28.2.15

Adam Chaplin (2011)

            Με το που ξεκινάει το Αδάμ Τσάπλιν (ωραίο όνομα ρε, το κάνατε και τίτλο τρομάρα σας), νομίζεις ότι έχεις βρεθεί στην κρεαταγορά, όπου κάποιοι βαριεστημένοι χασάπηδες παίζουν μπάλα, με κεφάλια γουρουνιών που έμειναν στο ράφι (μπορεί να τρώμε τον κώλο του ζώου, αλλά όχι και το κεφάλι του, δεν είμαστε απολίτιστοι. Όπως λένε και οι Βίγκαν "Δεν τρώω ότι έχει μάτια", γι' αυτό του κόβουμε το κεφάλι).
"Τι λέει αυτός ρε; Κλείστε τον"

            Στη φανταστική πόλη Heaven's Valley, μόνο παραδεισένια δεν είναι τα πράγματα, όταν ψυχωτικός αρχηγός μαφίας με αστείο όνομα κι αυτός (Ντένις, ο τρομερός), αλλά καθόλου αστείος ο ίδιος, αποφασίζει να κάψει ζωντανή μία φουκαριάρα (ευτυχώς όχι μάνα), επειδή καθυστέρησε να του πληρώσει κάποιο χρέος της. Δυστυχώς για τον Ντένι, τους δύο γιους του και τη διεφθαρμένη αστυνομία που τους ανήκει, ο αγαπημένος της φουκαριάρας (Αδάμ) είναι ντουλάπα, σφίχτης, φουσκωτός και διψασμένος για εκδίκηση. Αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά, αλλά το ότι κάνει συμφωνία με ένα δαίμονα για να πάρει την εκδίκησή του τα λέει όλα. Ο δαίμονας που μοιάζει σαν τερατάκι από τα Γκούλιζ (ταινιάρα), κατοικεί σε μία πληγή με σχήμα ανάποδου σταυρού, στην ωμοπλάτη του Αδάμ και του δίνει υπερφυσική δύναμη. Όταν εμφανίζεται είναι για να συμβουλέψει τον Αδάμ, ή για να κάνει χιούμορ με τα θύματά του, λες και η μοίρα που τα περιμένει, δεν είναι ήδη αρκετά φρικτή.
"Dynamic duo και B.F.F. Εγώ λέω τα αστεία, αυτός βαράει"

            Από την άλλη, ο Ντένις έχει κι αυτός υπερφυσική δύναμη (τι σόι σούπερ κακός θα ήταν αν δεν είχε;), όχι από κάποιο δαίμονα, αλλά από ένα κοκτέιλ χημικών που παίρνει από μικρός για να κρατηθεί στη ζωή, λόγω ενός ατυχήματος που είχε και εξαιτίας του, έχει παραμορφωθεί σε τέτοιο βαθμό, που φοράει διαρκώς μία κρίπι μαύρη μάσκα, με έναν άσπρο ανάποδο σταυρό (και οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες έχουν πάνω τους ανάποδο σταυρό, τυχαίο;).
(Αποτέλεσμα παιδικού τραύματος)

            Ο Αδάμ αρχίζει και ανακρίνει όποιον άμοιρο μικροεγκληματία και μπάτσο πέφτει στο δρόμο του, για να μάθει λεπτομέρειες για τον Ντένι, και είτε ξέρουν είτε όχι, τους κάνει τη μούρη κιμά στο ξύλο. Στην καλύτερη περίπτωση χέρια και πόδια σπάνε σαν κλαδιά, σαγόνια ξεκολλάνε και κεφάλια ανοίγουν. Στη χειρότερη τους μαζεύουν με το κουταλάκι κυριολεκτικά, όπως στη σκηνή που αφήνει τους μπάτσους να τον συλλάβουν και να τον πάνε για ανάκριση, για να ανακρίνει αυτός τον αρχηγό του Α.Τ. και μετά να τον κάνει ένα με τον τοίχο, κανονική ανθρώπινη ταπετσαρία.
(Ένας έξυπνος τρόπος να διακοσμήσετε τον τοίχο του καθιστικού σας και να εντυπωσιάσετε τις φίλες σας)

            Όταν ο Αδάμ αρχίζει και τους πλησιάζει, οι γιοι του Ντένι εκβιάζουν έναν άστεγο ψυχοπαθή χασάπη, που μοιάζει και βάφεται σαν Ινδιάνος, για να τον βρει και να τον σκοτώσει. Ο Αδάμ θα πρέπει να περάσει από τον Ινδιάνο, τους δύο γιους του Ντένι και τα Ε.Κ.Α.Μ, για να φτάσει στον ίδιο τον Ντένι και την τελική μάχη, που για να καταφέρεις να δεις τι γίνεται μέσα στο τσουνάμι αίματος, πρέπει να κρατάς ομπρέλα, να φοράς αδιάβροχο και γυαλιά με υαλοκαθαριστήρες.
"Να σας το τυλίξω για το σπίτι, ή θα το φάτε εδώ;"

            Ριβέντζ μούβι με ξύλο και βία που ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Ιταλός σφίχτης έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε (σαν άλλος Σταλόνε) σε αυτό το γκόρφεστ ξύλου, που μοιάζει με έναν περίεργο συνδυασμό Riki-Oh: The Story of Ricky και The Crow. Οι σκηνές μάχης φέρνουν περισσότερο σε Άνιμε και Μάνγκα, ενώ οι χαρακτήρες με τα παραμορφωμένα πρόσωπά τους, θυμίζουν περισσότερο Δυτικά κόμικ.
          Η ομάδα που έκανε την ταινία (Necrostorm), έχει κάνει άλλες τρεις και ετοιμάζει άλλες τέσσερις (!). Από αυτές έχω δει μόνο την αμέσως επόμενη από το Αδάμ, το Taeter city, που αν και έχει την ίδια ποσότητα gore (ίσως και περισσότερη) δεν μου άρεσε το ίδιο. Μου έδωσε την εντύπωση ότι αυτή τη φορά, η φιλοδοξία τους ξεπέρασε κατά πολύ το μπάτζετ. Όποιος γουστάρει το Αδάμ, που νομίζω είναι το καλύτερο μέχρι στιγμής από την Necrostorm, ας τσεκάρει και το Taeter city. Τα υπόλοιπα δεν μου φαίνονται τόσο καλά, αλλά παρ' όλα αυτά σκοπεύω να τα δω κάποια στιγμή.
"Όχι κάποια στιγμή, τώρα θα τα δεις, αλλιώς θα έρθω να σε βρω"

            Όταν είχα δει τον Αδάμ πριν κάτι χρόνια, είχα μείνει μαλάκας (από τότε μου έμεινε). Το είχα δει τελείως ανυποψίαστος και δεν πίστευα στα μάτια μου. Τόσο καλοφτιαγμένο Γκιούλμπασι σε τόσο χαμηλού προϋπολογισμού ταινία, είχα να φάω από την ταβέρνα του Σπύρου του Βαλιμήτη. Το προτείνω ανεπιφύλακτα για ανεγκέφαλη ψυχαγωγία (μόνο τέτοια), μπακτουμπάκ μαζί με το Father's Day που προς το παρόν, είναι οι πιο αιματοβαμμένες ταινίες που έχω σχολιάσει εδώ μέσα.

(Το απογοητευτικό τρέιλερ)

(Η μάπα αφίσα)

(Η Γκέι Πορν αφίσα)

(Δεν είναι τίποτα, σκόνταψε και έκανε βαβά, θα το φιλήσει η μανούλα και θα περάσει)

(Το κράνος σώζει ζωές, δεν)

"Η ζωγραφική είναι το μεγάλο μου πάθος"

(Διχασμένη προσωπικότητα)

"Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφ ....ονημένοι"

"Είμαι καλά!"

(Μετά την προβολή της ταινίας)

"Ένα τριαράκι χαλαρά"
Read More »

25.2.15

Λάθος Βίντεο κλιπ (Μέρος Πρώτο).

          Τελικά πριν σχολιάσω την επόμενη ταινία που είχα ποστάρει σαν "Προσεχώς" στο φέισμπουκ, αποφάσισα να κάνω ένα μουσικό διάλειμμα, το οποίο λέω και να το καθιερώσω. Μία φορά το μήνα θα ποστάρω δέκα λάθος μουσικά βίντεο κλιπ όλων των ειδών, αρκεί να είναι όπως λέει και η περιγραφή του μπλογκ "καλτ, φρίκης, κωμικοτραγικά, νέα και παλιά", κάποια άγνωστα, κάποια γνωστά.
          Λέρωσα τα μάτια μου με τα μακροβούτια στις χωματερές του κυβερνοχώρου για να μαζέψω υλικό (και με τη βοήθεια της γνωστής διαδικτυακής προσωπικότητας, γνώστη της εναλλακτικής εικόνας και ήχου, Maria Adelaida Consuelo) αλλά μου είναι αδύνατο να ξετρυπώσω ότι βδέλυγμα κυκλοφορεί εκεί μέσα, οπότε περιμένω και τις δικές σας προτάσεις.
          Δυστυχώς τώρα βρήκε να το πιάσει σεμνοτυφία το Μπλόγκερ που κοινοποίησε το εξής μήνυμα, "Starting March 23, 2015, you won't be able to publicly share images and video that are sexually explicit or show graphic nudity on Blogger" και " If your existing blog does have sexually explicit or graphic nude images or video, your blog will be made private after March 23, 2015".
          Επειδή τα μισά από τα βίντεο που θέλω να ποστάρω έχουν μέσα γυμνό σκέτο ή γυμνό με βία, μάλλον θα έχω πρόβλημα. Οπότε στα συγκεκριμένα βίντεο θα ποστάρω μόνο το λίνκ (με το γνωστό κόκκινο χρώμα) για να το παρακολουθήσετε στο αρχικό σάιτ. Επίσης έχω την εντύπωση ότι όλο και κάποιο screenshot με γυμνό θα έχω ποστάρει στις προηγούμενες αναρτήσεις μου και μάλλον πρέπει να το τσεκάρω κάποια στιγμή για να το λογοκρίνω.
          Update: Η google μετά από πολλά παράπονα άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να μην αλλάξει τίποτα, "We’ve received lots of feedback about making a policy change that impacts longstanding blogs, and about the negative impact this could have on individuals who post sexually explicit content to express their identities. We appreciate the feedback. Instead of making this change, we will be maintaining our existing policies". Οπότε διορθώνω και εγώ την ανάρτηση και προσθέτω κανονικά τα βίντεο που έχουν γυμνό (κυρίως πούτσες). Eυτυχώς δεν θα χρειαστεί να σβήσω φώτοζ από προηγούμενες ανάρτησεις μου όπως του Gone Girl.
          Ξαναπάμε λοιπόν...

          Torture porn με κάθε λεπτομέρεια στο κάποτε παγκοσμίως απαγορευμένο βίντεο των N.I.N. Μαζοχιστής κάθεται σε ρομποτική καρέκλα βασανιστηρίων που ξεκινάει χαλαρά με προκαταρκτικά και καταλήγει σε μηχανή του κιμά που τον κάνει λίπασμα. Υπάρχει και συνέχεια στο μικρού μήκους "Broken" με περισσότερη μουσική από τον Trent Reznor (τον άλλο μήνα αυτό).

          Σκηνοθετημένο από τον Eric Wareheim με μουσική γραμμένη από τον Mr. Oizo ή αλλιώς Quentin Dupieux (σκηνοθέτης του Wrong), και πρωταγωνιστή τον μεγάλο John C. Reilly.

          Ο Jake Gyllenhaal κάνει τον κοινωνιοπαθή σκοτεινό εκδικητή Λονδρέζων χίψτερ, φορώντας στολή ξιφομάχου, σε αυτό το μουσικό βίντεο / μικρού μήκους σκηνοθετημένο από τον Daniel Wolfe.

          Οι Fidlar είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες (και ας με στεναχώρησαν πρόσφατα) και ο Nick Offerman από τους πιο συμπαθείς ηθοποιούς. Στο βίντεο βλέπουμε έναν τύπο που τα παίρνει στο κρανίο επειδή απολύθηκε από τη δουλειά του, τα γράφει όλα στον πούτσο του (που βλέπουμε και στο βίντεο), πίνει όσο μπορεί και κατουράει όλο τον κόσμο (όποιος ταυτίζεται να κάνει ένα βήμα μπροστά).

          Ρομαντικό και γλυκό βίντεο κλιπ όπου Δεσποινίς σκοτώνει, διαμελίζει και θάβει στον κήπο της τον αγαπημένο της για να τον κάνει λίπασμα για τα όμορφα λουλούδια της (μάλλον αυτή θα έφτιαξε και την ρομποτική καρέκλα του πιο πάνω).

          Ασυγκράτητος νεαρός σε κρίση κάβλας, με πούτσο από ατσάλι που σπάει πάνω του ότι βρει, μεταδίδει την αρρώστια (τελικά περί ίωσης πρόκειται) και στους γύρω του με αποτέλεσμα να κάνουν ..πάρτι.

         Στοπ μόσιον που συνδίαζει ιστορία φαντασμάτων με τρελό gore και σκηνοθετημένο από τον σούπερ animator Lee Hardcastle (μπορείτε να δείτε τα καταπληκτικά βιντεάκια του εδώ).

          Όμορφο και κρίπι βίντεο κλιπ / μικρού μήκους με υπερφυσικό μυστικιστικό σκύλο που εκδικείται οικογένεια κυνηγού για τον φόνο άλλου σκύλου, κανονικού.

           Cattle Decapitation - Forced Gender Reassignment! To πιο ακραίο Death metal βίντεο που έχω δει (υπάρχει και το "through the eyes.." των Necrophagia αλλά μου φαίνεται πιο χαβαλετζίδικο). Σπλατεριά που επικεντρώνεται στα αναπαραγωγικά όργανα και των δύο φύλων, αν ξέρετε κάποιο χειρότερο (ή καλύτερο, όπως το πάρει κανείς) να μου το πείτε. Ήθελα να ξέρω, το δείχνουν στη μαμά τους (το βίντεο κλιπ);
 "Μαμά; κάναμε νέο βίντεο κλιπ με τα παιδιά"
-"Μπράβο καμάρι μου, τι δείχνει;"
"Αντρικό βιασμό, διπλό ευνουχισμό και αλλαγή φύλου με το ζόρι"
           Update: Το βίντεο είχε κατέβει, και δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά πλέον. Αναγκάστικα και το κατέβασα από ενα Ρωσικό σάιτ σε κακή ποιότητα, για να το ανεβάσω εδώ.

          Δε μπορούσα να αφήσω το προηγούμενο βίντεο τελευταίο, επειδή έχει εικόνες που δεν σου βγαίνουν εύκολα από το μυαλό. Το Truckers Delight μπορεί να έχει κι αυτό βιασμό αλλά έχει πλάκα (;!). Χιουμοριστικό animation σε στιλ δεκαεξάμπιτου βίντεο παιχνιδιού με ανάλαφρη μουσικούλα για να ξεπλυθεί το αίμα και τα σκατά των Cattle Decapitation.
Read More »

19.2.15

Wrong (2012)

          Το "Λάθος" ξεκινάει δείχνοντάς μας έναν πυροσβέστη να χέζει στη μέση του δρόμου, ενώ στο βάθος ένα φορτηγάκι τυλίγεται στις φλόγες. Αμέσως καταλαβαίνουμε ότι δεν θα παρακολουθήσουμε μία συνηθισμένη ταινία αλλά ένα ποίημα, μία παραβολή. Το φορτηγάκι συμβολίζει το μυαλό σου και ο πυροσβέστης τον σκηνοθέτη-σεναριογράφο (Κουεντίν Ντουπέουξ) που αντί να σε βοηθήσει, σε χέζει μες στη μούρη.
          Καλούλης τυπάκος που θυμίζει Αϊνστάιν και τον λένε (Α)Ντολφ, ξυπνάει ένα πρωί και συνειδητοποιεί ότι το πολυαγαπημένο του σκυλάκι (ο Πολ) έχει εξαφανιστεί. Τον πιάνει άγχος, ανησυχία, πανικός γιατί η μοναδική του αγάπη, δεν είναι εκεί να του πηδήσει το πόδι για καλημέρα, και βγαίνει έξω να τον αναζητήσει.
"Ποοολ, έλα να παίξεις με το πουλάκι"

         Πρώτα ρωτάει το γείτονα, και ξεκινάνε μία συζήτηση που σου δίνει την εντύπωση, ότι πριν μιλήσουν, έχουν πιει τρία τσιγάρα ο καθένας. Μετά παίρνει τηλέφωνο σε μία πιτσαρία, όχι για να παραγγείλει πίτσα, άλλα για να ξεκινήσει άλλη καμμένη κουβέντα με την τηλεφωνήτρια, για το αν βγάζει νόημα το λόγκο της πιτσαρίας (αργότερα θα τον κεράσει μία πίτσα για να την κεράσει κι αυτός τη δική του) που παραδόξως βγάζει, σε αντίθεση με το σενάριο. Σειρά έχει ο κηπουρός, ο οποίος ούτε αυτός είδε το σκυλάκι, αλλά είδε το φοίνικα που έχει στην αυλή του ο Ντολφ, να έχει μεταμορφωθεί σε έλατο και παρακολουθούμε μία σουρεάλ κατάσταση, που στην περίπτωση του κηπουρού δεν μένει μόνο στην κουβέντα.
(Έσκαβε, έσκαβε, στο τέλος έσκαψε το λάκο του)

         Μετά από όλες αυτές τις ωραίες συζητήσεις που σου έχουν μειώσει τα εγκεφαλικά κύτταρα στο μισό, ο Ντολφ αποφασίζει να συνεχίσει το πρωινό του και να πάει στη δουλειά του (στην πορεία θα συναντήσει το φλεγόμενο φορτηγάκι και έναν μαλάκα μπάτσο. Ο μπάτσος είναι ο πρωταγωνιστής της επόμενης ταινίας του Ντουπέουξ "Wrong Cops" που υποδύεται τον ίδιο χαρακτήρα, το μαλάκα μπάτσο). Στη δουλειά του που μονίμως βρέχει, μέσα στο κτίριο, βροχή, και όλοι συνεχίζουν να δουλεύουν σαν να είναι στεγνοί, ενώ έχουν γίνει παπάρα (οι παπάρες). Στη δουλειά του, που έχει απολυθεί εδώ και τρεις μήνες αλλά συνεχίζει να πηγαίνει και να προσποιείται ότι δουλεύει και ότι δεν βρέχεται (ο παπάρας).
(Μία συνηθισμένη μέρα στη δουλειά, που δε δουλεύει)

          Όταν ο Ντολφ θα γυρίσει σπίτι του μετά τη δουλειά, θα βρει στην πόρτα του μία ανθοδέσμη με μία κάρτα που γράφει "αφορά το σκύλο σου" και έναν αριθμό τηλεφώνου. Ο μυστηριώδης ξένος που του έστειλε λουλούδια είναι ο αφέντης Τσανγκ. Ένας γκουρού, ιδρυτής εταιρείας, που ειδικεύεται στην πρόληψη κακοποίησης κατοικίδιων. Πως κάνουν πρόληψη; Απαγάγουν το ζωάκι σου για να σου λείψει και στο επιστρέφουν μετά από λίγο, με το σκεπτικό ότι όταν χάνεις κάτι το εκτιμάς περισσότερο. Στην περίπτωση του Ντολφ όμως κάτι πήγε στραβά, το σκυλάκι απέδρασε πριν προλάβουν να το επιστρέψουν (προφανώς) και για να επανορθώσουν έχουν προσλάβει ειδικό ντέτεκτιβ σκύλων (Έις Βεντούρα), ο οποίος (όπως και όλοι οι υπόλοιποι, δεν θα μπορούσε να είναι φυσιολογικός) ακολουθεί αμφιλεγόμενες μεθόδους, όπως το να συλλέγει τις αναμνήσεις του σκύλου από ...τις κουράδες του. Επίσης ο αφέντης Τσανγκ γράφει βιβλία για το πως να επικοινωνήσεις τηλεπαθητικά με το σκύλο σου (;), και προτρέπει τον Ντολφ να τα μελετήσει και να το προσπαθήσει, για να βρουν το σκυλάκι του μία ώρα αρχύτερα.
(Χαλάρωσε, πάρε βαθιές ανάσες, άνοιξε το μυαλό σου και δέξου το σκύλο μέσα σου)

          Από εκεί και πέρα παρακολουθούμε τον Ντολφ να προσπαθεί να συνεννοηθεί με όλους τους προαναφερθέντες, που όσο περνάει η ώρα συμπεριφέρονται όλο και πιο παράξενα, και να προσπαθεί να κάνει έρωτα με τηλεπάθεια στο σκύλο του, σε έναν κόσμο που τίποτα δεν βγάζει νόημα (ή μήπως βγάζει;) και μοιάζει πιο πολύ με παράλληλο σύμπαν.
(Στο παράλληλο σύμπαν έχουν ένα λεπτό παραπάνω)

         Έχω δει και τις τρεις ταινίες του Ντουπέουξ. Οι άλλες δύο είναι το Rubber (με το ζωντανό δολοφονικό λάστιχο αυτοκινήτου) και το Wrong Cops (αυτό που λέει ο τίτλος) και περιμένω να κυκλοφορήσει η τέταρτή του που λέγεται "Reality" (από το όνομα και μόνο καταλαβαίνεις). Όλες οι ταινίες του υποτίθεται ότι είναι κωμωδίες, αλλά μην περιμένει κανείς να γελάσει. Είναι καμμενιές με ωραία σκηνοθεσία, ωραίους χαρακτήρες και ηλέκτρο σάουντρακ (που τα γράφει ο ίδιος). Αν σου αρέσει μία, θα σου αρέσουν όλες και το αντίστροφο. Εμένα μου αρέσουν.
"Προσπαθώ πολύ, αλλά δεν καταλαβαίνω τι βλέπω"

         Υ.Γ. Ίσως θα ταίριαζε περισσότερο στο ύφος του μπλογκ, να σχολίαζα την πρώτη του ταινία (Rubber) που έχει στοιχεία τρόμου. Το Wrong όμως, ταιρίαζει άψογα με τον τίτλο του. Επίσης οι επόμενες ταινίες που έχω σκοπό να δω (και μάλλον να τις σχολιάσω) είναι ...σπλάτερ, οπότε σκέφτηκα να βάλω κάτι αναίμακτο, πριν βουτηχτούμε μέσα στο αίμα.

Το Τρέιλερ

Η μία ωραία αφίσα

Η άλλη ωραία αφίσα

Η κινούμενη αφίσα

"Είμαι ο αφέντης Τσανγκ, Τζάκι Τσανγκ"

(Στο φανάρι της Φραντζή και Καλλιρόης)

"Δε θες να μάθεις το τελευταίο πράγμα που είδε αυτή η κουράδα"

"Ναι, γεια σας, μία παραγγελία θέλω να κάνω, ναι, άντρα, τον θέλω ψηλό, αδύνατο και λίγο μαλάκα"

"Αχ τι ωραία, σας ευχαριστώ"

Το σάουντρακ

"Δύο στα τρία"
Read More »

11.2.15

The Voices (2015)


          Ο Τζέρι είναι νέος υπάλληλος σε μία εταιρεία ειδών υγιεινής (μάλλον) και μένει σε ένα όμορφο διαμέρισμα με τα δύο του ζωάκια, ένα σκυλάκι και ένα γατάκι. Ο Τζέρι όμως δεν είναι στα καλά του, είναι από τους τύπους που σου δίνουν την εντύπωση ότι προσπαθούν για να φαίνονται φυσιολογικοί και συμπαθείς, αλλά έχουν αυτό το κάτι που τους προδίδει (εκτός από το μάτι που γυαλίζει). Το χιούμορ τους, το χαμόγελό τους, ακόμα και η καλοσύνη τους φαίνονται υποκριτικά και σαν να μην φτάνει αυτό, υπάρχουν και μικρές σπάνιες στιγμές αυθόρμητης ειλικρίνειας, που πέφτει για λίγο η μάσκα τους και σε φρικάρουν τελείως. Μπορεί να κάνεις ότι δεν το βλέπεις, γιατί υπάρχει πάντα η περίπτωση της λάθος κρίσης και δεν θες να είσαι εσύ ο υπερβολικός, παράξενος, καχύποπτος (δηλαδή ένα άλλου είδους σάικο) και απλά εύχεσαι να μην έρθει η στιγμή που θα σε σφάζουν, κλαίγοντας με λυγμούς, σιγοψυθιρίζοντάς σου "αυτό πονάει περισσότερο εμένα απ' ότι εσένα".
          Είμαι σίγουρος ότι όλοι έχετε γνωρίσει τέτοια άτομα (εκτός αν είστε εσείς ένα από αυτά και τόση ώρα που διαβάζετε ταυτίζεστε απόλυτα). Βέβαια αν δεν είστε και δεν έχετε γνωρίσει ποτέ, τότε αυτό κάνει εμένα τον σάικο που σκέφτομαι τέτοια πράγματα για τους φυσιολογικότατους συνανθρώπους μου (που ίσως να σφάξω και κανέναν).
"Αυτό πονάει περισσότερο εμένα απ' ότι εσένα"

          Ο Τζέρι όμως είναι σάικο με χαρτί, τρελός με πτυχίο. Προσπαθεί άγαρμπα να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο και τον παρακολουθεί ψυχίατρος διορισμένη από δικαστήριο, υπεύθυνη για την προσαρμογή του στη κοινωνία. Το πρόβλημα του είναι ότι ακούει φωνές. Όλοι ακούμε φωνές όταν μας μιλάει κάποιος, αλλά ο Τζέρι ακούει τις φωνές των κατοικίδιών του. Δεν ακούει νιαουρίσματα και γαβγίσματα αλλά Αγγλικά. Του μιλάνε ακατάπαυστα και αντιπροσωπεύουν την καλή και την κακή πλευρά του εαυτού του. Ο σκύλος την καλή, που τον ανεβάζει ψυχολογικά και τον συμβουλεύει να κάνει το σωστό και ο γάτος την κακή που τον κράζει και του βάζει κακές ιδέες (αυτό είναι και το πιο διασκεδαστικό μέρος της ταινίας).
Γάτος-"είσαι βλάκας και αδερφή σε άρνηση"
Σκύλος- "μην τον ακούς Τζέρι δεν είσαι σε άρνηση, και το ότι δεν είσαι έξυπνος δεν σημαίνει ότι είσαι και βλάκας"

          Ο Τζέρι φαίνεται να τα καταφέρνει καλά στη ρουτίνα της καθημερινότητας, που γι' αυτόν είναι κάτι καινούργιο. Οι συνάδελφοί του όμως δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη γι' αυτό. Ειδικά η Φιόνα από το λογιστήριο που δυστυχώς για τον Τζέρι, είναι η γκόμενα που γουστάρει. Όταν το αφεντικό του θα τον καλέσει να πάρει μέρος στη διοργάνωση του εταιρικού πάρτι ο Τζέρι θα διστάσει, αλλά όταν μάθει ότι συμμετέχει και η Φιόνα, θα αρπάξει την ευκαιρία για να τη γνωρίσει επιτέλους λίγο καλύτερα.
(Δεν τον βλέπει με καλό μάτι)

          Ο Τζέρι είναι φουλ ερωτευμένος (ή έτσι νομίζει) αφότου κατάφερε να ανταλλάξει λίγες κουβέντες με τη Φιόνα στη διοργάνωση και να χορέψει μαζί της σαν τρελός (!) στο πάρτι. Έτσι αποφασίζει να κάνει την κίνηση του, χωρίς όμως να βλέπει τα αρνητικά σήματα που του στέλνει διακριτικά η Φιόνα (και χωρίς να βλέπει ούτε τα θετικά που του στέλνει η φίλη της). Παρ' όλα αυτά καταφέρνει να της εκβιάσει το πολυπόθητο "ναι" στην πρότασή του να πάνε μαζί για φαγητό σε Κινέζικο εστιατόριο που γαμάει (σοβαρά, είχε σόου με σωσίες του Έλβις και του Μπρουσλί). Αφού όμως δεν έπιασε τα διακριτικά σήματα της Φιόνα, θα πιάσει τα αδιάκριτα όταν θα τον στήσει με το σκεπτικό ότι "σιγά μωρέ, θα το ξεπεράσει" (χα! δεν ήξερες δε ρώταγες;) και θα τον αφήσει μόνο του στο εστιατόριο να μην τρώει το "ψάρι" της και να μιλάει με το ψάρι μπροστά του.
(Σόου)

          Ο Τζέρι προσγειώνεται ανώμαλα στη πραγματικότητα, αλλά επειδή το κάρμα είναι σκύλα, προσγειώνεται ανώμαλα και η Φιόνα, όταν το ίδιο βράδυ στην επιστροφή της από κλάμπιν, συναντάει τον Τζέρι στην επιστροφή του από το Κινέζικο, και βιώνουν μαζί ένα ατύχημα που ξεκινάει μία αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων, που δεν έχει καλό τέλος για κανέναν, μιας και ο Τζέρι βυθίζεται στην κοσμάρα του όλο και περισσότερο και υποκύπτει στους πειρασμούς του ...γάτου του.
(Το ατύχημα)

          Το The Voices είναι μία μαύρη κωμωδία χαριτωμένη και γλυκιά (;) αλλά έχει και τις σκοτεινές στιγμές της, κάτι μεταξύ Dr. Dolittle και Ψυχώ. Τα δυνατά της σημεία για μένα είναι τα ζωάκια (τις φωνές των οποίων κάνει ο ίδιος ο Ράιαν Ρέινολντς) και οι διαφορετικοί τρόποι που αντιλαμβάνεται τη πραγματικότητα ο Τζέρι, με και χωρίς τα χάπια του. Για το τέλος της ταινίας τι να πω; Όσοι το δείτε θα καταλάβετε. Ας πούμε ότι είναι ...τρελό (εντωμεταξύ είδα ότι όλες οι παράγραφοι ξεκινάνε με το "Ο Τζέρι", ελπίζω να μην πάσχω από ψυχαναγκαστική διαταραχή).
          Σύντομο σχόλιο; Σχιζοφρενής προσπαθεί να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο, μέχρι που σταματάει να παίρνει τα χάπια του, διότι σε αντίθεση με μάς (τους μη σχιζοφρενείς;) έχουν το αντίστροφο αποτέλεσμα, όταν κουμπώνεται προσγειώνεται και όταν δεν, απογειώνεται. Ο Ράιαν Ρέινολντς παίζει πολύ πετυχημένα τον προβληματικό σε αυτή τη μαύρη κωμωδία που ξεκινάει σαν Dr. Dolittle και καταλήγει σαν Ψυχώ. Δεν είναι σούπερ αλλά τουλάχιστον είναι ενδιαφέρον και φρέσκo.



(Το τρέιλερ)
Η ωραία αφίσα

Και η άλλη ωραία αφίσα

(Αρνητικά σήματα)

(Θετικά σήματα)

"Σταμάτα να με βάζεις σε πειρασμό γάτε"

(Ποτέ δε μπαίνεις στο αμάξι κάποιου που έχεις και την παραμικρή υποψία ότι μπορεί να είναι σάικο, εγώ δεν είμαι, να μπεις)

(Κάπου το έχω ξαναδεί αυτό και πρόσφατα)

(Σάικο)

(Αποφάγια για πάντα)

(Εκείνο το πρωί δε πήρε τα χάπια του)

(Γουάτ δεφάκ;)

"Tου βάζω ένα δύο, στα τρία"
Read More »