλφ, να κάθεται ασυνόδευτη στο μπαρ (μόνο στις ταινίες), κι ενώ ο μπάρμαν του λέει ότι κλείνουν σε δέκα λεπτά, αυτός θα προλάβει με μία ψεύτικη αλλά συγκινητική ιστορία (αυτό μετράει) για το πως έχασε το χέρι του, να τη "ρίξει" και να βρεθεί να την πηδάει στις τουαλέτες, χτυπώντας της το κωλομέρι με το ξύλινο χέρι του, φωνάζοντάς της "Do you like my wood?". Αυτό βέβαια, μέχρι να λαχανιάσει και της πει να τον πεοθηλάσει λίγο, μέχρι να πάρει λίγες ανάσες (το γνωστό σε όλους, τσιμπούκι). Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι όταν η μιλφ φτάνει σε οργασμό και φωνάζει "Έρχομαι", της γυρνάει σε νεκροργασμό (σαν την ΑΕΚ κι αυτή), δαιμουνιάζεται, μεταμορφώνεται σε Deadite και του λέει "Έρχομαι για σένα". Το ακόμα χειρότερο; Αφού η μεγαλοκοπέλα ξεδαιμουνιαστεί, ο Ας συνεχίζει να την καρφώνει, κοιτώντας συγχρόνως πίσω από την πλάτη του, μην του την καρφώσει κι αυτουνού κάνας δαίμονας από πίσω, και κάνουν το τρίο του Διαβόλου, και με φανερή την απορία στα μούτρα του (με τη μοναδική υποκριτική του Μπρους, που "παίζει" τον Ας, σαν να μην πέρασε μία μέρα) για το πως και το γιατί, είδε Deadite ξανά, για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια.
(Κακογαμημένη)

          Το πως και το γιατί θα το μάθουμε, με ένα ωραιότατο φλασμπάκ, ταξιδεύοντας μία μέρα (μάλλον) πίσω στο χρόνο, μέσω της σκουλικότρυπας του Evil Dead 2, για να μάθουμε τι μαλακία ακριβώς έκανε ο Ας, και έφερε πίσω τους δαίμονες (ναι, αυτός φταίει πάλι). Προσωπικά δεν με έπεισε πολύ ο λόγος, αλλά εντάξει, θα μπορούσε να συμβεί (ένας μπάφος και ένα νυμφίδιο είναι αρκετά για να φέρεις την Κόλαση στη Γη). Από εκείνη τη στιγμή και μετά, σκοτεινά σύννεφα μαζεύονται πάνω από την πόλη και το αρχαίο πνεύμα του κακού, αρχίζει να καταλαμβάνει όσους μπορεί από το περιβάλλον του Ας, μιας και του τη χρωστάει από παλιά.
(Ναι, δε φταίει ο καιρός)

          Ο Ας κλασικά, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτεί να κάνει, θα είναι να πάρει τον πούλο κακήν κακώς από την πόλη, και να αφήσει τους πάντες στη μοίρα τους, και ας είναι αυτός η αιτία (και η λύση) του κακού. Τότε όμως θα βρει μπροστά του, εκτός από τους δαίμονες, και δύο συνάδελφούς του. Τον Πάμπλο, που αναγνωρίζει το μεγαλείο του Ας και είναι ο πιστός του σκύλος. Και την Κέλι (Όταν την είδα, μου θύμισε την Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, και το κουλό; Το πραγματικό όνομα της Κέλι, είναι Ντάνα!) που είναι νιούμπι στο κατάστημα και δε βλέπει τίποτα περισσότερο στον Ας, από ένα γλίτση, ηλικιωμένο, μπίχτη, νεανία [ίσως φταίει γι' αυτό, το ότι ο Ας της την "έπεσε", με την πιο λάθος ατάκα (κάτι για τη μάνα της), την πιο λάθος ώρα (έχασε τη μάνα της πριν έξι μήνες)]. Όλοι οι παραπάνω, θα του θυμίσουν τα περασμένα μεγαλεία του, διηγώντας τα να κλαις. Τα περήφανα νιάτα του και τα τιμημένα γηρατειά (που έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου) και θα τον αναγκάσουν να αναλάβει επιτέλους, την ευθύνη των πράξεών του. Δηλαδή να ξαναπάρει το Μπούμστικ στο ένα χέρι και το αλυσοπρίονο στο άλλο (αυτό που δεν έχει). Να συνειδητοποιήσει ότι αν παίζει όλο άμυνα θα το φάει το γκολάκι του, και ότι πρέπει να επανέλθει στη φυσική του θέση και να παίξει μπάλα με κομμένα κεφάλια, αν θέλει να προκριθεί στο επόμενο επεισόδιο και να πει, για μία και μοναδική φορά στη ζωή του, σωστά το καλό ξόρκι και όχι λάθος, όπως έκανε κάθε φορά που το επιχειρούσε στο παρελθόν (σε αντίθεση με το κακό ξόρκι, που το λέει κάθε φορά σωστά).

          Εκτός από τον Ας και την παρέα του, βλέπουμε παράλληλα και την ιστορία μίας μπατσίνας, που κάνει την εμφάνισή της, σε μία σκηνή (την πιο τρομακτική του επεισοδίου) φόρο τιμής στο δεύτερο Evil Dead. Όταν αυτή με τον συνάδελφό της θα πάνε να ελέγξουν ένα σπίτι (που μάλλον είχε τον ίδιο διακοσμητή με αυτό της καλύβας στο δάσος. Eλαφοκεφαλές στον τοίχο, κουνιστή καρέκλα, ρολόι κούκος κλπ) και θα έρθουν αντιμέτωποι με το κακό. Σε αυτήν τη σκηνή, θα δούμε ξανά, την κλασική πλέον, κίνηση κάμερας "Από την οπτική του κακού" του Ράιμι, που χρησιμοποίησε στο πρώτο Evil Dead και καθιερώθηκε σε όλες τις συνέχειες. Επίσης κάτι άλλο που πρόσεξα σε αυτήν τη σκηνή, είναι το κίτρινο πουκάμισο, που φοράει ο μπάτσος. Εκτός του ότι είναι κίτρινο και δεν μπορείς να μην το προσέξεις. Κίτρινο είναι και το πουκάμισο, που φοράει στο δεύτερο Evil Dead, η κόρη του προφέσορα.
(Αυτή στα αριστερά από την Ελαφοκεφαλή. Στα κέρατα της οποίας θα βρεθεί ο μπάτσος με το ίδιο πουκάμισο!)

          Εκτός από αυτά που ανέφερα ήδη, το επεισόδιο είναι γεμάτο αναφορές στις ταινίες. Aπό ολόκληρες σκηνές, μέχρι μικρά στιγμιότυπα. Όπως η σκηνή που επιτίθεται στον Ας, μία παιδική κούκλα (οι μικροί Ας, του Army Of Darkness). Το τσεκούρι που είναι κρεμασμένο στο τροχόσπιτο (το τσεκούρι από το πρώτο Evil Dead). Το φτυάρι με το οποίο σκοτώνει ο Πάμπλο την κούκλα (το φτυάρι που αποκεφάλισε ο Ας την κοπέλα του, στο Evil Dead 2). Το πηγάδι που άνοιξε έξω από το μπαρ (το πηγάδι με τους Deadites στο Army Of Darkness). Η σκηνή που ο Ας βγάζει το σακάκι της δουλειάς και από μέσα φοράει το μπλε πουκάμισο (υπάρχει ολόιδια σκηνή στο τέλος του Army Of Darkness). Η σκηνή που ο Ας τραβάει το απλωμένο σεντόνι (ακριβώς όπως ο Σκοτ τραβάει την κουρτίνα του μπάνιου, στο πρώτο Evil Dead). H σκηνή του τρέιλερ (στο επεισόδιο την έκοψαν), που λέει στη γιαγιά Deadite, "Υο granny, let's go!" (λέει την ίδια φράση σε άλλη γιαγιά Deadite στο Evil Dead 2).
          Άλλη μία ωραία σκηνή είναι, όταν ο Ας εξηγεί στον Πάμπλο, τι του συνέβη σε εκείνη την καλύβα πριν από 30 χρόνια, και βλέπουμε σκηνές από τα δυο πρώτα Evil Dead να παίζουν από προτζέκτορα, πάνω στις κούτες της αποθήκης. Πολύ πιθανό να υπάρχουν και άλλα που δεν πρόσεξα, άλλωστε μόνο τρεις φορές το είδα (όχι στα καπάκια, είμαι και κάποιας ηλικίας). Αν είδατε εσείς κάποιο άλλο, να μου το πείτε.
(Ντεζαβού)

          Δύο πράγματα με χάλασαν (άμα είσαι γκρινιάρης άνθρωπος). Πρώτον, το όχι τόσο καλό CGI. Βέβαια θα μου πεις, ότι στις ταινίες που προηγήθηκαν (εκτός του ριμέικ) και άφησαν ιστορία στο τρομοσινεμά, τα εφέ είναι τρις χειρότερα από αυτά της σειράς. Ναι, αλλά! Πριν "παίξει" το πρώτο επεισόδιο, ο Ράιμι και ο Κάμπελ έλεγαν σε κάθε τους συνέντευξη, ότι θα βασιστούν στα πράκτικαλ εφέκτς και όχι στα Πλέιστέισον. Εγώ δεν είδα κάτι τέτοιο (εκτός αν εννοούν πράκτικαλ και το μέικαπ). Είδα ένα 50/50, αλλά με το CGI να κάνει μπαμ. Στο παρελθόν, έχουμε δει κεφάλια να ανατινάζονται πολύ καλύτερα με πρακτικά εφέ. Τουλάχιστον πέφτει και "αληθινό" αίμα και δεν είναι όλο κομπιουτερίστικο (όπως στο The Walking Dead).
(ΜΠΑΜ!)

          Δεύτερον, κάποιες συμπεριφορές που δεν βγάζουν πολύ νόημα (καλά χαλάρωσε, τι νομίζεις ότι βλέπεις;), όπως η σκηνή με το μαχαίρι στον ώμο του Πάμπλο (αφού μπορούσε να το βγάλει έτσι απλά, γιατί δεν το έκανε από την αρχή;) και το Παρκούρ ενός Deadite (αν μπορείς να περπατάς στο ταβάνι και να αιωρείσαι στον αέρα, τι το θες το Παρκούρ;). Αυτά τα δύο πραγματάκια όμως δεν ήταν αρκετά για να μου χαλάσουν την όλη εμπειρία και από αυτήν τη στιγμή, το "Ας εναντίων Κακών Νεκρών" είναι η αγαπημένη μου σειρά (όχι ότι βλέπω και πολλές) και ευτυχώς δεν θα τελειώσει σύντομα. Έμαθα ότι ανανεώθηκε και για δεύτερη σεζόν! Ζήτω ο Βασιλιάς (ζήτω!).

(Τρεϊλεράκι)

 (Αφισούλα)

(Φαν αφισούλα)

(Να σπάσουνε τα άλατα)


"Ωραία στάση για σεξ, αλλά μήπως να αλλάξουμε θέσεις;"

(Έτσι παίζουμε μπάλα)

(Εγώ την ώρα που έβλεπα το επεισόδιο)

 (Το επεισόδιο κλείνει με αυτό το κομμάτι. Ο τίτλος του και οι στίχοι είναι πολύ ταιριαστοί για να είναι τυχαίοι. Μήπως ο Ράιμι υπαινίσσεται  ότι όλα συμβαίνουν στο μυαλό του Ας; Δεν αποκλείεται μιας και στις ταινίες είδαμε τον Ας να τρελαίνεται και να πολεμάει ενάντια στον εαυτό του. Τραβηγμένο αλλά θα μπορούσε.)
(Τρία!)
Read More »