30.9.16

Landmine Goes Click (2016)

             Καταρχάς να ξεκινήσουμε με το ότι η ταινία αυτή είναι βαθιά πολιτική και να συνεχύσουμε με το ότι δεν μπορώ να πω πολλά χωρίς να κάνω σπόιλερ, επειδή οι ανατροπές ξεκινάνε απο την αρχή. Γι' αυτό θα πω λίγα και ουσιαστικά (Γιώργος, ελάφι, σφυρί, γράψιμο, ηρεμία, ταχύτητα).
             Το φιλμάκι του Levan Bakhia ξεκινάει με ένα πολύ ωραίο πλάνο από ψηλά, με το Drone να ακολουθεί το τζιπάκι της παρέας που κόβει βόλτες στην όμορφη γεωργία της Γεωργίας και για κάποιο λόγο όλο αυτό να φαίνεται σαν μακέτα ("Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η Γη με ζωγραφιά, κι εσύ την πήρες σοβαρά, κι εσύ την πήρες σοβαρά") Σοβαρά! Αφού μέχρι να πάει η κάμερα κοντά στους πρωταγωνιστές νόμιζα ότι έβλεπα κάποιο stop motion animation φιλμάκι. Ο σκηνοθέτας το έκανε επίτηδες; Εγώ έχω κάποιο πρόβλημα (μάλλλον το δεύτερο); Δεν ξέρω. Πάντως έτσι φαίνεται (έτσι σου φάνηκε θες να πεις).
(Μακέτο!)

             Όταν η κάμερα φεύγει από το Drone και πάει στα χέρια του οπερατέρ, βλέπουμε ένα απελευθερωμένο Αμερικάνικο τρίο, ένα ζευγαράκι και το φανάρι τους (ο κοινός τους μπακούρης κολλητός) δηλαδή, να επιχειρούν να κάνουν κάμπινγκ στη Σοβιετική Ένωση, επειδή η ψευδαίσθηση της ελευθερίας στην ελεύθερη αγορά έχει αρχίσει να γίνεται συναίσθηση και θέλουν να κατασκηνώσουν στην ύπαιθρο της Κόκκινης Αρκούδας, μπας και αναπνεύσουν αέρα ελευθερίας ατόμου και όχι ελευθερίας εμπορίου ("Το ίδιο δεν είναι;" - "ΣΚΑΣΕ!"). Επειδή όμως η ελευθερία κερδίζεται με πόλεμο, απομεινάρια του πολέμου αυτού, υπάρχουν στο χώμα που πήγαν να περπατήσουν και δεν θα αργήσουν να πατήσουν (ο ένας δηλαδή, ο τυχερός) πάνω σε μία νάρκη και να το παίξουν αγαλματάκια, ακίνητα, αγέλαστα, αμίλητα.Το τελευταίο βέβαια, δυστυχώς δεν το τηρούν, επειδή δεν κάνουν και τίποτα άλλο εκτός από το να μιλάνε.
"Εχμ, συγγνώμη παιδιά; Νομίζω ότι κάτι πάτησα"-
"Σκατά θα είναι, λεφτά θα πάρεις. Άσε μας τώρα, δεν βλέπεις ότι κοιτιόμαστε;"

             Ο ένας από τους τρεις θα την "κάνει" με ελαφρά πηδηματάκια (μην σκάσει και καμία βόμβα) και δεν λέω το γιατί, μην κάνω σπόιλερ, αλλά είναι από τις καλές στιγμές της ταινίας. Μας μένουν δύο λοιπόν (3-1=2), ο Γκαστόνε και το γκομενάκι που πάει γυρεύοντας ("κοιτάξτε πως ήταν ντυμένη κύριε Δικαστά, τα ήθελε ο κώλος της") και το λέω αυτό, διότι αν δείτε την ταινία (χλωμό) και ακούσετε τις μαλακίες που λέει στον ξελιγωμένο βλάχο που τους βρίσκει πάνω στο βουνό, δεν θα το πιστεύετε, αλλά υποθέτω κάπως έπρεπε να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Μέχρι να γίνει αυτό, κάθεται ο ναρκοπατητής ακίνητος πάνω στη νάρκη, χεσμένος από το φόβο του, σφιγγόμενος μη του φύγει καμία κλανιά και τιναχτούν όλοι στον αέρα και η τύπισσα με ένα φτυάρι, να του σκάβει το λάκκο. Αλήθεια! Η δεσποινίς, κάπως βρήκε ένα φτυάρι και σκάβει ένα λαγούμι πίσω του, για να πηδήξει αυτός μέσα και να γλυτώσει από την έκρηξη (επειδή προλαβαίνει ξέρω 'γω), αλλά και να μην γλυτώσει, θα τον σκεπάσει με λίγο χωματάκι και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Όπως και να έχει ο λάκκος είναι απαραίτητος. Εννοείται ότι εκεί που είναι δεν έχουν σήμα τα κινητά. Δεν είναι απίστευτο. Το καλοκαίρι που γύρναγα στη Σκύρο, η Wind δεν είχε σήμα πουθενά! Αφού σκεφτόμουν συνέχεια στα κατσικογκρέμια που ανηφορίζαμε, για να κατηφορίσουμε μετά σε υποτιθέμενες μαγικές παραλίες (που απλά πας για να πεθάνεις, επειδή μέχρι να φτάσεις έχεις πάθει αφυδάτωση, ηλιάση, σε έχουν δαγκώσει φίδια, σε έχουν κεντρίσει σκορπιοί και έχεις πάθει πολλαπλά κατάγματα στα κάτω άκρα και τα πρώτα σημάδια της Γάγγραινας έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους), ότι αν μας τύχει κάτι (οικογένεια κανιβάλων, που τρώει ηλίθιους τουρίστες, που χάνονται στα βουνά του νησιού ας πούμε), τη γαμήσαμε! Σαν τις ταινίες που βλέπω και δεν τις πιστεύω! Τελικά δεν μας έτυχε κάτι εκτός από βλακεία. Ας συνεχίσω να λέω για την ταινία.
"Μην κουνιέσαι καθόλου, μην αναπνέεις καν!"
-"Το πρωί έφαγα τυρόπιτα με Μίλκο"

             Εκεί λοιπόν που η λεπτοκαμωμένη δεσποινίς συνεχίζει να σκάβει, να βογγάει, να ιδρώνει και ο ιδρώτας να κυλάει από το μουνί στα μπούτια της μέσα από το τζιν σορτσάκι/κιλοτάκι που φοράει, ενώ το λευκό της φανελάκι έχει αρχίσει να γίνεται διάφανο και να κολλάει πάνω στα μικρά, αλλά τουρλωτά βυζιά της, σκάει μύτη ένας κυνηγός, ταβερνιάρης, γιδοβοσκός, με μεγάλη κοιλιά και τσιγκελωτό μουστάκι, με όλη την καλή διάθεση να βοηθήσει, με το αζημίωτο όμως. Ο τσάμπας πέθανε και όλα έχουν αξία, ακόμα και στην Ε.Σ.Σ.Δ. Επειδή όμως ο Κομμουνισμός είναι βαθιά ριζωμένος μέσα στην καρδιά του προλετάριου, δεν θέλει να προσφέρει τις υπηρεσίες του με αντάλλαγμα το χρήμα, αλλά με ανταλλαγή υπηρεσιών. "Θα σε βοηθήσω να καλέσεις βοήθεια, αν με βοηθήσεις να χύσω ...μέσα" - "Εντάξει" - "Δεν μιλάω σε σένα ρε φίλε, στην κοπέλα μιλάω" (αναρωτιέμαι ποιος θα γελάσει με αυτό το αστείο).
"Εγώ!"

             Νομίζω καταλάβατε τι θα παίξει (τον πούτσο) από εδώ και πέρα. Απλά δεν θα παίξει όπως το είχα εγώ στο μυαλό μου. Είχα ακούσει για μεγάλο καλάθι και πήρα πολλά κεράσια, ενώ έπρεπε να πάρω μόνο τρία. Πρόκειται για ένα Rape & Revenge ταινιάκι τύπου I Spit On Your Grave με κάποιες πρωτοτυπίες στην κλασική ιστορία που το έκαναν να ξεχωρίσει στα φεστιβάλ που έπαιξε, αλλά όχι να βιάσει και τ ...συγγνώμη, να κλέψει και την παράσταση ήθελα να πω, επειδή έχει αρκετά αρνητικά, με πρώτο και καλύτερο το ρυθμό του. Είναι πολύ αργό. Κάνει μία τεράστια κοιλιά στη μέση, που θα μπορούσε να κοπεί από παντού και να γίνει νοστιμότατος πατσάς. Μπορεί κάποιοι να πουν ότι έχτιζε την ένταση, αλλά εμένα προσωπικά μου έχτιζε τα αρχίδια. Στην αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια της ταινίας (τα ίδια έλεγες και στο προηγούμενο άρθρο, μήπως απλά βαρέθηκες να βλέπεις ταινίες;) θα μπορούσε να έχει περισσότερη δράση, περισσότερο χιούμορ, περισσότερη βία, περισσότερο από τα πάντα εκτός από τους ανούσιους, κουραστικούς και χαζούς διαλόγους, που αντί να δικαιολογήσουν τις πράξεις των πρωταγωνιστών, απλά τις καθυστερούν. Πως είναι όταν μιλάς με κάποιον στο Messenger και τον βλέπεις να πληκτρολογεί, να πληκτρολογεί, να πληκτρολογεί, και να στέλνει ένα "Ok"; Ε, αυτό. Δηλαδή σοβαρά, αν θέλω να ακούσω ανθρώπους να μιλάνε, θα ανοίξω το ραδιόφωνο, όχι την τηλεόραση που έχει κινούμενες εικόνες. Μία εικόνα, χίλιες λέξεις (σοβαρα τώρα;).
"Τι λέει;" - "Μιλάει"

            Θα μπορούσαν να έχουν γίνει τόσα όμορφα πράγματα στο ταινιάκι αυτό, που δεν έγιναν, που σκέφτομαι σοβαρά να γράψω κάτι αντίστοιχο και να το πω "Landmine Goes Boom" και να γίνεται μέσα της πουτάνας το κάγκελο, έτσι για να μην πάει χαμένη αυτή η κατά τα άλλα γαμάτη ιδέα. Αφού είδα την ταινία, απόρησα με τα σχόλια και τις κριτικές που είχα διαβάσει, για το πόσο πολύ το τραβάει (το σχοινί) στις σκηνές βίας. Δεν ξέρω, μπορεί σε κάποιον που δεν παρακολουθεί τέτοιες ταινίες να του φανεί τρομακτική και δυσάρεστη (δηλαδή εσένα σου φάνηκε ευχάριστη; Έχεις πρόβλημα παιδί μου;), αλλά σε κάποιον fan του είδους, όχι. Μάλλον είναι σαν να βάλεις σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ποτέ του Ντεθ Μέταλ, αυτό.
Εννοείται ότι θα του φανεί ακραίο και Σατανικό, αλλά όταν θα ακούσει το παρακάτω, θα καταλάβει τη διαφορά και θα εκτιμήσει την ποιότητα (εμένα ίδια φασαρία μου φαίνεται).
Κάτι τρύπες στο σενάριο και κάτι υποκρισίες που δεν πείθουν, είναι δευτερεύουσας σημασίας και δεν με απασχολούν. Όσοι την είδαν θα ήθελα να μου πουν την γνώμη τους. Όσοι δεν την έχουν δει και το σκέφτονται, δείτε την αλλά κρατήστε τρία κεράσια ('Η δύο αρχίδια).

(Το τρέιλερ)

(Η μέτρια αφίσα)

(Η χάλια αφίσα, που σε κάνει να νομίζεις ότι θα δεις Ράμπο)

"Χμ, τελικά δεν είναι σκατά. Δεν νομίζω να πάρεις λεφτά"

"Πατερούλη τι έφερες σήμερα από το κυνήγι για να φάμε;"

"Μία πέρδικα"

"Μανούλα; Θέλω άντρα"

"Θα κάνουμε το κόλπο της θείας σου από το Σικάγο"

"Ναι, γεια σας"

"Σου αρέσει αυτός μωρή;"
"Καλός είναι"
"Τη γλάστρα γρήγορα!"

"Κι εγώ θέλω άντρα"

"ΟΧΙ ΑΥΤΟΝ ΔΕΝ Μ'ΑΡΕΣΕΙ!"-
"Δεν γίνονται επιστροφές, τώρα τον χάλασες"

"Εγώ, κατά τη διάρκεια της ταινίας"

"Ένα στα τρία, με αγάπη από τη Γεωργία"

             Update: Μόλις συνειδητοποίησα ότι αυτή είναι η εκατοστή ανάρτησή μου! Κι όλος τυχαίως μου ήρθε να ανεβάσω το μπλογκ στο Τουμπλρ. Τυχαίο (ατυχο θα έλεγα); Πως πέρασε έτσι ο καιρός; Πως πέρασανε τα χρόνια; Ήμουν γέρος κι έγινα νιος! Να τις χιλιάσω λοιπόν! Να το γιορτάσω! Πάω να μεθύσω! Εβίβα (Γκλουπ, γκλουπ, γκλουπ).
Read More »

2.9.16

Vase De Noces Aka One Man & His Pig (1974)

            Σε έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση; Δουλεύεις σαν το ζώο για ένα κομμάτι ψωμί; Ή ακόμα χειρότερα, δεν δουλεύεις καθόλου; Νιώθεις εγκλωβισμένος στην τσιμεντούπολη, σαν στυμμένη λεμονόκουπα σε κάδο σκουπιδιών; Θες να ξεφύγεις; Να ζήσεις ελεύθερος; Να είσαι ανεξάρτητος χωρίς να έχεις ανάγκη ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΟΥΣ; Εχεις σκεφτεί την αγροτική ζωή; Αν όχι να η ευκαιρία σου να ενημερωθείς πλήρως, για τα οφέλη του να ζεις κοντά στη φύση και πως μπορείς να επιβιώσεις σαν αγρότης. Στην επόμενη μίαμιση ώρα, θα δεις πως η μητέρα Γη μπορεί να σου τα προσφέρει όλα. Στέγη, τροφή, έρωτα, τρέλα!
(Παράδεισος)

            Το "Vase De Noces (μετ. One man and his pig)" είναι ένα Βελγικό arthouse φιλμάκι του 1974 και θεωρείται πολύ σπάνιο και σοκαριστικό (πλέον δεν είναι τίποτα από τα δύο). Σκεφτείτε ότι στην Αυστραλία είναι απαγορευμένο από την πρώτη φορά που προβλήθηκε το 74' έως και σήμερα! Eκτός όμως από μία σκηνή που ή θα σε κάνει να ξεράσεις, ή θα σου ανοίξει την όρεξη για σοκολατίνα, σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια θα σκαλίζεις τη μύτη σου και θα κοιτάς τις μύξες σου από τη βαρεμάρα. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι σκατά (κρατήστε το αυτό) είχε στο μυαλό του ο δημιουργός του. Από τον τίτλο και μόνο πρέπει να έχετε υποψιαστεί για το τι θα ακολουθήσει, γι' αυτό θα σας πω ότι το ΙΜΔΒ το χαρακτηρίζει σαν "Τρόμου / Ρομάντζο" για να σιγουρευτείτε. Α ναι, επίσης ο ανεπίσημος αλλά πιο γνωστός τίτλος της ταινίας είναι "The Pig Fucking Movie"!
"Όινκ"

            Με το που ξεκινάει αυτό το αριστούργημα, βλέπουμε τον πρωταγωνιστή που δεν μαθαίνουμε ποτέ το όνομα του, να προσπαθεί επί τρία γαμημένα λεπτά, να φορέσει ένα κεφάλι κούκλας, στο κεφάλι ενός περιστεριού! Γουάτ δεφάκ! Για ποιο λόγο; Για κανέναν. Αν κατάφερνε να του το φορέσει (το κεφάλι ...της κούκλας) και βλέπαμε πλάνα του πουλιού να πετάει με ανθρώπινο κεφάλι θα ήταν γαμάτο, αλλά όχι, δεν τα κατάφερε επειδή το περιστέρι σαν σύμβολο της ελευθερίας (και της κουτσουλιάς) που είναι, αντιστάθηκε ηρωικά.
(Με το λάθος πουλί παίζεις)

            Ο μαλάκας αυτός λοιπόν, ζει ολομόναχος σε μία μεγάλη φάρμα με κότες, κόκορες, πάπιες και μία γουρούνα στην οποία έχει ιδιαίτερη αδυναμία και όποτε βρίσκει ευκαιρία τη χουφτώνει. Η καθημερινότητά του είναι να τρώει, να χέζει, να βάζει σε βάζα τα κεφάλια από τις κότες που σκοτώνει και να προσπαθεί να πηδήξει τη γουρούνα, η οποία συνήθως δεν του κάθεται (μα γιατί;) και λέω συνήθως διότι θα έρθει η στιγμή που θα του κάτσει ("λέγε λέγε το κοπέλι, κάνει την κυρά και θέλει") και θα γίνουμε μάρτυρες μίας πολύ όμορφης και τρυφερής ερωτικής πράξης. Κάποιοι από εσάς μπορεί και να την παίξουν κιόλας.

            Η σκηνή αυτή αν και αληθοφανής, δεν νομίζω να είναι αληθινή (κρίμα). Δεν βλέπουμε "σκληρό" πορνό δηλαδή, αλλά "μαλακό". Η σκηνή όμως που η γουρούνα γεννάει τα παιδιά του βλάχου (ναι, κατάφερε και την άφησε έγκυο ...τη γουρούνα ...ο άνθρωπος. Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ' ανέβει στο κρεβάτι) είναι αληθέστατη και βλέπουμε σε γκρο-πλαν το θαύμα της γέννας. Δηλαδή τα μουνόχειλα της γουρούνας να χτυπάνε παλαμάκια την ώρα που βγαίνουν από μέσα τα τρία γουρουνανθρωπάκια, που στην όψη όμως είναι σκέτα γουρούνια. Προφανώς δεν υπήρχε χρήμα για ειδικά εφέ, οπότε βάλτε τη φαντασία σας να οργιάσει.
"Να σας ζήσει"

            Δυστυχώς όμως για τον πατέρα, τα βλαστάρια του εκτός του ότι φαίνονται σαν γουρούνια, σκέφτονται και σαν γουρούνια, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να δεθούν συναισθηματικά μαζί του και να προτιμούν να κυλιούνται στη λάσπη με τη μάνα τους, παρά να κάθονται μαζί του στο τραπέζι, να φάνε σαν άνθρωποι.
"Μην τρώτε σαν γουρούνια!"

            Γι' αυτό λοιπόν ο μαλάκας, σε μία κρίση ζηλοτυπίας ("Δεν καταλαβαίνω τι παραπάνω έχει η μάνα σας από εμένα, τι; Επειδή σας γέννησε; Εγώ τη γάμησα όμως") τα κρεμάει! Βλέπουμε τα τρία μικρά γουρουνάκια, κρεμασμένα από μικρές, παιδικές θηλιές και μαζί με εμάς τα βλέπει και η μάνα τους, που την πιάνει υστερία και τρέχει πάνω κάτω στη φάρμα, ώσπου πέφτει σε ένα βόθρο και πνίγεται. Τώρα επίτηδες έπεσε; Καταλάθος; Θα σας γελάσω. Το θέμα είναι ότι από εκεί και πέρα παθαίνει υστερία και ο μαλάκας και η ταινία αρχίζει να ξεφεύγει (ναι, μέχρι τώρα ήταν φυσιολογική). Να σας κάνω σπόιλερ; Ξέρω ότι δεν θα τη δείτε. Θα σας πω μόνο ότι περιέχει πολλές και ενδιαφέρουσες σκηνές κοπρολαγνίας, που είναι και οι μόνες που ίσως μπορούν να θεωρηθούν σοκαριστικές και ένα τέλος που δεν μπορώ να φανταστώ πως θα μπορούσε να είχε γυριστεί χειρότερα. Πρέπει να είναι η πιο αστεία απεικόνιση πνεύματος που έχω δει. Το οποίο εκτός των άλλων, αιωρείται προς τον ουρανό ανάποδα, δηλαδή με τα πόδια προς τα πάνω και το κεφάλι προς τα κάτω!
(Εγώ, μετά το τέλος της ταινίας)

            Το ταινιάκι αυτό θα βλεπόταν πολύ πιο ευχάριστα (;) αν ήταν μικρού μήκους. Οι σκηνές που όντως συμβαίνει κάτι και εξελίσσεται η ιστορία είναι 4-5 και όλες οι υπόλοιπες είναι επαναλαμβανόμενα πλάνα της φάρμας και του τύπου να κάνει ασυναρτησίες. Δηλαδή πόσες γαμημένες φορές πρέπει να δούμε τα ντουβάρια της φάρμας, τις κότες να τρώνε, τις κότες να γαμιούνται, τις κότες να τσακώνονται; Τον μαλάκα να τρώει, να χέζει και να τριγυρνάει; ΠΟΣΕΣ (τόσες 1-0); Αν προσθέσεις το γεγονός ότι δεν έχει καθόλου διαλόγους και το μόνο που ακούς είναι οι ήχοι από το περιβάλλον (όινκ όινκ, κικιρίκου και κλανιές. Αλήθεια.) και το σάουντρακ (κλασική μουσική και "εφέ" από συνθεσάιζερ της εποχής), κάνει το μαρτύριο της προβολής αφόρητο.
(Αφόρητο)

(Το τρέιλερ)

(Το χάλια εξώφυλλο)

(Το ωραίο εξώφυλλο, που δεν υπάρχει)

(Η μισή ταινία)



(Παλαμάκια)

(Πως να αντισταθείς σε αυτόν τον κώλο;)

(Φτυστοί! Όλα σου τα πήρε!)

(Μπέικον τουρσί)

(Από την παραγωγή)

(Στην κατανάλωση)

(Αυτήν τη φορά το όργανο έχει δίκιο)

            Υ.Γ. Μετά από περίπου τρεις μήνες, επιστρέφω δυναμικά με ριβιού ταινίας που δεν βλέπεται. Όπως καταλάβατε έφτιαξα επιτέλους το κομπιουτεράκι μου, γύρισα από τις διακοπές και συνεχίζω να σπαταλάω τον ελεύθερο χρόνο μου, γράφοντας μαλακίες για μαλακισμένες ταινίες. Καλό χειμώνα.
Read More »