10.5.16

Το Μπαλκόνι.

            Ο Νέος Κόσμος ώρες ώρες, μοιάζει με την Κυψέλη, και συγκεκριμένα τις ώρες που ψάχνω να παρκάρω. Σε αυτές τις δύο περιοχές, δεν βρίσκεις να παρκάρεις ούτε με αίτηση. Εγώ βρίσκω, επειδή είμαι μεγάλη οδηγάρα και περνάω το Άτος από την τρύπα της βελόνας, αλλά ακόμα κι εγώ δυσκολεύομαι μερικές φορές (συμβαίνει σε όλους).
"Όχι, δεν συμβαίνει σε όλους!"

            Ένα βράδυ λοιπόν που γύρναγα από ξενύχτι, δεν την πάλευα να ψάχνω 50 ώρες για πάρκινγκ και λέω από μέσα μου "Μεγάλε Κρομ, κάνε να βρω πάρκινγκ έξω από το σπίτι μου. Μία φορά ρε πούστη μου (όχι εσύ Κρομ, σχήμα λόγου είναι), κάνε μου τη χάρη και μην με ταλαιπωρείς", και με το που στρίβω στο στενό μου (δρόμο), σαν από θαύμα, βλέπω θέση αεροδιάδρομο, δέκα μέτρα από την πόρτα του σπιτιού μου! Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου! Είναι κάτι τέτοιες στιγμές, που πιστεύω ότι υπάρχει Σατανάς και μας προσέχει. Τέλος πάντων, παρκάρω γρήγορα γρήγορα, με μόλις δύο κινήσεις του τιμονιού, γουάξ οφ, γουάξ ον, σαν τον Νίντζα της οδήγησης, μη σπάσει ο Διάολος το ποδάρι του και εμφανιστεί κάνας παπάρας από το πουθενά, μου πάρει τη θέση τελευταία στιγμή και χρειαστεί να γίνω Νίντζα κανονικός.
(Όταν ήμουν μικρός, έβλεπα πολλές ταινίες Μουνίντζα)

            Mε το που βγαίνω από το αμάξι, βλέπω στο πεζοδρόμιο, ένα δίευρω! Ώπα, είπα λέω, τι τύχη είναι αυτή; Ρε μήπως έχω φτάσει σπίτι και κοιμάμαι; Γιατί ρε φίλε, λίγα είναι; Δύο ευρώ είναι μία μπιρίτσα, ή ένα σουβλάκι, υπάρχει καλύτερο πράγμα από αυτά; Κερασμένα από το πουθενά, έστω και από λάθος; Τι άλλο θες δηλαδή; Λέω από μέσα μου, "Βαγγέλη, άλλαξε η τύχη σου αγόρι μου, γύρισε ο τροχός, σήκω το πρωί, πλύσου, ξυρίσου και πήγαινε παίξε ένα Τζόκερ, να πάρεις επιτέλους αυτά που σου χρωστάει η πουτάνα η ζωή, που τόσο άδικα σε έχει ταλαιπωρήσει". Παίρνω το δίευρω, το βάζω στην τσέπη μου και πάω περίχαρος στο κρεβατάκι μου, να κοιμηθώ τον ύπνο του δικαίου. Κούνια που σε κούναγε Βαγγελάκη, μια χαρά θες; Δύο τρομάρες θα πάρεις. Επειδή παίζεις σε φαρσοκωμωδία γι' αυτό. Επειδή είσαι ο Χοντρός Και Λιγνός και το Τρίο Στούτζες μαζί και κάποιος σπάει πλάκα.
"Είσαι να σπάσουμε μία μουνόπλακα, εδώ στο μπαλκόνι;"

            Το πρωί με ξυπνάει ο ήχος του κουδουνιού. Αυτό το ενοχλητικό ΜΠΖΖΖΖΖ! Σαν τεράστια ρομποτική μύγα, ΜΠΖΖ ΜΠΖΖΖ ΜΠΖΖΖΖΖ! Σηκώνομαι με κεφάλι καζάνι και προσπαθώ να βάλω το παντελόνι βιαστικά, χωρίς να σαβουριαστώ την ώρα που κατεβαίνω τα σκαλιά, για να προλάβω να ανοίξω την πόρτα. Πατάω το κουμπί στο θυροτηλέφωνο να ρωτήσω ποιος είναι και ακούω "Βαγγελάκι εσύ;" απαντάει ο Μήτσος (ο γείτονας μασκότ-φύλακας της γειτονιάς. Μεγάλη μορφή, μικροαπατεωνίσκος και γιος του γνωστού Καπετάν Αντρέα Ζέπο, χαίρομαι όταν σε βλέπω), "Το Άτος στη γωνία δικό σου είναι;", "Ναι" του λέω, "Έλα έξω" μου λέει, επειδή "ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΑΚΩΣΕ!".
"Α συγνώμη, εγώ φταίω, όπως διαλογιζόμουν χαλάρωσα πολύ και μου έπεσε ένα βυζί από το μπαλκόνι και τα ισοπέδωσε όλα"

            Κεραμίδα στο κεφάλι! Μωρή πουτάνα, μωρή καριόλα, μου έδωκες δύο ευρώ, για να μου πάρεις δύο χιλιάδες; Τι αμαρτίες πληρώνω (και όχι μόνο); Βγαίνω έξω και τι να δω; Κόσμος μαζεμένος γύρω από το θύμα. Γείτονες που με ξέρουν, αλλά δεν τους ξέρω εγώ και τώρα έπρεπε να τους μάθω. Σπάω τον κλοιό, μπαίνω στο τόπο του δυστυχήματος, προετοιμασμένος για τα χειρότερα, έτοιμος να δώσω ακόμα και το φιλί της ζωής στο αυτοκινητάκι μου και ευτυχώς, τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά όσο νόμιζα. Δεν είχε πέσει ολόκληρο το μπαλκόνι, αλλά ένα κομμάτι από το κάτω μέρος, το οποίο μου είχε σπάσει το παρμπρίζ και είχε κάνει λακούβες στην οροφή, το καπό και το φτερό. Χίλιες φορές να μου πλάκωνε τον πούτσο. Γαμώ την Παναγία (είπα από μέσα μου, μην με ακούσουν οι γείτονες και με περάσουν για αλήτη).
            Εντάξει, θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα, θα μπορούσα να ήμουν μέσα την ώρα που έπεσε η μαλακία από τον ουρανό και τώρα να μην είχα κεφάλι, αλλά έτσι θα τελείωνε νωρίς η ταινία και με ποιον θα γέλαγε μετά το κοινό; "Έλα", μου λένε, "να μιλήσεις με τον διαχειριστή να κανονίσετε τις ασφάλειες", και εκείνη την ώρα συνειδητοποιώ ότι δεν έχω ασφάλεια και παθαίνω εγκεφαλικό, έμφραγμα, επιληπτικό επεισόδιο και μου περνάει και το χανγκόβερ! Ήμουν ανασφάλιστος (εκτός όλων των άλλων). "Ναι βέβαια", τους λέω, μπλαμπλά, μούμπλε μούμπλε, "Να πάρω τον ασφαλιστή μου τηλέφωνο" και μπαίνω ξανά στο σπίτι μου, χώνομαι στην τρύπα μου να κλάψω με λυγμούς και να φτιάξω έναν πικρό γκαϊφέ της παρηγοριάς, με μπόλικο Γουίσκι, να τόνε ρουφήξω "φρρρρρ", να πάνε τα φαρμάκια κάτω.

(Ο καφές της παρηγοριάς)

            Τέλος πάντων, να μην τα πουλιλογώ (αυτό κάνεις τόσην ώρα), κάπως τα μπάλωσα με τον ασφαλιστή μου και με κάλυψε. Με τον διαχειριστή στην αρχή τα λέγαμε καλά, αλλά μετά μου έκανε κάτι τσαμπουκάδες. Μετά πλακώθηκε και με τους ένοικους της πολυκατοικίας, επειδή αυτός ήθελε να πληρώσουν όλοι, ενώ όλοι ήθελαν να πληρώσει μόνο ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος, απ' όπου έπεσαν τα τσιμέντα (δηλαδή ο ...διαχειριστής!). Έμαθα ότι ούτε η πολυκατοικία ήταν ασφαλισμένη όπως όφειλε για τέτοιες περιπτώσεις αλλά τέλος πάντων, τα βρήκαμε, κουτσά στραβά.

"Για να μάθεις να παρκάρεις στη θέση μου, μαλακισμένο"

            Το μόνο που είχε πλάκα, ήταν ότι πρώτα πήγα στην Καργκλάς να μου βγάλουν το παρμπρίζ και μετά στο φαναρτζίδικο να μου ισιώσουν τις λαμαρίνες, με αποτέλεσμα να οδηγώ στη Συγγρού, χωρίς παρμπρίζ, και ότι έντομο, πουλί, καύτρα, χλέπα, πέταγε στην άσφαλτο, το έτρωγα στη μάπα, με διακόσια χιλιόμετρα την ώρα. Κανονικά έπρεπε να φοράω κράνος, μέσα στο αμάξι. Σουρεάλ.
            Από τότε όποτε βλέπω λεφτά στο δρόμο, μια φωνούλα μου φωνάζει "ΙΤΣΕ ΤΡΑΠ!" και τρέχω μακριά. Για αρκετό καιρό δεν μάζευα λεφτά από κάτω (Καλά ρε φίλε, πόσες φορές βρίσκεις λεφτά δηλαδή; Τι έχεις; Ανιχνευτή μετάλλων;), έλεγα "Άσε, θα μου τα πάρει δεκαπλά, ή θα τα φάω στους γιατρούς". Μετά από κάμποσο καιρό που είχα φτιάξει το αμάξι, έψαχνα πάλι για πάρκινγκ και είχε μία κενή θέση, έξω από την ίδια πολυκατοικία. Σταμάτησα και το σκεφτόμουν, "Να το βάλω, ή όχι;" και βγαίνει μία γιαγιά στο μπαλκονάκι του ημιόροφου και μου λέει "Μη το βάλεις εδώ γιόκα μου, πέφτουν πράγματα από τα μπαλκόνια", "Ναι, γιαγιά" της λέω, "Το ξέρω", και έφυγα σαν τον καουμπόι στο ηλιοβασίλεμα, να βρω αλλού ένα λιμανάκι να ρίξω άγκυρα. Δεν ξαναπάρκαρα ποτέ εκεί.
"Μην παρκάρεις εδώ, πέφτουνε μουνιά από το μπαλκόνι"

            Α ρε τι έχει περάσει το χοντροκώλικο Κινεζάκι μου (Κορεάτικο δηλαδή) και τώρα κάθεται παρκαρισμένο να μαζεύει σκόνη και να το τρώει η μαρμάγκα, και μένα να με τρώνε τα λεωφορεία και να λιώνω σόλες. Εγώ το σκέφτομαι καθημερινά, αυτό θα με σκέφτεται; Θα του λείπω; Την επόμενη φορά θα γράψω για τότε που έμεινε από μπαταρία στα φλεγόμενα Εξάρχεια, γλύτωσε την πυρά στο παρά πέντε και κατέληξε να το σπρώχνουν στην ανηφόρα (με μένα μέσα) μία διμοιρία ΜΑΤ! Πως αυτό γλύτωσε τη φωτιά, κι εγώ το ξύλο, ακόμα να το πιστέψω (ε αυτήν έπρεπε να γράψεις, τι μπαλκόνια και μαλακίες;)
"Πως να ξεχάσω τότε που με έσπρωξε μια διμοιρία  ΜΑΤ, με εσένα μέσα;"


29 σχόλια:

  1. Μήπως δεν πήρες τον ασφαλιστή σου αλλά έλιωσες στις τσόντες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Nai, αυτό κάνω όποτε βρίσκομαι σε δύσκολη θέση και δεν ξέρω τι να κάνω, τον βγάζω έξω και τον παίζω. Αυτή η τεχνική με έχει σώσει πολλές φορές και με έχει φτάσει εδώ που βρίσκομαι σήμερα. Μάλιστα γράφω και βιβλίο αυτοβελτίωσης "πως να φτάσετε στην κορυφή, παίζοντάς τον". Εχει και εικόνες.

      Διαγραφή
  2. Προσπάθησα 2-3 φορές να διαβάσω το τι έχεις γράψει και δεν τα κατάφερα. Πάντως κρίνοντας από τις φωτογραφίες μπορώ να πω ότι πρέπει να είναι καλό το κείμενο...νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιος το γαμάει το κείμενο (;) επιτηδευμένη ανάρτηση για να πάρω προβολές μετά τον πάτο των τριών προηγούμενων.

      Διαγραφή
  3. Τώρα γώ, σίριουσλι περίμενα οτι ανα πάσα στιγμή, θα αρχίσει η κριτική κάποιας ταινίας. Δεν ξερω γιατί. Μεχρι το έβδομο μουνί, αυτό περίμενα. (και το δέκατο τέταρτο βυζί κατα συνέπεια)
    Τελικά ντονέμπεκσα κεγό. Εφτασα και κορυφή κιόλας. Γαμήδγια χαμηλοτάβανα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Thn επόμενη φορά θα βάλω ολάκερη τσόντα και την αμέσως επόμενη λάιβ σεξ σόου με γουέμπ καμ και θα σας ζητάω αριθμούς πιστωτικής.

      Διαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. όλα τα βίντεο σε αυτό το μπλογκ με έιτζ τι εμέλ τα έχω βάλει.

      Διαγραφή
    2. Ειναι χωμενα στο κειμενο. Ερπονται να ξεφυγουν αλλα γυρνανε παντα και τσακωνωνται για τα sloppy seconds που εχει το καθενα. Σε λιγο θα αρχισουν και fight club αλλα θα πεθανουν ασχημα μεχρι να αποφασισουν ποιος θα ειναι ο γκει και ποιος ο σχιζοφρενης

      Διαγραφή
  5. Έτσι είναι. Μη δούμε καμιά χαρά. Έστω και του δίευρου.
    Αμέσως κάτι θα συμβεί και θα μας την ανατρέψει, το κέρατό μου.
    Αλλά μη σκέφτεσαι ότι πληρώνεις αμαρτίες.
    Μας έχουνε ματιάσει παιδί μου, δεν το εξηγώ αλλιώς.
    Ζηλεύουνε την ομορφάδα μας και την εξυπνάδα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ μπορεί να είσαι ματιασμένη, εγώ δεν νομίζω. Μάλλον καταραμένος είμαι από καμιά μάγισσα που τις έκανε μαλακία κάνας προπάππους. Ευτυχώς είμαι τυχερός στην ατυχία μου. Όλο αναποδιές μου συμβαίνουν αλλά όλο την σκαπουλάρω.

      Διαγραφή
  6. Αν παρατηρησεις πολυ προσεκτικα τις φωτογραφιες υπαρχει κρυμμενο καπου αναμεσα ενα ωραιο κειμενακι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαν τον Μπομπ Ροσς.καί κάπου εδώ ζει ένα μικρό κειμενάκι.

      Διαγραφή
  7. Κοίτα, σκέψου ότι υπάρχουν και χειρότερα. Είμαι σπίτι με τέσσερις μέρες άδεια (το θετικόν) ΑΝΑΡΡΩΤΙΚΗ (το αρνητικόν), διότι έχω ωτίτιδα, βρογχίτιδα και πυρετό από την Κυριακή, ο οποίος έπεσε σήμερα. Εν ολίγοις, με φτύσανε ο Θωρ και ο Κθούλου μαζί.

    Κατά τα άλλα όπως έχω αναφέρει πολλάκις, έχω δίπλωμα, αλλά είμαι κλασομπανιέρα και δεν οδηγώ. Οπότενες, ανέχομαι τη μπόχα, την απλησιά και τη μπίχλα του καθενός στα ΜΜΜ.

    Υ.Γ.: εμένα πιο πολύ για καφές του κώλου μου κάνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πωπω Περαστικά παιδί μου, πήγαινε στην εκκλησία να σε διαβάσει ο παπάς. Μάτι θα είναι ή δαιμόνια.
      Αυτό μετά τα ΜΜΜ είναι μεγάλο θέμα. Ειδικά αν είσαι μισάνθρωπος και σιχασιάρης όπως εμείς.
      Χα! Όντως, πιο πολύ για καφές του κωλου κάνει. Αυτό έπρεπε να είχα γράψει.

      Διαγραφή
  8. Εμενα δυο φορες μου εχουν σπασει καθρεφτη ενω ηταν κλειστος! Τη δευτερη φορα μαλιστα ηταν μια βδομαδα αφου τον ειχα αλλαξει! :P

    Και μια αλλη φορα με το αυτοκινητο της δουλειας παρκαρισμενο σε αβερτο χωρο, μου ειχαν φαει ολη τη αριστερη πλευρα, ψαχνω στο παρμπριζ να δω μπας και εχουν αφησει κανα χαρτακι... αρχιδια. Εβαλα τα γελια με ακουσαν μεχρι την Αλεξανδρουπολη! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μήπως σε εκδικείται καμιά πρώην; Μήπως αντί για σημείωμα σου είχε γράψει με σπρέι στο παρμπρίζ 'ου μοιχευσεις' ; Εμένα έχουν πάει να το ανοίξουν πολλές φορές με αποτέλεσμα να είναι σπασμένες όλες οι κλειδαριές. Έχει πάθει και άλλα πολλά , αλλά οκ, λογικό, το έχω 15 χρόνια στο κέντρο της Αθήνας.

      Διαγραφή
  9. Ξέρω σκηνικό που όντως είχε σκάσει το μπαλκόνι πάνω στο αυτοκίνητο! Όλικη! Να ξέρεις απλά περιμένω την ιστορία στα Εξάρχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρω σκηνικό που έπεσε μετεωρητης , α όχι. Σε ταινία έγινε αυτό.
      Ξεκίνησα να τη γράφω αλλά με έπιασε μια Ντάγκλας και την άφησα. Θα τη συνεχίσω όμως, ήταν OIALT σκηνικό.

      Διαγραφή
  10. Άμα δεν κοιτάς φωτογραφίες το κείμενο αξίζει πιο πολύ.
    Στέκεται δηλαδή, σα βυζί που κοιτά προς τον ουρανό και ―――φτου! επηρεάστηκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια φορά έβαλα γυμνές κι εγώ και το κείμενο κάνει ρεκόρ βιουζ. Προσπερνάει τα υπόλοιπα σαν σταματημενα. Από εδώ και πέρα θα βάζω τουλάχιστον ένα βυζι να δίνω ένα μπουστ στην ανάρτηση. Η όχι. Δεν ξέρω. Μέχρι να ξσναποσταρω θα το έχω ξεχάσει.

      Διαγραφή
    2. Μια φορά έβαλα γυμνές κι εγώ και το κείμενο κάνει ρεκόρ βιουζ. Προσπερνάει τα υπόλοιπα σαν σταματημενα. Από εδώ και πέρα θα βάζω τουλάχιστον ένα βυζι να δίνω ένα μπουστ στην ανάρτηση. Η όχι. Δεν ξέρω. Μέχρι να ξσναποσταρω θα το έχω ξεχάσει.

      Διαγραφή
  11. Κειμενο και φωτογραφιες ΑΡΙΣΤΑ!!
    Διαβασα το κειμενο πρωτα και μετα το
    ειδα μεσα απο τις φωτογραφιες ή μηπως
    το εκανα αναποδα?..τεσπα σημασια εχει οτι
    αλληλοσυμπληρωνονται αρμονικα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ. Προσπάθησα πολύ εινσι η αλήθεια. Τόσο πολύ που μάλλον το έκαψα και έχω να γράψω οτιδήποτε από τότε.

      Διαγραφή
  12. Ανέλπιστη βελτίωση στα τσίτσιδα σε συνδυασμό με ωραίο λογίδριο. Φέτος όλοι οι μεγάλοι..blogger θα ανεβάσουμε τον πήχη. Προβλέπω πολλά Ολυμπιακά ρεκόρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Απαντήσεις
    1. Πωω εδω εγώ ειχα ξεχασει οτι ειχα μπλογκ.

      Διαγραφή