30.5.15

Kung Fury (2015)


          Το μεσαίου μήκους φιλμάκι (που γίνεται και μεγάλου μήκους επειδή το βλέπεις άνετα τρεις φορές καπάκι και συμπληρώνεις μιάμιση ώρα) που όλοι οι ρετρολάγνοι, γκιξ, νερντζ αλλά και φυσιολογικοί άνθρωποι όπως εγώ περιμέναν ένα χρόνο τώρα, είναι επιτέλους εδώ, ενωμένο δυνατό!
          Καλός μπάτσος τύπου Τομ Χάνσον (21 Jump Street) σε συνδυασμό με Μαχόνι (μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι) δαγκώνεται από κόμπρα και χτυπιέται από κεραυνό την ώρα που καταδιώκει κόκκινο νίντζα και αυτομάτως μεταμορφώνεται σε συνδυασμό Αμέρικαν Νίντζα + Ryu (Street Fighter) + τον κλασικό πρωταγωνιστή μπάτσο που δεν ακολουθεί κανόνες (και μιλάει μόνο με one liners) κάθε 80'ς αστυνομικής περιπέτειας (μην τους γράψω όλους).
(και Τομ Κρουζ και Τζόνι Ντεπ)

          Όταν ο Χίτλερ Aka Kung Fuhrer ταξιδεύει στο χρόνο και έρχεται στο παρόν (1985) σαν άλλος Τ-800, πυροβολεί μέσω τηλε-φονικής γραμμής όλο το αστυνομικό τμήμα του Κουνγκφιούρι. Ο οποίος αποφασίζει με τη βοήθεια του χάκερ Χάκερμαν, να γυρίσει πίσω στο χρόνο και στη Ναζιάρικη Γερμανία μέσω του The Grid, για να καρατερίσει τον Κουνγκφίρερ και το στρατό του, αλλά ο Commodore 64 κρασάρει και τον στέλνει παραπίσω, στην εποχή του Κάλιντορ.
          Εκεί θα γνωρίσει αμαζόνες με μεγάλα όπλα, λέιζεροδεινοσαύρους και ένα Σέρβο Θορ, που θα στείλει τον Κουνγκφιούρι, τον Τρικέρατο συνέταιρό του, τις Βαρβάρες, έναν Τιρέξ, τον Χάκερμαν και τον εαυτό του στη σωστή λάθος εποχή, για να αντιμετωπίσουν, ναζί ναζί, το Τρίτο Ραίχ, με side scrolling beat' em up τρόπο και να φτάσουν στην τελευταία πίστα και τον μεγάλο κακό.
(και πίσω στο μέλλον)

          Όλα μέσα! Κάθε χαρακτήρας και κάθε σκηνή είναι και μία αναφορά σε κάποια 80'ς ταινία καράτε, δράσης, φαντασίας (επιστημονικής και μη) ή σε κάποιο καρτούν (Silverhawks, MASK, G.I.Joe,) και Beat' em up (Streets Of Rage, Cadillacs & Dinosaurs, Final Fight). Πιο έξτρα βαγκάνζα φόρος τιμής δε γίνεται, ανατρίχιασα και δάκρυσα (όχι μόνο από το μάτι) ουγκ ολίγες φορές.
          Είχα πετύχει το τρέιλερ πρώτη φορά πριν κανένα χρόνο στο Γιουτιούμπ και είχα πάθει πλάκα. Ένας τύπος από τη Σουηδία το είχε γυρίσει για την καμπάνια του στο Κικστάρτερ, να μαζέψει ή 200.000 για να το κάνει μεσαίου μήκους, ή 1.000.000 για μεγάλου. Τελικά μάζεψε 600.000 και έκανε το μεσαίου. Που πήγαν τα υπόλοιπα 400.000; Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου γιατί το αποτέλεσμα δεν απογοήτευσε καθόλου, είναι χορταστικότατο (δε μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσε να βάλει μέσα) και απ' ό,τι διάβασα έπεται και συνέχεια.

Το μικρού μήκους τεράστιο φιλμάκι που πρέπει να δεις.

Η βιντεοκλιπάρα με τον Χάσελχοφ που πρέπει να δεις.

Η αφίσα


"Τρία στα τρία!"

Read More »

21.5.15

Bad Boy Bubby (1993)


          Ο Μπάμπης είναι 35 χρονών και μένει σε μία καμαρούλα μία σταλιά, δύο επί τρία, μαζί με την μοναδική γυναίκα της ζωής του, τη μητέρα του. Η μητέρα του, του καλύπτει όλες τις ανάγκες, τον πλένει μέσα σε έναν κουβά, τον ταΐζει γάλα με ψωμί και ζάχαρη και του κάνει τρυφερό έρωτα κάθε βράδυ. Πράγμα που ευχαριστεί και τον ίδιο αφού βρίσκει διασκεδαστικό να παίζει με τα τεράστια βυζιά της.
"Βρώμικό αγόρι Μπάμπη, μετά θα με πλύνεις εσύ, με τη γλώσσα σου"

          Εκτός από τη μάνα του, ούτε ο Μπάμπης είναι στα καλά του. Πως να είναι άλλωστε; Δεν έχει βγει ούτε μία μέρα της ζωής του έξω από την τρύπα που έχουν για φωλίτσα, και ότι ξέρει για το σύμπαν και τον κόσμο όλο είναι ότι του έχει πει η μαμά. Δηλαδή τίποτα πέρα του ότι δεν μπορεί να βγει έξω από το σπίτι, επειδή ο αέρας είναι ψεκασμένος και θα τον μεταμορφώσει σε Δαπνουδουφακγιού στην πρώτη εισπνοή (γι' αυτό η μητέρα του φοράει αντιασφυξιογόνα μάσκα όποτε βγαίνει έξω), και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Θεός, ο πραγματικός αληθινός Θεός, ο ζωντανός Θεός (στο 01:35), που τον παρακολουθεί 24/7 και θα τον τιμωρήσει αν παραβεί της οδηγίες της μητέρας (αυτά χρειάζεται να ξέρει ένα παιδί).
"Βγαίνω έξω, θες να σου φέρω κάτι;"

          Μόνη του απασχόληση είναι μία φουκαριάρα γάτα κλεισμένη σε κλουβί και οι κατσαρίδες που την ταΐζει (αφού πρώτα τους βγάλει τα πόδια). Τουλάχιστον η μάνα του όσο τρελή και καυλωμένη είναι, αναγνωρίζει ότι ένα κατοικίδιο παίζει σημαντικό ρόλο στη σωστή ανατροφή του παιδιού. Βέβαια υπάρχουν και παρενέργειες, όπως το να βγει το παιδί λίγο ζώο, και πιο συγεκριμένα στην περίπτωσή του παπαγάλος, μιας και ο Μπάμπης μιλάει αλλά δε ξέρει τι λέει, παπαγαλίζει ότι ακούει και συνήθως λέει τις λάθος φράσεις τη λάθος ώρα.
"Σε αμπαλάρισα γιατί είσαι δωράκι, νιαρ νιαρ νιαρ"

          Όλη αυτή η ευχάριστη ρουτίνα θα διαταραχθεί απότομα, όταν ο Μπάμπης θα αναρωτηθεί, πως η γάτα ανέπνεε στον έξω κόσμο χωρίς αντιασφυξιογόνα μάσκα (για να πάρει απάντηση από τη μαμά, ότι οι γάτες δεν αναπνέουν) και όταν την αμέσως επόμενη μέρα (που έκανε τεστ εισπνοής-εκπνοής στη γάτα) θα χτυπήσει την πόρτα του κουκλόσπιτού τους ένας μεθυσμένος ιερέας (επίσης χωρίς μάσκα) που θα μάθουμε από τη μάνα του (εμείς, ο Μπάμπης και ο ιερέας) ότι είναι ο πατέρας του, ο οποίος πήγε για τσιγάρα πριν 35 χρόνια και γύρισε τώρα. Μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που η μητέρα του τον είχε κλεισμένο μέσα στο σπίτι όλα αυτά τα χρόνια, κάτι που δεν υπάρχει λόγος να κάνει πλέον.
"Γεια σου Φλο, άργησα ε; δεν έβρισκα φιλτράκια"

          Ο αλκοολικός, σεξομανής, παπάς, πατέρας δε θα αργήσει να πάρει τη θέση του αιμομίκτη καθυστερημένου γιου στο κρεβάτι της παιδόφιλης μάνας (;) και ο γιος δε θα αργήσει να δοκιμάσει πάνω τους το πείραμα αναπνοής που έκανε και στη γάτα. Έτσι ούτε η οικογενειακή ιστορία θα αργήσει να βγει εκτός ελέγχου, ούτε και ο Μπάμπης εκτός σπιτιού (χωρίς μάσκα), να αγωνιά να πάρει μία ανάσα σαν το ψάρι στη στεριά, στη μολυσμένη ατμόσφαιρα, που τελικά δεν είναι τόσο μολυσμένη που να μην μπορεί να αναπνεύσει.
(Η αμήχανη στιγμή όταν πιάνεις τη μάνα σου να σε κερατώνει με τον πατέρα σου)

          Όλα τα παραπάνω γίνονται στην αρχή της σχετικά μεγάλης σε διάρκεια ταινίας και ουσιαστικά από αυτό το σημείο και μετά ξεκινάει η ιστορία, με τον Μπάμπη να αναγκάζεται να βγει από το μικρόκοσμό του και να εξερευνήσει το Nέο Kόσμο (Δάφνη, Βύρωνα, Παγκράτι) μαζί με τη γατούλα του (που δεν αναπνέει), αλλά παραμένοντας στην κοσμάρα του, χωρίς να καταλαβαίνει τι συμβαίνει και γιατί. Αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται, σκοντάφτει απο τον ένα μαλάκα στον άλλο (μία μπάντα που περιοδεύει, έναν άθεο επιστήμονα, μία μοναχική νοσοκόμα κλπ), παπαγαλίζει ότι ακούει, παίρνει (όχι πάντα κάτι ευχάριστο) και δίνει (όχι πάντα κάτι δυσάρεστο) κάτι από τον καθένα, χωρίς να λείπουν οι στιγμές που νοσταλγεί τη μητέρα του και την κωλοτρυπίδα που είχε για σπίτι.
"Πουθενά δεν είναι σαν στο σπίτι"

          Τι θα απογίνει αυτό το παιδί; Θα καταφέρει να γίνει άνθρωπος και χρήσιμο μέλος της κοινωνίας ή θα μεταμορφωθεί τελείως σε Nick Cave; Ποιο δρόμο απ' όλους θα πάρει; Για το τρελοκομείο; Τη φυλακή; Τη σκηνή ή για κάπου αλλού;
          Το Bad Boy Bubby δεν έχει ταμπού, προσβάλει τους πάντες και τα πάντα. Μπορεί να είναι μαύρη κωμωδία αλλά έχει σκηνές που σε κάποιους όχι απλά δε θα φανούν αστείες, αλλά θα τους ξενερώσουν άσχημα (μπορεί όμως και να τους καυλώσουν). Βία, αιμομιξία, βιασμός, βλασφημία και βασανισμός ζώων (η γατούλα ταλαιπωρήθηκε και θανατώθηκε στ' αλήθεια). Εγώ το βρήκα ψυχαγωγικότατο (όχι για τη γατούλα) και το προτείνω σε όλους (ειδικά σε άνεργους μεσήλικες που μένουν με τη μάνα τους) αλλά με προσοχή, απολαύστε υπεύθυνα.

Το τρέιλερ

Οι μέτριες αφίσες.

Το οικογενειακό πορτραίτο που θα μπορούσε να γίνει γαμάτη αφίσα.

"Είσαι βρώμικο αγόρι Μπάμπη;"
-"Όχι, με έπλυνε χθες η μαμά"

"Πάλι τον βρώμισες; Κακό αγόρι Μπάμπη"

"Μπορώ να καταλάβω τι λέει"
-"και τι λέει;"

 (0-0)

 (1-0)

(Πως περνάει τη μέρα του ένας άνεργος μεσήλικας)

(Αυστραλιανή παραγωγή χωρίς καγκουρό δε γίνεται)

(Η έκφραση όταν μαθαίνεις ότι έχεις παιδί, είναι η ίδια όσο χρονών και να είσαι)

(Nick Cave)

(Μετά την προβολή της ταινίας)

R.I.P.

          Υ.Γ. Όπως έχετε παρατηρήσει δεν βάζω βαθμολογίες επειδή πρώτον δε ξέρω να μετράω και τρίτον είμαι αναποφάσιστος και μάλλον θα έβαζα σε όλες τρία (ότι κάνω και στο Σινέ Τουίτς δηλαδή) οπότε δεν έχει νόημα. Aφήνω τον καθένα να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα από αυτά που γράφω και ας μην βγάζουν νόημα κάποιες φορές. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, ένα σύστημα βαθμολογίας με άριστα το δύο ή το τρία ίσως να με βόλευε.
          Υ.Γ. Update (16-07-2015) μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες. Πως τα φέρνει ο καιρός και εκτός από τον Τσίπρα, κάνω κωλοτούμπα κι εγώ, και βάζω βαθμολογίες! Ιδού!
"Εμένα μου άρεσε, της βάζω τρία στα τρία!"
Read More »

14.5.15

R100 (2013)


          Ο Ίτσι δε κίλερ (ταινιάρα) άλλαξε, μεγάλωσε, παντρεύτηκε, έκανε ένα παιδί και δεν θυμίζει σε τίποτα τον καθυστερημένο μανιακό που αγαπήσαμε στο παρελθόν (αυτά κάνουν οι γυναίκες). Ίσως φταίει το ότι η γυναίκα του είναι σε κώμα εδώ και τρία χρόνια και αυτός μεγαλώνει το γιο του με τη βοήθεια του πεθερού του και η καθημερινότητά του είναι μίζερη και καταθλιπτική. Δουλειά, νοσοκομείο, σπίτι και τι σου έχω φταίξει βρε ζωή.
(Προσπάθεια χαμόγελου)

          Στα πρώτα λεπτά της ταινίας βλέπουμε τον Τακαφούμι Καταγιάμα (Ίτσι) να κάθεται σε ένα καφενείο και να πίνει τον καφέ του (προφανώς) με μία δεσποινίς (που θα μπορούσε να ήταν και νεαρός), αναλύοντάς της το "Ωδή στη χαρά" του Μπετόβεν. Η δεσποινίς ξυνομούρ(ν)α, αδιάφορα και κυνικά, σηκώνεται και του χώνει μία κλωτσιά καράτε, με τη δωδεκάποντη γόβα στιλέτο, μες στη μούρη (όλοι στη θέση της, αυτό θα κάναμε, χωρίς τις γόβες) και φεύγει σα να μην έγινε τίποτα (αυτό είναι το κόλπο, να φεύγεις σαν μην έγινε τίποτα). Ο μαλάκας την ακολουθεί και την προλαβαίνει, όχι για να της κάνει τον κώλο μαύρο στο ξύλο αλλά για να γίνει αυτός μαύρος ολόκληρος. Ένα combo καρπαζιά-γονατιά-γονατιά-κλωτσιά θα τον στείλει να κουτρουβαλήσει κάτω στα σκαλιά μαζί με την αξιοπρέπειά του. Εκεί, η τρελή θα βγάλει και θα πετάξει τη καπαρντίνα της τύπου επιθεωρητής Κλουζώ, και θα μείνει με τα 80'ς κιτς μαύρα δερμάτινα εσώρουχά της, να στέκεται αυταρχικά από πάνω του. Ενώ αυτός την κοιτάζει πονεμένος και φοβισμένος, μία γκριμάτσα χαμόγελου και ευχαρίστησης αρχίζει να σχηματίζεται στα μούτρα του (που τον κάνει να μοιάζει με τον Κιμ Γιονγκ-ουν). Το καλύτερο; Αυτός προκάλεσε το προαναφερθέν γεγονός εις γνώσιν του και επί πληρωμή.
"Ωραίο το ξύλο αλλά μήπως μπορείτε να κάνετε κάτι στυλιστικά;"

          Ο Τάκα βρήκε διέξοδο στο μαζοχισμό. Έκανε συμφωνία ενός χρόνου, με εκκεντρικό κλαμπ σαδομαζοχιστών, να τις τρώει από "αφέντρες" σε ανύποπτες στιγμές, με τον όρο ότι το συμβόλαιο δεν μπορεί να "σπάσει" και ότι ο ίδιος θα πρέπει να είναι πάντα υποτακτικός (όροι μνημονίου δηλαδή). Όπως σε όλες τις σχέσεις, στην αρχή όλα είναι καλά, το ξύλο, η ξεφτίλα και η ταπείνωση είναι καθημερινό φαινόμενο αλλά μέσα σε λογικά πλαίσια, μέχρι τη στιγμή βέβαια, που ο άλλος θα αρχίσει να εισβάλει στον προσωπικό σου χώρο. Έτσι και σε αυτήν την περίπτωση, όταν οι αφέντρες θα αρχίσουν να εμφανίζονται σε λάθος μέρη και λάθος ώρες με όλο και πιο άγριες διαθέσεις, ο Τάκα θα αρχίσει να αντιδράει και να φοβάται για το καλό το δικό του και της οικογένειάς του.
"Μήπως το παρατραβάτε λίγο ρε παιδιά;"

          Έλα όμως που το ριμάδι το συμβόλαιο δεν ακυρώνεται και σε συνδιασμό με ένα ατύχημα που συμβαίνει σε μία "συνεδρία" του, ο Τάκα προκαλεί την οργή της αρχηγού του κλαμπ (στο ρόλο της οποίας η πρώην παλαιστής Lindsay Hayward) και ξαφνικά θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα στρατό από σαδίστριες, (όπου κάποιες από αυτές έχουν υπερδυνάμεις, όπως η Gobble Queen που μπορεί να καταπιεί έναν ολόκληρο άνθρωπο!) που θα πρέπει να εξολοθρεύσει, για να βρει την ησυχία του και να γυρίσει πίσω στην καταθλιμερινότητά του.
(Β is for Βαγγέλης)

          Όλα αυτά ακούγονται όμορφα και φυσιολογικά αλλά δεν είναι έτσι, δεν έχετε ιδέα περί τίνος πρόκειται, πρέπει να το δείτε για να το πιστέψετε. Το R100 (rated 100, δηλαδή η προβολή επιτρέπεται σε νέους άνω των εκατό χρονών) ανήκει ξεκάθαρα στο είδος της καμμενιάς. Είναι μαύρη κωμωδία, δράμα, περιπέτεια, θρίλερ και από ένα σημείο και μετά γίνεται τελείως σουρεάλ. Σκεφτείτε ότι σε κάποια σημεία η ταινία κάνει διάλειμμα (;!) και οι σεναριογράφοι συζητάνε για το τι στο διάολο κάθονται και γράφουν, με τον εκατόχρονο σκηνοθέτη να επιμένει ότι η ταινία πρέπει να γίνει και ότι μόνο όταν κάποιος φτάσει εκατό χρονών θα μπορέσει να την καταλάβει.
          Το προτείνω σε όσους είναι σινεμαζόχες και σε όσους έχουν τελειώσει τα ναρκωτικά, δεν ξέρουν τι θέλουν να δουν και δεν ενδιαφέρονται να βγάζουν συμπέρασμα στο τέλος κάθε ταινίας (για καλό τα λέω αυτά). Για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα, δείτε την μπάκτουμπάκ μαζί με ταινία του Dupieux.

Το τρέιλερ.

Οι μιούζικαλ αφίσες

Η σοβαρή αφίσα.

(Έχυσε πάνω του ...τον καφέ)

"Πρόσεχε μωρή, θα σπάσουν τα αυγά"

"Τα αυγάαααα"

"Για να καταλάβω, γραφτήκατε σε λέσχη μαζοχιστών και θέλετε να κάνετε μήνυση, επειδή σας ...χτυπάνε;"

"Είδα μία αγγελία στη χρυσή ευκαιρία που ζήταγε εμφανίσημες νέες για εξυπηρέτηση πελατών σε ευχάριστο χώρο εργασίας και ήρθα"

"Που είσαι; Τι κάνεις; Άκουσα ένα κρατς, δε πιστεύω να μου άνοιξες τα πατατάκια;"

"Όχι τα πατατάκιαααα"

"Τα κρεμμύδια πανέ είναι ο αγαπημένος μου μεζές για μπίρα"
-"Αλήθεια;" (Σπλάτς)

(Σουρεάλ)

"Εντάξει, αντέχεις ακόμα, μπορείς να τη δεις μέχρι το τέλος"

(Μετά την προβολή της ταινίας)

"Τρία στα τρία! Συγχαρητήρια!"

Read More »

7.5.15

Thriller: A Cruel Picture (1973)


          Το "Θρίλερ" ξεκινάει πολύ όμορφα. Βλέπουμε ένα μικρό κοριτσάκι να παίζει ανέμελα σε ένα πάρκο, να κόβει ένα λουλούδι και να το πηγαίνει τρέχοντας στον παππού της, που την πιάνει και την σηκώνει ψηλά στον αέρα (την εγγονή). Δείχνουν χαρούμενοι και αγαπημένοι όταν ...τι γίνεται; Kάτι δεν πάει καλά, ο παππούς σφίγγεται, τρέχει αίμα από το στόμα του και... τι κάνει; Γιατί; Φύγε από πάνω της, όχι! Δεν είσαι ο παππούστης εσύ, δεν είναι η Μπεμπέ Λιλή, ΟΧΙ!
          Ναι, λάθος. Tελικά δεν ήταν ο παππούς της, ήταν ένας τυχαίος σαρδανάπαλος, που τη βρήκε μόνη και απροστάτευτη στο παρκάκι, την έπιασε και τη σήκωσε ψηλά (όχι την εγγονή) και τη βίασε, ενώ ξερνούσε αίμα για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, ίσως από τον ενθουσιασμό.
"Θα μου δείξεις το λουλουδάκι σου; Όχι αυτό μικρή μου"

          Το μικρό κοριτσάκι μετά από αυτήν την τραυματική εμπειρία δεν ξαναμίλησε ποτέ, αλλά μεγάλωσε σωστά με φροντίδα, αγάπη και αγνά βιολογικά προϊόντα, από τη φάρμα της οικογένειάς της. Έγινε μία σωστή δεσποινίς, καθώς πρέπει, που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει (χα!) και δουλεύει στη φάρμα, πουλώντας το γάλα που αρμέγει (όχι το δικό της).
"Θέλετε λίγο φρέσκο γάλα; μόλις τώρα το άρμεξα, έχει και πετσούλα"

          Μία μέρα λοιπόν, βάζει τα καλά της να πάει βόλτα στην πόλη, αλλά για κακή της τύχη χάνει το λεωφορείο. Για πιο κακή της όμως, σταματάει δίπλα της τέντι μπόις μέσα σε κούρσα, σαν ιππότης καβάλα στο λευκό άλογο, φορώντας καρό σακάκι, φουλάρι στο λαιμό και δερμάτινα γάντια. Της ρίχνει θανατηφόρα ατάκα, "μπορείς να μου πεις έναν και μόνο λόγο, γιατί να μην έρθεις στην πόλη μαζί μου;", θα μπορούσε να του πει εκατό, αλλά εκτός από μουγγή είναι και χαζοβιόλα. Οπότε μπαίνει ταπεινά στο σπορτ κάρο του Τόνι (τέντι μπόις) και πιάνουν τα 0-100 σε 3.5''.
(Ας είμαστε ειλικρινείς, ποια θα έλεγε όχι;)

          Ο πρίγκηπας και η Σταχτοputa, πάνε σε κυριλέ εστιατόριο για καπνιστή ρέγγα σε κατσικίσιο τυρί και χήνα φλαμπέ με πουρέ χολής, συνοδευμένα από παγωμένη σαμπάνια. Ο Τόνι αναρωτιέται γιατί η Φρίγκα (δεσποινίς) αντί να φάει το εκλεκτό της έδεσμα, έχει καταπιεί τη γλώσσα της και δεν μιλάει καθόλου και ρίχνει δεύτερη θανατηφόρα ατάκα, "μου αρέσουν οι γυναίκες που δεν μιλάνε πολύ", για να πάρει γραπτή απάντηση "είμαι μουγγή". Καταλαβαίνει ότι έχει χτυπήσει τζακ ποτ και της προτείνει, μετά την βόλτα και το δείπνο, να τον ακολουθήσει και στο σπίτι του για ένα τελευταίο ποτήρι κρασί. Ναι σε όλα λέει η χαμηλοβλεπούσα μας, που έχει πάθει αλλά δεν έχει μάθει το μάθημά της και αυτή τη φορά θα χάσει κάτι παραπάνω από τη λαλιά της.
"Κάτσε να σου βάλω να πιεις λίγο Ροχιπνόλ εεε συγνώμη, Βερμούτ εννοούσα"

          Ο Τόνι είναι ένας αδίστακτος νταβατζής. Θα εθίσει στην ηρωίνη τη μικρή τσοπάνα, θα την κάνει το πουτανάκι του και θα της πετάξει τα μάτια έξω, μεταφορικά και κυριολεκτικά (οκέι, μόνο το ένα). Η καθημερινότητα της Φρίγκα θα γίνει σεξ, ντραγκζ και όχι ροκενρόλ, και τα βάσανά της δεν θα έχουν τελειωμό μιας και ο Τόνι και οι φίλοι του θα συνεχίσουν να της γαμάνε τη ζωή, εντός και εκτός μπουρδέλου. Μέχρι που η τελευταία πράξη του Τόνι θα γίνει το σπέρ... σόρι, η σταγόνα που θα ξεχειλήσει το ποτήρι και η Φρίγκα θα αποφασίσει να τους εκδικηθεί, αφού πρώτα εκπαιδευτεί και γίνει εξπέρ στο καράτε, τα όπλα και τα γρήγορα αυτοκίνητα.
"Δες προσεκτικά αυτό το βίντεο και θα μάθεις όσα χρειάζεσαι για την αυτοάμυνα"

          Το "Thriller..." Aka "They Call Her One-Eye" Aka "Hooker's Revenge", είναι ένα ρέιπ εντ ριβέντζ εξπλοϊτέισον φιλμάκι, που με τα χρόνια έγινε καλτ κλάσικ και επιρρέασε πολλές άλλες ταινίες (ο Ταραντίνο το έχει αναφέρει σαν επιρροή για το Κιλ Μπιλ, αν και εκεί έχει ξεσηκώσει το Lady Snowblood. Σε αυτό το μπλογκ μόνο, έχω σχολιάσει δύο ταινίες με εκδικήτριες στο mute, τα Seasoning House και Savaged), εξαιτίας της Christina Lindberg που ήταν ήδη γνωστή από εμφανίσεις της σε ερωτικές ταινίες και με αυτόν το ρόλο καθιερώθηκε και στον εξπλοϊτέισον χώρο. Για την ανατριχιαστική σκηνή με το μάτι (λέγεται ότι χρησιμοποίησαν αληθινό ανθρώπινο μάτι από νεκροτομείο), αλλά κυρίως για τις γραφικές σκηνές σεξ που περιέχει. Κανονικό πορνό με απ' όλα. Πίπα, κώλο, ελεύθερα πιασίματα, ντομάτα, πατάτα, τζατζίκι και λόγω εποχής, με θάμνους και μουστάκια. Αίματα περίμενα να δω, χύσια είδα (σοβαρά). Θυμάστε που παλιά τα τσοντοσινεμά έπαιζαν δύο ταινίες πορνό και μία καράτε; ή που έβαζαν με τσόντα σκηνές πορνό σε ταινία καράτε ή καουμπόικο; (όχι ε; ούτε εγώ) ε αυτό είναι το "Θρίλερ" από μόνο του, χωρίς τσόντες, πούτσα και ξύλο κυριολεκτικά (αυτά ισχύουν για τη μη λογοκριμένη έκδοση).
          Αστείο γεγονός, είχα βάλει να δω την ταινία παρέα με μία δεσποινίς χωρίς να ξέρω ότι περιέχει σκηνές πορνό. Όταν άρχισαν λοιπόν οι άναλ μπουγάτσες επί της οθόνης, προσπαθούσα να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα και μάλλον το έκανα να φαίνεται ακόμα χειρότερο. Αυτά κάνω και με παρεξηγούν.

(Το τρέιλερ)
Οι αφίσες είναι μέτριες αλλά τα taglines είναι σούπερ.

"Με ποιο μάτι είπαμε σημαδεύω;"

"Με βιάσαν, μου πήραν τη φωνή και το φως μου, με έκαναν πρεζού και πόρνη. Θεέ μου γιατί μου γαμάς την πίστη; Γιατί με δοκιμάζεις; Αμήν

"Γαμώτο, δεν μπορώ να εστιάσω με ένα μάτι"

"Ας ποζάρω γυμνή και ας διαλογιστώ, ομμμμ"

"Μία τελευταία πινελιά εδώ και είμαστε εντάξει"

"Πιάσε ένα κιλό αρνίσια παϊδάκια, δύο πανσέτες, δύο πατάτες με σως και μία τυροκαυτερή. Για σαλατικό δύο τζατζίκια, τηγανητά κολοκυθάκια και μία ρεβυθοκεφτέδες. Α και να φέρνεις δύο Χένινγκερ κάθε δέκα λεπτά. Θα μας φτάσουν ή να πάρουμε και τίποτα άλλο;"

"Να τον θάψω ή να τον κρεμάσω; Θα κάνω και τα δύο!"

"Λυπάμαι αλλά θα σε στενά χωρέσω"

(Από αγνά βιολογικά προϊόντα)

(Όχι μωρή βρωμιάρα στην πολυθρόνα)

(Ούτε στον καναπέ!)

(Ιπτάμενη κλωτσιά καράτε)

(Εδώ με το άλλο εξπλοϊτεισον αστέρι της Ιαπωνίας, Reiko Ike. Πρωταγωνίστησαν μαζί στο Sex & Fury)

(Μ' αυτά και μ' αυτά, πήρε το αστέρι της)

"Τρία!"

Read More »