24.7.15

Λάθος Βίντεο Κλιπ (Μέρος Τέταρτο)

         Φτάσαμε αισίως στο τέταρτο μέρος των λάθος βιντεοκλιπιών. Σαν εχθές μου φαίνεται που νέο, άβγαλτο και αμούστακο ακόμα αγόρι, ξεκίνησα διστακτικά αυτό το εγχείρημα των βίντεοκλιπιών και προς έκπληξή μου, έκανε τεράστια επιτυχία. Τα χιλιάδες γράμματά σας, οι γυμνές σας φωτογραφίες, τα δώρα σας και οι απειλές σας, έγιναν μεγάλη ευθύνη στις μικρές μου πλάτες, αλλά και μου έδωσαν κουράγιο να συνεχύσω να αναρτώ, ότι και να έχει γίνει, στον κόσμο αυτό. Σας μισώ ..επειδή σας αγαπώ (ακόμα είμαι υπό την επήρεια των ναρκωτικών, που πήρα πριν την ανάρτηση του Σαμουράι, που θα πάει, θα ξενερώσω)
         Λάβετε θέσεις στην πίστα!

          Ιατροδικαστής εν ώρα εργασίας, διακόπτει το διάλειμμά του για κολατσιό, λόγω έκτακτης παραγγελίας, ρεκτιφιέ πτώματος, ξήλωμα ράψιμο. Βάζει τη μουσικούλα του και ξεκινάει την εργασία και χαρά. Μόνο που η μουσικούλα που παίζει το κασσετόφωνο, ανασταίνει και νεκρούς. Ρεαλιστικό γκορ, μαύρο χιούμορ και ασυνάρτητος χορός.

          Λαβκραφτικό μίνι βίντεο με κάτοικο του Ίνσμουθ, να τον βρίσκει το ξημέρωμα με πονοκέφαλο και χανγκόβερ, να σκουντουφλάει δεξιά και αριστερά στην παραλία, μετά από τελετή/γλέντι, προς τιμή του μεγάλου παλαιού Ντάγκον. Πραγματικά, ένα βίντεο χωρίς νόημα.

          Τρεις Αυστραλοί περπατούν σε έρημο δρόμο, στη μέση του πουθενά (επειδή χάλασε το αυτοκίνητό τους ή κάτι τέτοιο) και κάνουν ωτοστόπ στον κάθε περαστικό για να τους μαζέψει. Μα καλά, δε ξέρουν ότι δεν πρέπει να κάνεις ωτοστόπ; αλλά ούτε και να παίρνεις αυτόν που κάνει, γιατί πάντα ένας από τους δύο, είναι ανώμαλος; Πόσο μάλλον, όταν αυτός που σε μαζεύει, σε κερνάει και "σπιτικό" ποτό. Πως θα ήταν αν ο Mick Taylor (Wolf Creek) έβρισκε άλλους δύο σαν αυτόν και έκαναν μπάντα; έτσι.

          Αυτό το βίντεο κλιπ είναι βίντεοκλιπάρα, επειδή ουσιαστικά είναι στιγμιότυπα από το σλάσερ, Murder-Rock του μεγάλου Lucio Fulci, όπου ένα μοντέλο (;!) προσπαθεί να βρει ποιος κρύβεται, πίσω από τις δολοφονίες, σε μία σχολή χορού. Το κανονικό τρέιλερ εδώ.

          Μισώ σχεδόν όλες τις ζωντανές εκπομπές της Ελληνικής τηλεόρασης. Πόσες φορές έχει τύχει, όλα αυτά τα χρόνια, να περάσω μπροστά από την τιβί και να πέσει το μάτι μου πάνω σε μία παρουσιάστρια, τους καλεσμένους της και το νεκροζώντανο κοινό της; Πολλές. Κάθε μία από αυτές τις φορές το αίσθημα της κοροϊδοαηδίας, της αγανάκτησης και της οργής (με αυτήν τη σειρά) είναι στιγμιαίο (σαν το φραπέ), με αποτέλεσμα να κάθομαι συγκεντρωμένος μπροστά από την τιβί (όπως μας έλεγε να κάνουμε ο Γιούρι Γκέλερ) και να προσπαθώ να τους κάνω θάνατο με τηλεπάθεια (χωρίς να το καταφέρω ποτέ). Κάπως έτσι έπρεπε να νιώθει και ο δημιουργός του βίντεοκλιπ, επειδή το θέμα του, είναι αυτό που προσπαθούσα να προκαλέσω, εγώ στους τηλεπαρουσιαστές, με το εγκεφαλικό μου κύτταρο. Δικαίωση.

Τα ναρκωτικά που έγραψα πιο πάνω; Από αυτά παίρνουν και αυτοί, να τους χαίρονται οι γονείς τους.

          Τα κορίτσια όταν πεινάνε θέλουν πίτσα, όχι πούτσα. Ντελιβεράς πηγαίνει πίτσα, σε πιτζάμα πάρτι παρέας κοριτσιών, που έχουν συγχρονίσει την περίοδό τους και η παρολίγο τσόντα γίνεται εφιάλτης. Που να το ξέρει; Καλή όρεξη.

          Βίντεο κλιπ, σκηνοθετημένο από τον Κρις Μπόιλ  και με πρωταγωνιστή τη φάτσα του Ματ Μπέρι (γνωστός από το IT Crowd), το παρακολουθείς, χωρίς να καταλαβαίνεις τι βλέπεις και τι ακούς, αφού μουσική και εικόνα είναι το ίδιο καμμένα.

          Σκοτεινό βιντεάκι που όπως και το προηγούμενο, δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς γίνεται αλλά τουλάχιστον δεν είναι σουρεάλ. Μασκοφόροι αλληλομαχαιρώνονται, ενώ ένα κάρο κάνει βόλτες; Δε ξέρω.

        Και για τέλος, το πιο λάθος βίντεο που έχω δει μέχρι στιγμής. Μη σας ξεγελάσει το πόσο οικείο και αθώο φαίνεται, άλλωστε και ο Σατανάς, σαν άγγελος φωτός παρουσιάζεται στους ανυποψίαστους. Οικογενειακό σπιτικό βίντεο οικογένειας, που τραγουδάνε όλοι μαζί, πόσο τους αρέσει το καλοκαίρι. Σχιζοφρενείς δολοφόνοι, παιδεραστές, κανίβαλοι και δαιμονισμένοι όλοι τους! Τα τέρατα στο βίντεο είναι αληθινά και εδώ είναι η ιστορία τους, διαβάστε την! Τώρα φοβάμαι το καλοκαίρι και βλέπω εφιάλτες, να το πάθετε και εσείς, να μην πάμε διακοπές μαζί.
Read More »

18.7.15

Ash vs Evil Dead Trailer & Comic Con Coverage

          Συνήθως δεν ασχολούμαι με κουτσομπολιά, αλλά αυτό είναι ειδική περίπτωση. Το ριμέικ-σίκουελ-ριμπούτ του Evil Dead (όλταϊμ κλάσικ φέιβοριτ) ήταν εύκολα, η αγαπημένη μου ταινία του 2013. Λίγο μετά την κυκλοφορία του, διέρρευσαν φήμες για ένα πιθανό σίκουελ, με τη συμμετοχή του Bruce Cambpell και φυσικά, χέστηκα από τη χαρά μου. Αμέσως μετά όμως, διέρρευσαν άλλες φήμες, που έλεγαν ότι αντί για σίκουελ του ριμέικ, θα γίνει σίκουελ του Army Of Darkness με σκηνοθέτη τον ίδιο τον Σαμ Ράιμι, που εντάξει, καλό θα ήταν κι αυτό, αλλά θα προτιμούσα να επαληθευθούν οι πρώτες φήμες. Τελικά δεν έγινε ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ο Σαμ Ράιμι αποφάσισε να το κάνει σειρά! Εντάξει, καλή είναι και η σειρά, αλλά θα προτιμούσα να επαληθευθούν οι πρώτες φήμες. Τελος πάντων, η ώρα ήρθε, οι Deadites ξύπνησαν, το τρέιλερ της σειράς είναι γεγονός και το πρώτο επεισόδιο θα παίξει στις 31 Οκτώβρη, μέρα του Χάλογουιν. Tην ίδια μέρα, με την πρεμιέρα της νέας ταινίας του Ρομπ Ζόμπι, "31". Μακάρι να είναι άξια συνέχεια των ταινιών, γεμάτη αίμα, μαύρο χιούμορ και εκπλήξεις. Κάνω τον ανάποδο σταυρό μου και ελπιζω για το καλύτερο.
Εδώ το τρέιλερ

          Eδώ η συνέντευξη τύπου στο Comic Con (κωμικόν) όπου οι παραγωγοί, σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές μιλάνε για τη σειρά. Ο Σαμ δίνει απαντήσεις (όπως το γιατί έγινε σειρά και όχι ταινία). Ο Μπρους δίνει σόου, κλασικά, και η αδερφή του Blackie Lawless, Lucy Lawless, που με εκνεύριζε σαν Ζίνα, με εκνευρίζει και εδώ, εξαιτίας της Εγγλέζικης προφοράς της. Βγάλε την καραμέλα κάτω από τη γλώσσα κυρά μου, και μίλα σαν άνθρωπος!
Read More »

16.7.15

The Taint (2011)

       
          Εν αναμονή της πρώτης συνέντευξης του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, μετά την επιστροφή του (τουλάχιστον, γύρισε ζωντανός) από τη θρυλική μάχη των Βρυξελλών, που μάλλον θα πει ότι χάσαμε τη μάχη αλλά όχι και τον πόλεμο και θα με πείσει ότι η Ελπίδα θα καθυστερήσει λίγο (τρία χρόνια) γιατί σαβουριάστηκε και στραμπούληξε τη μούρη της, αλλά κουτσά, στραβά, θα έρθει, και θα φέρει και την κολλητή της, τη Χαρά να κάνουμε τρίο. Εν αναμονή αυτού λοιπόν, είπα να κάτσω να σχολιάσω μία υπέρ ταινιάρα, που είχα ξεκινήσει αλλά δεν είχα τελειώσει ποτέ (την ανάρτηση) και μου έκανε μουτράκια και παράπονα, "Γιατί οι άλλες και όχι εγώ; Πότε θα έρθει και η δική μου σειρά;", με το δίκιο της. Ε, ήρθε επιτέλους και η σειρά της και ησυχάσαμε και οι δύο.
(Όταν μία ταινία ξεκινάει έτσι, ξέρεις τι θα δεις)

          Το νερό μίας πόλης, μολύνεται με πειραματικό Βιάγκρα και όλος ο αντρικός πληθυσμός της, παθαίνει κρίση τεστοστερόνης και μισογυνισμού. Όλοι κυκλοφορούν με τις ψωλές όξω, με σκοπό να σπάσουν όσα περισσότερα γυναικεία κεφάλια μπορούν. Όλοι, εκτός από ένα φλώρο χίψτερ (μάλλον δεν ήπιε νερό, επειδή είναι πολύ μέινστριμ) που παρέα με μία φεμινίστρια, θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν, σε αυτήν την προκλητική κωμωδία τρόμου, που χάνεις το μέτρημα ψωλών, βυζιών και ανοιγμένων κεφαλών.
"Γεια σας"

          Με το που ξεκινάει το The Taint, βλέπουμε φως στο τούνελ (όχι της Νικολούλη), μόνο που το τούνελ είναι κρεάτινο, και το φως μπαίνει απ' έξω, μέσα από μία σχισμή, που σταδιακά ανοίγει περισσότερο. Μάλλον βρισκόμαστε μέσα σε ένα μουνί και ξαναγεννιόμαστε. Στο επόμενο πλάνο βλέπουμε ένα ζευγάρι μικρά βυζιά, στο αμέσως επόμενο ένα ζευγάρι μεγάλα βυζιά και αμέσως μετά κάτι σαν σκατό (έτσι, για να μας ξενερώσει) πετάγεται μέσα από κάτι που δεν κατάλαβα τι είναι.
(Μμμ, κεμπάπ με σαλτσούλα και γιαούρτι)

          Ευτυχώς όλα αυτά ήταν ένα κακό όνειρο, ένας εφιάλτης που έβλεπε ο Φιλ (ο φλώρος χίψτερ) και ξύπνησε στη φυσιολογική καθημερινότητά του, όπου είναι απολύτως ασφαλής, μέσα σε ένα στάβλο και ξαπλωμένος δίπλα σε ένα όμορφο κορίτσι. Έτσι νομίζει δηλαδή, γιατί πάνω που ετοιμάζεται να ξανακάνει έρωτα στη μικρή τσοπάνα, εμφανίζεται ένας τύπος (υποθέτω ο πατέρας της) που φοράει κόκκινες πιτζάμες, κρατάει στο ένα χέρι ένα δρεπάνι και στο άλλο ένα σφυρ... α όχι, ένα φρεσκοξεριζωμένο πούτσο και κινείται απειλητικά εναντίον του. Ο Φιλ στην προσπάθειά του να ξεφύγει, σκοντάφτει και πέφτει κάτω με τη μούρη, στη μούρη ενός κομμένου κεφαλιού, πεταμένο στο χωράφι του βλάχου, του οποίου την κόρη, πήδαγε προ λίγου. Σηκώνεται, κλωτσάει το κεφάλι και συνεχίζει τη διαφυγή του, με το μπάρμπα ξωπίσω του, να τον κυνηγάει και συγχρόνως να χέζεται πάνω του, με τα κουράδια να βγαίνουν και να πέφτουν κάτω, καθώς τρέχει, από ένα άνοιγμα στο πίσω μέρος της πιτζάμας του. Αυτά είναι τα πρώτα δύο λεπτά του The Taint και πιστέψτε με, δεν είναι τίποτα μπροστά στη συνέχεια.
"Αυτό είναι το πουλί, του πρώην της κόρης μου"
(Γαμώτο, δε φαίνεται καλά)

(Να, εδώ φαίνεται καλύτερα)

          Αφού ξεφύγει από τον κακό πεθερό, χάνεται σαν χάνος μέσα στο δάσος, και περιπλανιέται άσκοπα, ντυμένος λολίτος (σαν Γιαπωνέζα μαθητριούλα, αλλά κουβαλάει μαζί του το πιστόλι του επιθεωρητή Κάλαχαν, το οποίο με το ζόρι τον βοηθάει, επειδή ο Φιλ είναι φλώρος) μόνο και μόνο, για να πέσει πάνω σε άλλον ένα μουρλαμένο ξεπούτσοτο, σε κατάσταση φρενίτιδας, με το πουλί του σε διαρκή οργασμό, και θα αναρωτηθεί επιτέλους, τι στο πούτσο συμβαίνει. Αυτήν την απορία, θα τη λύσει τσαμπουκαλεμένη τύπισα (με μεγαλύτερο όπλο, από το δικό του) που θα εμφανιστεί τελευταία στιγμή, σαν από μηχανής θεά, να τον γλυτώσει από το βιασμό, και να του εξηγήσει ότι εδώ και μία βδομάδα, ο κόσμος όπως τον ξέρουμε έχει καταστραφεί, εξαιτίας του μολυσμένου νερού, που μετατρέπει τους άντρες σε υπέρ καυλωμένα, άμυαλα κτήνη, δέσμια των πρωτόγονων ένστικτών τους (άμα δείτε την ταινία, θα καταλάβετε γιατί ΔΕΝ είναι άξιο απορίας, που ο Φιλ δεν είχε πάρει χαμπάρι τόσο καιρό).
(Κοιτάξτε φάτσα)

          Μαζί, θα αναζητήσουν μία πηγή με φρέσκο νερό και θα ακολουθήσουν ένα μονοπάτι γεμάτο αίμα, σπέρμα και λιωμένα κεφάλια, προσπαθώντας να μείνουν ζωντανοί από τις ορδές των ξεπουτσομένων αρούγκανων που θα συναντήσουν. Θα τα καταφέρουν; Θα ξαναπιούν δροσερό νεράκι; Αν όχι, γιατί τα βλέπουμε όλα αυτά; Θα καταλήξει πουθενά η ιστορία ή απλά θέλει να περάσει ένα κοινωνικό μήνυμα;
(Κοινωνικό μήνυμα, σίγουρα)

          Τρίτη σε συνέχεια, χαμηλού προϋπολογισμού, γκέι ταινία που σχολιάζω (δεν το κάνω επίτηδες), μόνο που αυτή είναι και μισογύνικη και φεμινιστική συγχρόνως. Δεν έχω ξαναδεί περισσότερες πούτσες σε ταινία (και γενικά) και περισσότερους φόνους γυναικών. Αίμα και σπέρμα με τους κουβάδες, αμέτρητες πούτσες (με κεφάλια ή χωρίς), μετρημένα βυζιά, λήψη διείσδυσης πέους σε μουνί, μέσα από το μουνί. Κόψιμο, σπάσιμο και λιώσιμο άνω και κάτω κεφαλών, αληθινοί εμετοί, διάτρυση κεφαλιού από ψωλοτρύπανο, έκτρωση με κρεμάστρα και τα πιο χορταστικά φέισαλ που έχετε δει ποτέ (μάλλον). Η ταινία είναι ένα όργιο που δεν έχει τέλος. Ίσως φταίει που είναι ντεμπούτο (όλο deputa βλέπω) και ο Drew Bolduc (σκηνοθέτης και σεναριογράφος) ήθελε να τα χώσει, όλα μέσα. Φυσικά τη διανομή της ταινίας, θα μπορούσε να την αναλάβει μόνο η Τρόμα, που μαζί με το Taint, τα Toxic Avenger, Poultrygeist και Father's Day, είναι οι αγαπημένες μου, ταινίες της.
(Όλες είναι να ξερνάς)

          Είχα γράψει και σε προηγούμενη ανάρτηση (δεν θυμάμαι σε ποια), ότι σκέφτομαι να βάλω βαθμολογίες (με άριστα το τρία) αλλά δεν μου είναι εύκολο. Όμως μου έχει τύχει κάποιοι από εσάς, αφού έχουν διαβάσει όσα έχω γράψει, να με ρωτάνε "Είναι καλό; Αξίζει;". Προφανώς δεν γίνομαι κατανοητός (μερικές φορές, ούτε και σε μένα). Οπότε αποφάσισα να βάλω βαθμολογίες στις ταινίες, ξεκινώντας από αυτή (στο τέλος της ανάρτησης), και τις επόμενες μέρες, θα προσθέσω βαθμολογίες και στις προηγούμενες αναρτήσεις. Αυτά, πήγε δέκα η ώρα, ας βάλω ΕΡΤ να δω τη συνέντευξη του Αλέξη.

(Το τρέιλερ)

(Η μία ωραία αφίσα)

(Η άλλη ωραία αφίσα)

"Ωχ συγνώμη, σε πέρασα για κατσαρίδα"

(Γκιφάκι από τα χεράκια μου)

"Δεν σε θέλω για το μυαλό σου, θέλω το μυαλό σου"

"Να σου πω, δεν ασπρίζεις και μία τον τοίχο που έχει κιτρινίσει;"

(Το μήνυμα...)

(...Ελήφθη)

"Ανακαλύψαμε αυτό το νέο είδος νυχτερίδας, το ονομάσαμε Pterotripodus Megakavlophallea"

"Σε είδα, κι έχυσα πάνω μου"

"Λατρεύω το κοκορέτσι"

"Για να δούμε, θα ξαναπετάξει αυτό το πουλί;"

"Μόνο το πετσάκι του είπα να μου κόψει"

(Νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό)

"Εγώ της βάζω τρία!"

          Εγώ έκανα την αρχή, την επόμενη φορά όμως, μπορείς να είσαι εσύ αυτός ή αυτή, που θα κρατάει τη βαθμολογία. Αρκεί να στείλεις μία φωτογραφία σου (στη σελίδα του Facebook ή στο Google Plus), κρατώντας μία λευκή κόλλα χαρτί.
Read More »

10.7.15

Dude Bro Party Massacre 3 (2015)


          Η τελευταία ταινία που είδα, ήταν ο Σαμουράι. Πέρασαν μέρες από τότε, χωρίς να δω άλλη ταινία (το τραύμα του σπαθιού του, ήτανε βαθύ). Το μόνο που έβλεπα αυτές τις μέρες ήταν ο τοίχος, το πιάτο μου και ο εαυτός μου στον καθρέφτη. Όταν έμαθα ότι κυκλοφόρησε επιτέλους σε τόρεντς, το νέο Μαντ Μαξ. Το σούπερ σίκουελ που ενθουσίασε τους θαυμαστές του παλιού. Η ταινία που τόσο ήθελα να δω στον κινηματογράφο, αλλά δεν πήγα να δω. Η ταινία που για χάρη της, έπαιξα σε διαγωνισμό και κέρδισα κιόλας, συλλεκτικά δώρα που ποτέ δεν έμαθα τι ήταν, επειδή δεν πήγα ποτέ να τα πάρω. Όταν έμαθα λοιπόν, ότι βγήκε σε καλή ανάλυση, έτρεξα από τη μία καρτέλα στην άλλη, από το Φέισμπουκ στο Κικ Ας για να την κατεβάσω. Απο εκείνη την ημέρα, περίμενα τη σωστή στιγμή για να τη δω (η ημέρα της εξόδου, θα ήταν μία καλή στιγμή). Δεν ένιωθα όμως, ακόμα έτοιμος, ένιωθα έτοιμος μόνο για τον τοίχο, τον καθρέφτη και το πιάτο μου. Χθες όμως ήταν αυτή η μέρα. Η μέρα που ένιωσα έτοιμος, ότι το βράδυ θα δω ταινία. Μία ταινία ξεχωριστή, μία ταινία που θα δω από την αρχή εώς το τέλος, χωρίς τίποτα να αποσπάσει την προσοχή μου, ούτε ο τοίχος! Η μέρα που θα δω το Μαντ Μαξ! Πόσο λάθος ήμουν. Βλέπετε, εντελώς τυχαία, έπεσα πάνω σε ένα τρέιλερ τόσο κακό, τόσο άθλιο, τόσο ...τέλειο, που όταν τελείωσε, στο μυαλό μου υπήρχε μόνο αυτό και η επιτακτική ανάγκη να δω αμέσως την ταινία, που γέννησε αυτό το ανοσιούργημα. Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας με το πρώτο πλάνο. Είπα στον τρελό Μαξ, "συγνώμη τρελέ Μαξ, αλλά θα περάσω το βράδυ μου, με άλλη ...ταινία", (τι μαλακίες γράφω, θεέ μου).
εραυνοβόλος έρωτας με το πρώτο πλάνο)

          Καταρχάς να πούμε ότι το Ντουντ Μπρο τρία, δεν έχει ένα και δύο (ε;). Δεν έχουν γυριστεί ποτέ, υπάρχουν μόνο στο σύμπαν της ταινίας όπου υποτίθεται, γυρίστηκε τη δεκαετία του '80 και αφού απαγορεύθηκε, καταστράφηκαν όλα τα αντίτυπά της, με διαταγή του πρόεδρου Ρίγκαν. Αυτό που θα δείτε είναι μία αντιγραφή σε βιντεοκασσέτα, από την τελευταία προβολή της, σε μεταμεσονύκτιο πρόγραμμα της τηλεόρασης (αυτό σημαίνει ότι έχει φθαρμένη εικόνα, αλλά και διαφημίσεις, γαμώ;).
(Διαφημιστικό διάλειμμα)

          Το Μπρο Πάρτι ξεκινάει με μία περιληπτική περίληψη, των δύο προηγούμενων ταινιών (που δεν υπάρχουν). Αυτό θα κάνω κι εγώ, για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται.
          Ο Μπροκ, το κολλεγιόπαιδο που βγήκε ζωντανό, από τις δύο προηγούμενες σφαγές της σίριαλ κίλερ Μάδερ Φέις, εξηγεί στη ψυχολόγο του (και σε εμάς) τι ακριβώς συνέβη στις δύο προηγούμενες ταινίες. Όλα άρχισαν όταν αυτός και οι "αδελφοί" του, έκαναν κάτι λάθος σε ένα πάρτι και ολόκληρο το σπίτι μίας γυναικείας αδελφότητας, τυλίχτηκε στις φλόγες. Η "Μητέρα" της αδελφότητας κάηκε ζωντανή, αλλά δεν πέθανε. Άρχισε να σκοτώνει, έναν έναν, τους υπεύθυνους για το αποτυχημένο πάρτι, μέχρι που ο Μπροκ με τον κολλητό του, κατάφεραν να τη σκοτώσουν. Στο νούμερο δύο όμως, οι φόνοι ξεκινάνε πάλι. Η Μάδερ Φέις είχε μία κόρη, που φορώντας το καμμένο πρόσωπο της μάνας της, εκδικείται για το θάνατό της, μέχρι που ο Μπροκ τη (ξανά)σκοτώνει. Αφού έχει πει τα παραπάνω στη ψυχολόγο του, και της εξηγεί ότι μετά από όλα αυτά, φοβάται τις γυναίκες. Αυτή σηκώνεται, τον πλησιάζει, του ανοίγει το λαιμό με ένα ψαλίδι και ....πέφτουν τίτλοι αρχής!
(Δεν είναι αυτοί οι τίτλοι αρχής)

          Ο Μπροκ όμως, έχει ενα δίδυμο αδελφό, το Μπρεντ, ο οποίος αποφασίζει να ανακαλύψει ποιος σκότωσε τον αδελφό του, (αν και ο θάνατός του αποδώθηκε σε ατύχημα, επειδή βρέθηκε κρεμασμένος από το κωλάντερό του) και γι' αυτό πηγαίνει να γίνει μέλος, στην αδελφότητα του αδελφού του (!), τους  Ντέλτα Μπάι (σέξουαλ) Θέτα. Όταν φτάνει, όλοι νομίζουν ότι ο Μπροκ επέστρεψε από τον τάφο και χαίρονται (;), αλλά όταν μαθαίνουν ότι στην πραγματικότητα είναι ο δίδυμος αδελφός του, φρικάρουν (;!) και δεν τον εμπιστεύονται. Γι' αυτόν το λόγο του αναθέτουν μία αποστολή / φάρσα, για να αποδείξει ότι είναι άξιος για τους Ντέλτα Μπάι, όπως ήταν και ο αδελφός του. Φυσικά, όπως και στο πάρτι, έτσι και στη φάρσα, κάτι θα πάει λάθος, με αποτέλεσμα ένα αεροπλάνο, να πέσει πάνω σε ένα ορφανοτροφείο. Η έκρηξη και οι κραυγές των μικρών παιδιών θα φτάσουν στα αυτιά της διευθύντριας του πανεπιστημίου, που για τιμωρία, θα τους αποβάλλει στη διάρκεια του Γκρικ Γουίκ (κολλεγιακή γιορτή που κρατάει μία εβδομάδα). Για να τους παρηγορήσει όμως, τους προτρέπει να κάνουν το δικό τους πάρτι, στο παλιό σπίτι της αδελφότητας, δίπλα στη λίμνη (τη λίμνη που δημιούργησαν οι ίδιοι, όταν είχαν σπάσει το φράγμα σε προηγούμενη φάρσα τους, και έπνιξαν ένα ολόκληρο χωριό).
"Εδώ, πάνω από τα χιλιάδες πτώματα, θα κάνουμε το καλύτερο πάρτι έβερ! Φυσικά απαγορεύεται η είσοδος σε κορίτσια"

          Έτσι λοιπόν, όπως και σε πολλές ταινίες τρόμου εκείνης της δεκαετίας, η παρέα μας θα πάει διακοπές στο μικρό σπιτάκι στο δάσος, να πιουν μπύρες μέχρι θανάτου, να κάνουν σεξ μέχρι θανάτου (στη συγκεκριμένη παρέα, απαγορεύονται τα κορίτσια) και να κυνηγηθούν από σχιζοφρενή δολοφόνο, που θα τους σκοτώσει τον έναν μετά τον άλλον, με ευφάνταστους τρόπους, μέχρι θανάτου. Ποιος είναι ο δολοφόνος αυτή τη φορά; Γιατί τους σκοτώνει; Θα μείνει κανείς ζωντανός και αν ναι, γιατί; Όλα αυτά τα ερωτήματα θα απαντηθούν και με το παραπάνω. Πραγματικά, είναι μία ταινία που νομίζεις ότι τίποτα δεν θα βγάζει νόημα και όμως, όλα εξηγούνται και τίποτα δε γίνεται χωρίς λόγo.
(Οκ, όχι όλα)

          Λες και δεν πήρα αρκετή δόση από γκέι υπονοούμενα στο Σαμουράι, έπρεπε να δω και μία ταινία με μία αδελφότητα που απαγορεύει τα κορίτσια, και τα μέλη της είναι πολύ ...κοντά, ο ένας στον άλλον. Το Μπρο Πάρτι είναι φτιαγμένο να φαίνεται "τόσο κακό, που είναι καλό", και το πετυχαίνει απόλυτα. Γεμάτο αίμα, μπύρες, λίγο γυμνό (για το είδος του) και πολύ χοντροκομμένο χιούμορ, που είναι όμως πετυχημένο, επειδή στην ουσία, σατυρίζει το χιούμορ των σχολικών φαρσοκωμωδιών των 80'ς, αλλά και των σλάσερ ταινιών, με σκηνές φόνου όπως, κόψιμο λαιμού τύπου που ξερνάει, με αποτέλεσμα να πετάγονται από το κομμένο στη μέση λαρύγγι του, αίματα μαζί με ξερατά. Ξεμάτιασμα από λεμονοστίφτη και θάνατος για Όσκαρ, όταν ο δολοφόνος καρφώνει στο κεφάλι του αλκοολικού της παρέας, βρυσάκι βαρελιού μπύρας, αντλεί το περιεχόμενο του κεφαλιού του σε ποτήρι και του το δίνει να το πιει.
(Άμα σου φύγει και το κωλάντερο μαζί με το σκατό, μη τραβήξεις καζανάκι)

          Είναι μία ταινία που θα τη δεις, όταν θα είσαι σε ανάλογη διάθεση, με παρέα και μπύρες, πολλές μπύρες. Έτσι την είδα και εγώ, αφού σε κάποια φάση στη διάρκεια της ταινίας, ήμουν τόσο μεθυσμένος, που έριξα καταλάθος, μπύρα αντί για σάλτσα μπιμπικιού (BBQ) στις πατάτες (όχι ότι δεν τις έφαγα). Την επόμενη μέρα δεν θυμόμουν και πολλά για την ταινία, εκτός του ότι μου άρεσε, γι' αυτό έκατσα να τη ξαναδώ, πριν τη σχολιάσω και τελικά δεν έφταιγε το αλκοόλ και η θολωμένη μου όραση, για την άποψη που είχα σχηματίσει. Έκλασα (ή έκλαψα) στο γέλιο και τη δεύτερη φορά.
          Πριν κλείσω, να πω και ότι το ταινιάκι είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο (όλο de puta βλέπω τώρα τελευταία) των 5 second films, μίας ομάδας που γυρνάνε κωμικά σκετσάκια των πέντε δευτερολέπτων. Μπορείτε να τα δείτε όλα εδώ. Αυτά.

(Το ρέντμπαντ τρέιλερ)

(Το τίζερ τρέιλερ)

(Το φάμιλι φρέντλι τρέιλερ)

 (Η ωραία αφίσα)

(Η συνηθισμένη αφίσα)

(Η λάθος αφίσα)

"Τελείωσαν οι μπύρες!"

"Μόνο Θρας!"

(Παρ' τη σκληρά)

(Διαφημιστικό διάλειμμα)

(Γκέι)

(Γκέι)

(διαφημιστικό διάλειμμα)

(Γκέι)

(ΓΚΕΙ)

(Διαφημιστικό διάλειμμα)

(Δράμα)

"Έχετε άδεια κυκλοφορίας, γι' αυτόν τον κώλο;"

(Στη διάρκεια της ταινίας)

"Από 'μένα, τρία στα τρία"

Read More »

2.7.15

Der Samurai (2015)


          Άργησα να ποστάρω, επειδή ήμουν στην ουρά του Έι Τϊέμ. Χάθηκα κι εγώ, μέσα στο κλίμα των ημερών και των προσωπικών δυσκο(ι)λιών. Ας προσπαθήσω να γράψω τη σαχλαμάρα μου, να ξεχαστώ και να με κάνω να γελάσω (τα διαβάζω αφού έχω ξεχάσει, ότι τα έχω γράψει). Πάλι δε θα σχολιάσω το Εξ-Ντράμερ, ούτε το Στριτ Φάιτερ, που το είχα βάλει και ως "προσεχώς" στη σελίδα. Όλα λάθος, αλλά ποιος νοιάζεται; Εδώ ζούμε ιστορικές στιγμές (μίλησε ο Καραμανλής), ποστ αποκαλίπτικ καταστάσεις. Τη Ζόμπι αποκάλυψη φοβόμασταν, τον τρελό Μαξ θα ζήσουμε (είδες; Σαχλαμάρες)
          Δεν ήθελα να δω άλλη καμμενιά, αλλά είδα. Δεν το ήξερα ότι ήταν, νόμιζα ότι ήταν κανονική ταινία αλλά έκανα λάθος. Ήταν λάθος ταινία, ξανά. Δεν βλέπω ολόκληρα τρέιλερ, ούτε διαβάζω ολόκληρες κριτικές (κανονικές κριτικές, όχι σαν τις δικές μου) πριν δω μία ταινία, για να αποφεύγω τα σπόιλερ και το στοιχείο της έκπληξης και του αιφνιδιασμού! Ορίστε λοιπόν, αιφνιδιάστικα και έκαψα κι άλλα από τα ελάχιστα εγκεφαλικά κύτταρα, που μου έχουν απομείνει (Όχι στο Όχι, όχι στο Ναι). Ας πούμε και για την υπόθεση καμία μαλακία.
          Ο Ιάκωβος είναι φλώρος. Είναι νουμπάς μπάτσος, περίγελος ομοφοβικής κωμόπολης της Γερμανίας (είπαμε, στο κλίμα των ημερών) και δεν το σέβονται ούτε τα παιδάκια. Εσωστρεφής και χαμηλών τόνων που ζει μαζί με τη γιαγιά του και κοιτάει τη δουλίτσα του, χωρίς να ενοχλεί κανέναν.
"Nουμπάς;"

          Όταν κακός λύκος αρχίζει και τρομοκρατεί τη γειτονιά και τα ζώα της (τετράποδα και δίποδα), με επιθέσεις σε σκουπίδια. Ο Ιάκωβος αντί να του ρίξει μία ανάμεσα στα μάτια, να το γδάρει και να κατέβει στην πλατεία φορώντας το δέρμα του, για να τον υποδεχθούν σαν ήρωα. Αρχίζει να του κάνει ντελίβερι στο δάσος, πακέτα με κοψίδια και γλυκάδια, μπας και ο λύκος καλομάθει, τον αφήσει να το χαϊδέψει και σταματήσει να κατεβαίνει για φαί στην ταβέρνα του χωριού. Λογικό ο λύκος να τον συμπαθήσει και ο αρχηγός του, να τον περάσει για κτηνοβάτη. Σαν να μην έφτανε αυτό, μία μέρα φτάνει στο αστυνομικό τμήμα, ένα μακρόστενο πακέτο (δονητής γιγαντιαίων διαστάσεων) με το όνομα του Ιάκωβου πάνω, αλλά σβησμένο και διορθωμένο με το ψευδώνυμο "μοναχικός λύκος". Πως να μην τον παρεξηγήσουν μετά;
"Ποιος έχει παραγγείλει τη συκωταριά;"

"Εγώ!"

          Μετά την παράδοση του πακέτου, θα χτυπήσει το τηλέφωνο του Ιάκωβου και μία αντρική, σέξι φωνή, τύπου Μπάτμαν σε γκέι χοτ λάιν, θα τον ρωτήσει, "πήρες το πακέτο μου;". Ο μυστηριώδης άγνωστος θα του πει, ότι το πακέτο στην πραγματικότητα είναι γι' αυτόν, και ότι θέλει τον Ιάκωβο να του το πάει. Για να τον πείσει, θα του δώσει να καταλάβει, ότι μαζί του είναι και ο λύκος, που τόσο συμπαθεί ο Ιάκωβος. Τα θέλει ο κώλος του, που δεν καθυστερεί καθόλου και πάει νυχτιάτικα να βρεί έναν άγνωστο, σε ένα χαμόσπιτο μέσα στο δάσος, που δεν θα έμπαινε μέσα κανείς, για κανένα λόγο. Πόσο μάλλον, όταν απ' έξω κυκλοφορεί ένας λύκος, και ακούς την κραυγή του μέσα στη νύχτα και μέσα σε περιμένει ένας τρελός, να του πας το γράμμα (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
"Δεν τα θέλει ο κώλος μου! Απλά είμαι περίεργος"

          Όταν μπαίνει μέσα στο σπίτι, αντικρίζει ένα γεροδεμένο άντρα με μακριά ξανθά μαλλιά, να φοράει ένα λευκό φόρεμα, σαν νυφικό, και με γυρισμένη την πλάτη, να βάζει κραγιόν μπροστά σε έναν καθρέφτη, υπό τους ήχους ερωτικού σαξόφωνου. Αντί ο Ιάκωβος να το βγάλει έξω αμέσως (το όπλο, το σιδερένιο), πιάνει την κουβέντα στον τρελό (μέγα λάθος, το έχω κάνει κι εγώ) σαν να μην τρέχει τίποτα, ενώ η "νύφη" τον φλερτάρει διακριτικά. Μέχρι εκεί όλα καλά, όχι όμως και όταν ο τραβεστής, πάρει το πακέτο στα χέρια του και το ανοίξει, σηκωθεί όρθιος και γυρίσει προς το μέρος του, κραδαίνωντας στο γυμνασμένο του χέρι, ένα τεράστιο παλώμενο σπαθί που στέκεται όρθιο και απειλητικό, στραμμένο στο πρόσωπο του Ιάκωβου.
"Είμαι μία μικρή, ντροπαλή κοκκινοσκουφίτσα και φοβάμαι τον κακό λύκο, βγάλε το όπλο σου και προστάτεψέ με, κυνηγέ"

          Μόνο τότε θα χεστεί πάνω του ο Ιάκωβος και θα σκεφτεί ότι έκανε μαλακία, αλλά μέχρι να πάρει μπρος, η "νύφη" το έχει "σκάσει" μαζί με το συμβατικό σενάριο, μιας και όλα από εδώ και πέρα, εξελίσσονται σαν σε όνειρο. Ο Ιάκωβος, μαγεμένος από την ομορφιά της, παίρνει τη νύφη από πίσω, στην πορεία της προς την πόλη, προσπαθώντας να τη συλλάβει. Αντ' αυτού όμως, μαζεύει τα κομμένα κεφάλια που αφήνει πίσω της, αφού αποκεφαλίζει όποιον βρίσκει στο δρόμο της, ζώα και άνθρωπους. Όλο την πιάνει και όλο του ξεφεύγει η νύφη, που παίζει μαζί του, σαν τη γάτα με το ποντίκι, προσπαθώντας να του αλλάξει την αντίληψη, να τον πάρει με το μέρος της και να τον παρασύρει στην καταστροφή του χωριού και των κατοίκων του. Θα τα καταφέρει; Αν ναι, θα τα φτιάξουν; Αν όχι, θα σκοτωθούν; Που κολλάει ο λύκος μέσα σε όλα αυτά; Θα καταλάβουμε τίποτα ή να πιούμε κάνα μπάφο πριν, να κάνουμε κεφάλι;
"Να κάνετε κεφάλι"

          Στέλλα κρατάω Κατάνα, σε Γερμανικό, καμμένο, γκέι χόρορ (ε ρε Πρέκα που χρειάζεστε). Είναι καλό αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερο. Τουλάχιστον είναι ενδιαφέρον, φρέσκο και εντυπωσιακό για ντεμπούτο από τον Till Kleinert, που χρηματοδότησε την ταινία από το Indiegogo. Μία αλληγορία για την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, με επιρροές απο David Lynch. Δεν είναι τυχαίο που τη διανομή της ταινίας, την πήρε η Artsploitation Films. Το προτείνω για γκέι ντέιτ μούβι, ή αν έχετε όρεξη για πειραματισμό.
         Συντομό σχόλιο; Μικρός μπατσάκος σε μικρή πόλη, ταίζει κακό λύκο που τρομοκρατεί τη γειτονιά. Ο κακός λύκος όμως, είναι φίλος με τραβεστί Σαμουράι που επίσης τρομοκρατεί τη γειτονιά με το σπαθί του, αλλά και το μπατσάκο με το καυλί του. Συμβολικοί αποκεφαλισμοί, ομοφυλικός ερωτισμός και σουρεάλ. Αυτά βλέπω.

(Το τρέιλερ)

(Η ψηλόλιγνη Γερμανική αφίσα)

(Η κοντόχοντρη Αμερικάνικη αφίσα)

(Αυτός και το πουλί του)

"Είμαι μακαρονάς, τι να κάνουμε;"

"Χαλάρωσε και απόλαυσέ το"

"Σε μια ώρα θα 'χουν όλα τελειώσει, πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός.
Ας πεθαίναμε αγκαλιά πριν τελειώσει, ο τελευταίος χορός"

"Φύγε! Θέλω να χέσω"

"Είμαι έτοιμος και σε περιμένω"

"Της βάζω δύο στα τρία, επειδή δεν παντρεύτηκαν"

Read More »