30.10.14

The Canal (2014)


          Ζευγαράκι μιά χαρά ευτυχισμένο και τα συναφή, αυτή έγκυος αυτός μαλάκας, αγοράζουν παλιό σπίτι δίπλα σε κανάλι (όχι τηλεοπτικό), κάνουν τρομακτικό παιδάκι (creepiest kid ever, ελπίζω να μην έχει κάποιο πρόβλημα και στην πραγματικότητα) και ο εφιάλτης αρχίζει. Αρχίζει για το μαλάκα προφανώς, αφού ο γάμος του πάει κατά Διαόλου, η σύζυγος που έφτυσε αίμα να της αγοράσει το γαμώσπιτο, του τα φοράει μες στη μούρη, και σαν να μην έφτανε αυτό, ανακαλύπτει ότι τα παλιά τα χρόνια τα καλά, ένας τύπος, είχε σφάξει εκεί μέσα, όλη του την οικογένεια, και από τότε όποιος μένει εκεί, παθαίνει τα ίδια (ωραίο σπίτι της πήρες, τα θες και τα παθαίνεις).
"Στα χρόνια τα δικά μας, δεν χωρίζαμε στην πρώτη δυσκολία, το παλεύαμε"

          Ένα βράδυ παρακολουθεί τη γυναίκα του, να σιγουρευτεί για το κέρατο, γιατί δεν του έφτανε να την βλέπει να φλερτάρει μπροστά του, ήθελε να την δει και να πηδιέται (δεν είναι κακό, πολλοί γάμοι έχουν σωθεί έτσι). Βλέπει ότι βλέπει και ...τα φαντάσματα ξεκινάνε το πάρτυ. Δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος για να του τη βιδώσει, ή να του λασκάρει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Μία το Honeymoon, μία το Gone Girl, τρίτωσε το κακό με το Canal και τις ταινίες προπαγάνδα εναντίων του γάμου.
"The box, you opened it, we came"

          Το The Canal είναι μία κοινότυπη ταινία γεμάτη κλισέ, αλλά είναι καλογυρισμένη και αυτό που κάνει το κάνει καλά. Την ιστορία την έχουμε ξαναδεί (The Shining, Amityville κλπ), από την αρχή ξέρεις τι παρακολουθείς και σκέφτεσαι "συμβαίνουν πραγματικά ή είναι όλα στο μυαλό του;". Αυτό που με ενόχλησε είναι ότι κάποιες σκηνές, θυμίζουν υπερβολικά παλιότερες ταινίες του είδους. Ειδικά μία είναι ίδια με χαρακτηριστικότατη σκηνή, πολύ γνωστής ταινίας τρόμου. Δηλαδή έλεος, θεμιτό να αποδώσεις φόρο τιμής σε αγαπημένες σου ταινίες, αλλά αυτό είναι ξεδιάντροπη αντιγραφή, σαν να γράψω εγώ ένα κομμάτι στην κιθάρα και να βάλω μέσα το ριφ του Smoke on the water. Ευτυχώς για μένα, κάπως σώζει την κατάσταση το τέλος (όχι επειδή τελειώνει), επειδή ξεφεύγει από τα κλισέ.

Το τρέιλερ

Το μεγάλο τρέιλερ με τα σπόιλερ

 Η μία ωραία αφίσα

Η άλλη ωραία αφίσα

Η μάπα αφίσα

(Χαλάρωσε, κανείς δεν σε παρακολουθεί την ώρα που τον πλένεις)

"Smoooke on the waaaater"

"Το σπίτι στοιχειωμένο, το παιδί βλαμμένο, με άλλον γαμιέμαι και σ' έχω γραμμένο"

"Θεέ μου, γάμος και παιδί!"

"Γιε μου, είναι ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου"

(Αυτό το έχω κάνει κι εγώ όταν είχα χάσει τα κλειδιά μου)

"Σε βλέπω που με βλέπεις"

"Το μέλλον μας προβλέπεται λαμπρό"

"Δύο στα τρία, επειδή είμαι καλός"

Read More »

27.10.14

At The Devil's Door (2014)


          Γλίτσης τέντι μπόις (Κατσούλας) εκμεταλεύεται την αγάπη καθυστερημένης κορασίδας (Μαργέτη) και την πάει στο "θείο" του σε ένα τροχόσπιτο στη μέση του πουθενά (Παλλήνη), να παίξει ένα αθώο παιχνίδι με αντάλλαγμα 500 δολάρια. Στην ουσία τη στέλνει αρνάκι στο σακί σε Σατανιστική αίρεση, να την κάνουν δοχείο για τον Σατανά! τι καταλαβαίνει κι αυτό;
"Τι καταλαβαίνω;"

          Πάει σαν χαζοβιόλα και κάνει ότι της λένε για ένα χαρτζιλίκι. Εδώ που τα λέμε δεν έκανε και τίποτα τρομερό, έπαιξε ένα "εδώ παπάς, εκεί παπάς" με έναν πορνόγερο και πήγε σε ένα σταυροδρόμι να πει "'Άι ντου" (όπως και ο Ralph Macchio στο Crossroads), έτσι κι αλλιώς μάλλον μαλακίες της λέγαν, τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Έλα όμως που δεν της έλεγαν μαλακίες οι Σατανιάριδες και με το που πάει σπίτι της να αράξει στο δωμάτιο της, να βάλει τα ακουστικά της και να ακούσει την μουσικούλα της, ΜΠΑΜ! το δοχείο της ...γεμίζει.
"Άι ντου από παντού"

          Μετά από ...δεν ξέρουμε πόσο καιρό, το σπίτι της δεσποινίς είναι άδειο και προς πώληση και μιά άλλη αγαθιάρα μεγαλοκοπέλα μεσίτρια, αναλαμβάνει την πώλησή του. Όπως τριγυρνάει στο εγκαταλειμμένο σπίτι και το καταγράφει, βρίσκει τα 500 δολάρια του πορνόγερου και τα μεταφυσικά φαινόμενα δεν αργούν να εμφανιστούν. Από 'κει και πέρα παρακολουθούμε τι συμβαίνει παράλληλα στην μεσίτρια, την αδερφή της, και σε φλασμπάκ στην πιτσιρίκα πριν από πόσο; τόσο καιρό. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο χωρίς να κάνω σπόιλερ και αυτό που μετράει σ' αυτήν την ταινία είναι η ιστορία. Αλλιως ξεκινάει, αλλού σε πάει στη συνέχεια και αλλιώς τελειώνει.
          Το At the devil's door είναι η δεύτερη ταινία του Nicholas McCarthy, η πρώτη ήταν το πολύ καλό The pact (2012). Όπως και το ντεμπούτο του έτσι κι αυτό βασίζεται στη σκοτεινή ατμόσφαιρα, το αρρωστημένο κλίμα, τον αργό ρυθμό και τη σχετικά περίπλοκη ιστορία (τις γράφει μόνος του) που δεν τα εξηγεί όλα και σε αφήνει να κάνεις υποθέσεις.

Το τρέιλερ

Η αφίσα

(Το ωροσκόπιό σου είπε ότι θα γνωρίσεις έναν κριό)

(Υπερφυσική Γιόγκα, με το πρόγραμμα μας θα νιώσετε άλλος άνθρωπος)


"Αww τι γλυκό το σπιτάκι του θείου σου"

(Συνέχεια με το κόκκινο αδιάβροχο)

(Πως κατάφερε να γίνει μούσκεμα;)

(Έλεος με τους καθρέφτες πια, όλο αχτένιστος είμαι)

(Ακούγονται κάτι κουταμάρες τραγουδάκια στο γουόκμαν της μικρής που σε βγάζουν εκτός κλίματος, κάτι τέτοιο θα ήταν πιο ταιριαστό)

"Δυαράκι"

Read More »

24.10.14

The Town That Dreaded Sundown (2014)



          30 χρόνια μετά το αληθινό γεγονός των moonlight murders στο Texarkana του Texas, κυκλοφόρησε το The town that dreaded sundown. 37 χρόνια μετά στην ίδια πόλη, ημέρα του Halloween, προβάλεται στο τοπικό Drive-In όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Ένα από τα ζευγαράκια  που το παρακολουθούν αποφασίζουν να πάρουν το κάρο τους και να φύγουν λίγο νωρίτερα, να πάνε κάπου πιο ήσυχα και να συζητήσουν κοινωνικοπολιτικές θεωρίες. Η εμφάνιση ενός τύπου με λινάτσα στο κεφάλι, ίδια με του δολοφόνου της ταινίας που παρακολουθούσαν πριν από λίγο, δεν ανησυχεί καθόλου το νεαρό που στο μυαλό του έχει μόνο τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, σε αντίθεση με τη δεσποινίς που υποψιάζεται ότι ο κύριος με τη πατατοσακούλα μπορεί να είναι επικίνδυνος. Ευτυχώς δεν θα προλάβουν να το αναλύσουν πολύ γιατί ο πατατοκέφαλος θα επιτεθεί και με την απειλή όπλου θα τους βγάλει από το αμάξι, θα αναγκάσει το νεαρό να κατεβάσει το παντελόνι του και να ξαπλώσει μπρούμητα (ενδιαφέρον εξέλιξη) και τη δεσποινίς να γυρίσει την πλάτη της και να μην κοιτάξει πίσω.
"κατέβασε τα βρακιά σου! όχι εσύ μωρή, αυτός"

          Αφού τα ακούσει όλα και γίνει αυτήκοος μάρτυς θα την αφήσει να φύγει για να πει στον κόσμο τι έγινε και να διαδώσει το μηνυμά του "this is for Mary, make them remember". Έτσι και κάνει, μόνο που αφού τα πει όλα στην αστυνομία που δεν κάνει και πολλά, και μη μπορώντας να ξεπεράσει το φόνο του φίλου της, ειδικά μετά της κατηγορίες της μητέρας του νεαρού ότι τον άφησε να πεθάνει αβοήθητο, αποφασίζει να ερευνήσει μόνη της το φόνο και να ανακαλύψει ποιος ήταν και ποιος είναι ο Phantom Killer.
          Το "The town" του 1976 ήταν από τα πρώτα slasher, δύο χρόνια μετά το Black Christmass (που θεωρείται το πρώτο) και δύο χρόνια πριν το Halloween που έκανε μεγάλη επιτυχία και καθιέρωσε το είδος. Βασιζόταν σε αληθινά γεγονότα αλλά εκτός από το δολοφόνο με τη κουκούλα (με την ίδια κουκούλα εμφανίστηκε τη πρώτη φορά ο Jason Voorhees στο Friday the 13th) δεν είχε να δείξει κάτι άλλο.
ο Phantom killer στο The town του '76

O Jason στο Friday the 13th Part 2

          Το σίκουελ λοιπόν ήρθε μετά από σχεδόν 40 χρόνια και είναι από τις λίγες περιπτώσεις που το δεύτερο μέρος είναι καλύτερο του πρώτου (παρόμοια περίπτωση και το Silent Night). Η σκηνοθεσία του Alfonso Gomez-Rejon (American Horror Story, Glee) είναι στυλιζαρισμένη, θυμίζει κλασικά σλάσερ και οι σκηνές φόνων είναι έντονες χωρίς πολλές υπερβολές. Αυτό που με χάλασε είναι ότι η σκοτεινή ατμόσφαιρα χαλάει στα κενά μεταξύ των φόνων, βέβαια το ίδιο γίνεται και στο πρώτο φιλμ αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό αφού έχει μέχρι και σκηνές φαρσοκωμωδίας. Ευτυχώς στο σίκουελ τις απέφυγαν.

Το μοναδικό τρέιλερ


Η επίσημη αφίσα που δεν γαμεί


Η ανεπίσημη αφίσα που γαμεί

(Αυτό είναι το Texarkana, αν ζούσα εκεί μάλλον κι εγώ σήριαλ κίλερ θα γινόμουν)

"άμα σου παίξω ένα medley Miles Davis με Σαλέα θα παρακαλάς να σε μαχαιρώσω"
(αυτό το screenshot είναι από το πρώτο Town αλλά η σκηνή υπάρχει και στο δέυτερο)

(Αυτό είναι drive-in, κάποτε είχαμε και στην Αθήνα, τώρα έχουμε Village και Mall, να ένας λόγος να σκοτώσεις κόσμο)

(Παιδιά μην γαμιέστε στα αυτοκίνητα, χίλιες φορές στο σπίτι με τη μαμά δίπλα)

(Λινάτσα)

"ο ....δολο...φόνος ...είναι ....ο.... ο....μπφ"

"Το κάλλος παντός επιστολίου συστατικώτερον"
-"Το θύλη έχει το βουλητικόν αλλ' άκυρον"

"wat?"

(Ευτυχώς που δεν πήγαινε σε μένα γιατί ακόμα θα σκότωνε κόσμο)

(Αν βλέπει και μπάλα συγχρόνως είναι στον Παράδεισο)

(Όταν ένα έργο ξεκινάει έτσι σε προδιαθέτει τουλάχιστον ευχάριστα)

Τον Phantom killer δεν τον συνέλαβαν ποτέ και δέκα χρόνια μετά τους Moonlight murders κυκλοφόρησε αυτό! Τυχαίο;

"Κάνει κρύο, καιρός για δύο"

Read More »

20.10.14

Gone Girl (2014)


          Παντρεμένος άνεργος 40άρης που λιώνει στον καναπέ παίζοντας πλεϊστέισον (κλασικός Έλληνας δηλαδή). Ξεκουβαλιέται να χτυπήσει ένα ποτάκι στο τοπικό μπαρ (να πάνε τα φαρμάκια της ανεργίας κάτω), μόνο και μόνο για να γυρίσει σπίτι και να βρει το σαλόνι μπουρδέλο, τη διάσημη γυναίκα του εξαφανισμένη και τον τέλειο γάμο του διαλυμένο.
          Φίλοι, συγγενείς και θαυμαστές, ξεκινάνε εκστρατεία find amazing Amy αλλά αυτός τα κάνει όλα λάθος, με αποτέλεσμα όσο περνάνε οι μέρες η Amy να θεωρείται δολοφονημένη και αυτός ύποπτος για τη δολοφονία της.
(Δεν ποζάρουμε χαμογελαστοί μπροστά από το πορτραίτο της αγνοούμενης συζύγου μας)

          Από 'κει και πέρα, μαθαίνουμε την ιστορία του ζευγαριού με φλασμπάκ, από την αρχή μέχρι το σήμερα, από την καλή και την ανάποδη, και συγχρόνως παρακολουθούμε ένα κυνήγι στοιχείων από τον Μπενάφλεκ και την καλή μπατσίνα, που σιγά σιγά λύνουν τους γρίφους (παίζουν φάκελοι με γρίφους όπως άφηνε ο Riddler στον Batman) και μας αποκαλύπτεται τι πραγματικά συμβαίνει με την εξαφάνιση της Amy.
"Αχά! ένας φάκελος με γρίφο:
τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;"

           Λοιπόν, Gone Girl aka "Ένα πρωινό η αγάπη χάθηκε". Μετά το Honeymoon άλλη μία ταινία για τα δεινά του γάμου, μόνο που δεν είναι σάι φάι χόρορ αλλά μαύρη κωμωδία μυστηρίου (γελάσαν κι άλλοι όχι μόνο εγώ). Πραγματικά δεν με ενδιέφεραν καθόλου τα προβλήματα του γάμου τους και δεν μου φανήκαν και τόσο τραγικά να πω την αλήθεια. Είχε το κάποιο ενδιαφέρον της, τις αστείες στιγμές, τις creepy στιγμές που κι αυτές μου φάνηκαν κωμικές. Την κλασική ειρωνεία του Neil Patrick Harris , τα βυζιά της Emily Ratajkowski, την κοκακόλα, τα Doritos με Cheddar και τα ποπκόρν από πάνω, αλλά κουραστική. Ειδικά για κινηματογράφο, υποτονική και μεγάλη σε διάρκεια (2,5 ώρες), θα την εκτιμούσα περισσότερο αν την έβλεπα Κυριακή μεσημεράκι, στον καναπέ μου, με ζεστό καφεδάκι, ντόνατς πραλίνας και χανγκόβερ.
          Πιστεύω δεν υπήρχε άτομο στην αίθουσα που δεν τον πήρε έστω και για μιά στιγμή (τον ύπνο). Εγώ πέτυχα δύο άτομα με κλειστά μάτια (γιατί στο σινεμά αυτό κάνω, κοιτάω τους άλλους, όταν είναι σκοτεινά). Όταν τελείωσε το έργο δεν ακούστηκε κιχ, όλοι σηκώθηκαν από τις καρέκλες τους αργά αργά σαν να είχαν μόλις ξυπνήσει. Συνήθως στο τέλος της προβολής ακούς κάνα χειροκρότημα, κάνα γιουχάρισμα, τουλάχιστον να συζητάνε μεταξύ τους για το τέλος της ταινίας ή κάτι τέτοιο. Αυτή τη φορά δεν άκουσα τίποτα, φύγαν όλοι σαν υπνωτισμένοι, και να σκεφτείς ότι είχαμε πάει να δούμε την Αναμπέλα, αλλά επειδή είχαμε διαβάσει μόνο αρνητικές κριτικές, αποφασίσαμε τελευταία στιγμή να δούμε το Γκερλγκόν που παντού το εκθείαζαν. Καλά να πάθουμε. Στο Άι εμ ντιμπί του έχει βαθμολογία 8.5, πολύ υψηλό, παρ' όλα αυτά όσοι το είδαμε είχαμε όλοι την ίδια άποψη. Τι να πω, ίσως γι΄ αυτό κάνουμε παρέα.

Το τρέιλερ

 Η αδιάφορη αφίσα

Η αφίσα γρίφος

 Η "δεν μπορούσαν να βάλουν άλλη φώτο του;" αφίσα

 Η κακή αφίσα

Η ωραία αφίσα του ...τρέιλερ;

Η γαμάτη αφί...α όχι.

 (Είναι έτοιμος να κλάσει στο γέλιο)

"Και τώρα θα πω ένα ανέκδοτο που αρμόζει στην περίπτωση, λέγεται η χαμένη σύζυγος:
Ένας τύπος πλησιάζει ένα γκομενάκι σε ένα Super Market και λέει:
-Έχασα τη γυναίκα μου στο Super Market, μπορείς να μου μιλήσεις για λίγο;
Αυτή τον κοιτάει και ρωτάει:
-Και γιατί να μιλήσω μαζί σου; 
Αυτός απαντάει: 
- Γιατί όποτε μιλάω σε κορίτσι με βυζάκια σαν τα δικά σου η γυναίκα μου εμφανίζεται από το πουθενά!"
(κλαπ κλαπ κλαπ)

"Εντάξει σιγά, εξαφανίστηκε, αραχτός και λάιτ"

 "Κολλάω πόστιτ παντού, είναι ψυχαναγκαστική διαταραχή"

"Παραδεχτείτε επιτέλους ότι την σκοτώσατε, και χαμογελάστε λίγο"

"Είμαι 10 λεπτά πίσω της και την κοιτάω, θα πάω να της μιλήσω"...

..."Και ανοίγω το στόμα μου ρε μαλάκες και λέω ααα γκααα"

"Είμαι η αθώα περιστέρα που αυτό το κτήνος εκμεταλλεύτηκε"

"Ε, αυτές οι φώτο είναι καλλιτεχνικές, δεν είναι κακό"

 "Με βλέπεις πως σε κοιτάζω; μη ξαναγράψεις τέτοια"

"Ένα, awwww"

Read More »