28.4.16

Μισές Δουλειές Νο1 (GirlHouse - Late Phases - The Last Girls - Run! Bitch Run!)

          Θυμάστε που σε μία πιο παλιά ανάρτηση είχα πει ότι για κάποιους λόγους, που ούτε εγώ δεν θυμάμαι, θα κάνω κάποιες μίνι κριτικές; Όχι; Ευτυχώς για εσάς, έκανα μόνο δύο (Faults & Human Centipede) και μετά σταμάτησα. Ε, τώρα ξανάρχισα. Χάζευα (πάλι τα ίδια;) τις μισοτελειωμένες μου κριτικές, μιας και το έφερε η κουβέντα στην προηγούμενη ανάρτηση, και ξεχώρισα κάποιες που δεν πρόκειται να τις ολοκληρώσω ποτέ, επειδή και δεν τις θυμάμαι πλέον, και δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο (ε, για να μην τις θυμάσαι). Έτσι, πάρτε τα όλα στη μούρη μαζεμένα (σε τρεις δόσεις όμως), να μου φύγει το φορτίο από ...τους ώμους.

            Ημίγυμνα κορίτσια, ημίγυμνα πεθαίνουν σε αυτό το Σλάσερ, που το πρώτο αναίμακτο μισό, μου άρεσε περισσότερο από το ματωμένο δεύτερο (όχι ότι καταξοδεύτηκαν στο χασάπη). Λίγο γυμνό και λίγο αίμα, σε μία ταινία που θα έπρεπε να έχει πολύ και από τα δύο.
            Χοντρούλης που από μικρός πέφτει θύμα μπούλινγκ και σεξουαλικής παρενόχλησης από όμορφα κορίτσια (ρε τον φουκαρά, αυτό είναι το πραγματικό δράμα της ταινίας), τα κοιτάζει με φόβο, και τώρα που μεγάλωσε τους μιλάει μόνο μέσω ενός πόρνοσάιτ (από μακριά και αγαπημένοι) τύπου Μπιγκ Μπράδερ, ξεσπώντας τα παιδικά του τραύματα στον πούτσο του. Ακόμα και από απόσταση όμως, τα τσόλια καταφέρνουν να πληγώσουν την ευαίσθητη καρδούλα του, και πλέον δεν τον κρατάει τίποτα από το να πάει στο σπίτι του Μεγάλου Αδελφού αυτοπροσώπως, όχι για να ξεσπάσει ο πούτσος του πάνω σε αυτές, αλλά για να τις ξεσκίσει ο ίδιος κυριολεκτικά, σε λάιβ στριμ. Το μόνο που καταφέρνει να σκίσει βέβαια, είναι ένα καλσόν (ουουου σεξισμός) αφού οι σκηνές δράσης είναι πιο ξενέρωτες και από σουβλάκι χωρίς τζατζίκι, μπίρα χωρίς αλκοόλ, ντέρμπι χωρίς επεισόδια.
(Για τον πούτσο)


            Έχετε σκεφτεί πως θα ήταν να μπείτε μέσα σε μία ταινία; Έχετε. Σε τσόντα. Είδατε πόσο καλά σας ξέρω;
            Κόρη μάνας μακαρίτισσας πρώην Σκριμ Κουίν, τιμάει τη μνήμη της με το να μαζέψει την παρέα για προβολή της τελευταίας επιτυχίας της μαμάς της, για να τη δει να πεθαίνει και στην οθόνη, επειδή δεν της ήταν αρκετό που την είδε να πεθαίνει στην πραγματικότητα. Κάτι συμβαίνει όμως, και με κάποιο μαγικό τρόπο βγαλμένο από τα 80'ς, όλη η παρέα θα βρεθεί μέσα στην ταινία που παρακολουθούν (αντιγραφή του "Φράιντει Δε Θερτίνθ"), να προσπαθούν να ξεφύγουν από τον τρελοφόνο, από το σενάριο και από το σύμπαν της ταινίας.
            Ωραία ιδέα έτσι; Πως μπορείς να τη γαμήσεις; Με το να προσπαθήσεις να πιάσεις πελάτη, ολόκληρη τη γαμημένη οικογένεια, έστω και σε τρομοκωμωδία, έτσι. Θυμάστε το "Λαστ Άξιον Χοίρο"; Ε, το ίδιο πράγμα γίνεται κι εδώ, μόνο που ενώ οι ήρωες μας μπαίνουν σε ταινία τρόμου, η ταινία είναι πιο κατάλληλη για παιδάκια από το "Λαστ Άξιον", που ήταν περιπέτεια και πρωταγωνιστούσε παιδάκι. Επίσης, η ταινία εν μέρη, είναι παρωδία του "Παρασκευή Και Δεκατρείς". Τον Τζέισον δεν θα τον κοροϊδεύεις. ΤΟΝ ΤΖΕΙΣΟΝ! Εντωμεταξύ η Ελληνική μετάφραση του τίτλου είναι "Λουτρό Αίματος", προφανώς ειρωνικά αφού δεν χύνεται σταγόνα ...αίματος.
(Κρίμα για τη γλυκούλα από το ΑΧΣ)


            Τυφλός βετεράνος πολέμου, καταλήγει σε γηροκομείο, όπου παππούδες και γιαγιάδες, μεταμορφώνονται σε λυκάνθρωπους. Αυτό που θα συμβεί σε λίγο στην Ελλάδα, στους χαμηλοσυνταξιούχους. Άλλο που δεν ήθελε ο παππούς, για να αποδείξει ότι είναι πολύ τυφλός για να πεθάνει. Χίλιες φορές να πάει από πέσιμο στο πεδίο της μάχης, παρά από χέσιμο στο νεκροκρέβατο του γηροκομείου.
            Ωραίο φιλμάκι, επηρεασμένο από τις αντίστοιχες ταινίες της δεκαετίας του 80'. Λόου μπάτζετ αλλά φιλότιμη προσπάθεια. Δεν είναι σούπερ, έχει όμως δυνατό πρωταγωνιστή, τύπου Charles Bronson και Τυφλού Σαμουράι. Επίσης έχει μεταμόρφωση με πράκτικαλ εφέκτς. 'Εχουμε δει και καλύτερες, αλλά από κάτι Wer και Wolfcop πολύ καλύτερο. Το μόνο που με ενόχλησε ήταν τα κοστούμια των λυκάνθρωπων που φαίνονται λίγο πλαδαροί και μπουνταλάδες. Υποτίθεται ότι είναι παππούδες όμως, οπότε ίσως έγινε και επίτηδες.
(Ο παλιός είναι αλλιώς, ακόμα και τυφλός)


            Δύο μαθήτριες κατηχητικού, φοιτήτριες καλογερικής, αδελφές του ελέους, πουλάνε Βίβλους πόρτα πόρτα (τα λιγουρεύεστε;), μέχρι που χτυπάνε τη λάθος πόρτα και παθαίνουν τα χειρότερα από παρέα καφρούγκανων που τις λιγουρεύτηκαν, αναβαθμίζοντάς τες σε πόρνες του ελέους και η ομορφούλα που θα μείνει ζωντανή (πολύ ωραία για να πεθάνει), θα εκδικηθεί για το μουνί της που το είχε τάξει στον Χριστό, κάνοντάς τους τρισχειρότερα.
            Κλασικό revenge movie, grindhouse φάση (τα ίδια με τον "Ακέφαλο" δηλαδή, που προσποιείται ότι είναι γεννηθείς το 70') που έχει την πλακίτσα του (βυζιά και αίματα) χωρίς να είναι όμως κάτι τρομερό (βυζιά και αίματα). Αυτό που μου έμεινε, είναι μία σκηνή που η πρωταγωνίστρια χώνει μία μαχαίρα στον κώλο του κακού, την ώρα που αυτός γαμάει μία άλλη. Μετά μπορεί να σκοτώνει και την άλλη, δεν θυμάμαι. Μόνο για φαν του είδους κι εκδικητές.
"Ο Θεός είναι μεγάλος"

Προς το παρόν αυτά. Τα υπόλοιπα μισοτελειωμένα, πολύ σύντομα κοντά σας. Αντίο.

Read More »

26.4.16

Η Μεγάλη Απόφραξη Του Τρόμου

            Προχθές χάζευα στην τιβί (και σου έμεινε μόνιμο) και συγκεκριμένα στο Χόρορ Τσάνελ, που παίζει ταινίες τρόμου (προφανώς). Προχθές λοιπόν το απογευματάκι, είχε το "Δε Άιλαντ Οφ Τέρορ", με τον μεγάλο και τρανό Πίτερ Κούσιν. Πολύ μπροστά το ταινιάκι για την εποχή του. Είχε όμως μια γουάτ δεφάκ σκηνή που μου ήρθε ξαφνική, πνίγηκα με τον καφέ, μου βγήκαν τα μπισκότα από τη μύτη και γέλαγα μόνος μου σαν χαζός (το "σαν" τι το ήθελες). Σας την παραθέτω με φωτοντοκουμέντα και δικό μου υποτιτλισμό ώστε να βγάζει νόημα, επειδή αλλιώς, δεν βγάζει.
            Πάλι γελάω (σαν χαζός). Σοβαρά τώρα, γιατί να κόψεις το χέρι και όχι το πλοκάμι; Το όλο σκηνικό μου θύμισε τη "Μεγάλη Απόφραξη" με τον Τσάκωνα και τον βοηθό του. Θα μπορούσε να γίνει και ταινία τρόμοκωμωδία, η "Μεγάλη Απόφραξη Του Τρόμου"!
(Να και μια ωραία σκηνή από το ταινιάκι αυτό)

            Αυτά. Ξέρω, ανάρτηση απάτη και τα λεφτά σας πίσω. Ησυχάστε χωριανοί, θα σας έρθει και ριβιού ταινίας και ιστορία να έχουμε να λέμε. Το πότε δεν ξέρω. Έχω ξεκινήσει 3-4 και δε λέω να τις τελειώσω. Τα ίδια κάνω και με τις δουλειές, και με το φαί και με όλα. Όλα μισοτελειωμ
Read More »

13.4.16

Headless (2015)

          To 2012 κυκλοφόρησε ένα φιλμάκι με τον τίτλο "Φάουντ", στο οποίο ένας πιτσιρικάς που γουστάρει ταινίες τρόμου, ανακαλύπτει ότι ο μεγάλος του αδερφός, είναι μανιακός δολοφόνος (δεν το έχω δει ακόμα, αλλά το έχω στα "Προσεχώς"). Σε μία σκηνή αυτής της ταινίας, ο πιτσιρικάς βλέπει μία ταινία τρόμου, με τον τίτλο "Χέντλες", στην οποία ένας μασκοφόρος, αποκεφαλίζει δεσποινίδες και τους γαμάει τα κεφάλια! Αυτή η σκηνή της ταινίας μέσα στην ταινία, ήταν και ο λόγος που το "Φάουντ" απαγορεύθηκε στην Αυστραλία. Αναμενόμενο λοιπόν, οι διψασμένοι για αίμα και πύον τρομοπαδοί, να ενθουσιαστούν περισσότερο με το "Χέντλες", παρά με το "Φάουντ" που ναι μεν, είναι βίαιο, αλλά δεν σε παίρνουν και τα αίματα, και να θέλουν να δουν περισσότερα από τον ακέφαλο καβαλάρη!
"Θέλουμε περισσότερα αίματα! ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΑΑΡΓΚ!

          Έτσι ο σκηνοθέτης του "Φάουντ", Σκοτ, μαζί με τον υπεύθυνο ειδικών εφέ Αρθούρο, ξεκίνησαν μία καμπάνια στο Κικστάρτερ, για να δουν αν όντως υπάρχει τόσο ανώμαλο κοινό για μία τέτοια σιχαμάρα και ...προφανώς υπήρχε, αφού η καμπάνια ήταν επιτυχημένη και το "Ακέφαλο" ξέφυγε από το σύμπαν του "Φάουντ" και έγινε πραγματικότητα. Μία μεγάλου μήκους/μικρού κόστους σπλατεριά, με τον Σκοτ αυτήν τη φορά σε ρόλο παραγωγού, και τον σπεσιαλίστα Αρθούρο, σε ρόλο σκηνοθέτη. Άλλαξ' ο κολιές και έγινε βραχιόλι από τους δύο φίλους, που καλά κάνουν επειδή έτσι μαθαίνεις, με το να αποκτάς εμπειρίες. Έλα να σε σκηνοθεστήσω πρώτα εγώ, και μετά σκηνοθετείς εσύ, να είμαστε όλοι ικανοποιημένοι.

          Στα του τι θα δούμε τώρα (στατουτί;). Νεκροφιλικά, ανάποδα τσιμπούκια (;), αυτό θα δούμε, αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Το "Χέντλες" υποτίθεται ότι είναι ένα ξεχασμένο στο ράφι Σλάσερ, από το 1978, το οποίο μόλις πρόσφατα βρήκε το δρόμο του για τις οθόνες μας (κάτι σαν το "Μαϊάμι Κονέξιον", αλλά στα ψέμματα). Οπότε να περιμένετε και ανάλογη αισθητική, "μέσα" και "έξω" από το φιλμ. Μακριά μαλλιά, μουστάκια, κοντά σορτσάκια και πατίνια μέσα στο φιλμ, και εισαγωγές βιντεοκασέτας τύπου "ΡΑΞ ΠΕΤΡΑΚΗΣ Α.Ε", τρέιλερ "Προσεχώς κοντά σας", φθαρμένο φιλμ και μοντάζ-μιξάζ, κομμένο με δόντια και κολλημένο με σάλιο, έξω. Κάτι αντίστοιχο στο στιλ των Ροντρίγκεζ και Ταραντίνο όταν έκαναν το "Γκράιντ Χάουζ", αλλά με το ένα δέκατο του προϋπολογισμού τους.
"Ησυχία, ξεκινάει!"

          Ο "Ακέφαλος" ανοίγει με το τρέιλερ μίας ταινίας που δεν υπάρχει και το τρέιλερ γυρίστηκε μόνο για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι έχεις πάει με το Ότομπιάνκι, σε Ντράιβ-Ιν του 1978 (τα είπες και πριν αυτά). Στο τρέιλερ αυτό, βλέπουμε μία τύπισσα να σκοτώνει τον γκόμενό της, επειδή είναι λυκάνθρωπος, αφότου όμως έχει μείνει έγκυος με το παιδί του, το οποίο αρχίζει να μεταμορφώνεται λόγω πανσέληνου, όσο είναι ακόμα στην κοιλιά της μάνας του. Καταλάβατε τώρα, γιατί γουστάρω τέτοιες ταινίες (όχι);
"Λυκομωρό"

          Οι τίτλοι αρχής του Ακέφαλου πέφτουν (σαν κομμένα κεφάλια) και βλέπουμε το απόσπασμα που ήταν μέρος του "Φάουντ", με κάποιες επιπλέον σκηνές. Ένα παλικάρι με μάσκα Μίσφιτς και μία ματσέτα στο χέρι, να αποκεφαλίζει μία δεσποινίς, να της βγάζει το μάτι με τo κουτάλι, να το τρώει, να του τρέχουν τα ματόζουμα από το στόμα (που μοιάζουν περισσότερο με φλόκια) και  και να γαμάει το κεφάλι της, όχι από το στόμα, αλλά από το λαιμό! Δεν της το βάζει στο στόμα για να της φτάσει στο λαρύγγι, αλλά το ανάποδο! Δεν κάνει deep throat, αλλά throat deep! Της το βάζει στο λαρύγγι, για να της φτάσει στο στόμα! Γουάτ δεφάκ! Αν έβγαινε και το κεφαλάκι μέσα από το στόμα θα ήταν γαμώ τις σκηνές, αλλά μάλλον θα έπρεπε να έχει μία πούτσα 30 εκατοστών για να το καταφέρει αυτό και ο σκηνοθέτης για κάποιον λόγο αποφάσισε να μην του τη δώσει ...Την πούτσα ...Στον πρωταγωνιστή.
"Δεν είναι αυτό που νομίζετε! Χυμός ματόμπαλου είναι! Το ορκίζομαι!"

          Το παραπάνω θέαμα θα το δούμε πολλές φορές στη διάρκεια της ταινίας μαζί με άλλα όμορφα, όπως βιασμό με ματσέτα, μαστεκτομή, ευνουχισμό, ακρωτηριασμούς και ξεντεριάσματα, λούσιμο με αίμα (κατά της τριχόπτωσης), λούσιμο με κάτουρα (για φυσικά ξανθά μαλλιά), παιδική κακοποίηση, αιμομιξία, κανιβαλισμό, νεκροφιλία και τόσους αποκεφαλισμούς και "σκαλ φάκιν'" που χάνεις το μέτρημα. Οφθαλμόλουτρο! Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν ονόμασαν την ταινία "Σκάλφακ", που ταιριάζει περισσότερο και είναι και πιο πιασάρικο (θα σου πω εγώ γιατί. Ο ορισμός του "Σκαλ Φάκιν", είναι να γαμάς ένα κεφάλι από οποιαδήποτε τρύπα του, εκτός από αυτή του στόματος. Συνήθως σημαίνει να γαμάς το κεφάλι από την τρύπα του ματιού.Όπως έκανε ο κακός στο 7ο βιβλίο του Ντέξτερ, ή ο ψυχάκιας στο "Χέντερ" του Έντουαρντ Λι. Άσχετε). Μη δίνετε σημασία στις παρενθέσεις, είναι η φωνή στο κεφάλι μου. Πολύ ενοχλητική.
"Μύτη, μάτια, στόμα, αυτά είναι λεπτομέρειες. Σημασία έχει να υπάρχει αγάπη"

          Φυσικά και δεν βλέπουμε μόνο αυτά στη μιάμιση ώρα που διαρκεί το φιλμάκι (ω, μου το χάλασες τώρα), αλλά όλη την καθημερινότητα του τρελού. Από την ώρα που ξυπνάει μέσα στη χαβούζα που μένει, μέχρι την ώρα που πέφτει για ύπνο μέσα στο κλουβί του (που είναι μέσα στη χαβούζα). Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνει και πολλά πράγματα, πέρα από το να μιλάει με το φανταστικό του φίλο, ένα ημίγυμνο αγοράκι, που αντί για κεφάλι έχει νεκροκεφαλή, κάτι σαν τον Σκέλετορ, σε παιδάκι. Να σκέφτεται συνέχεια τη μάνα του. Να ξαναζεί τα παιδικά του χρόνια και να κυνηγάει γκομενάκια, νιαουρίζοντας. Ότι κάνει δηλαδή, η πλειοψηφία των αναγνωστών αυτού του μπλογκ.
"Νιάου"

          Σοβαρά τώρα, είναι μία σκηνή για Όσκαρ, στην οποία ο τρελός, είναι κρυμμένος πίσω από κάτι κάδους σκουπιδιών και παριστάνει το γατάκι, νιαουρίζοντας ναζιάρικα, για να παρασύρει στο στενάκι, ένα φιλόζωο γκομενάκι και να της βγάλει ...νύχια. Αυτό που έλειπε για να απογειωθεί η σκηνή, ήταν να φοράει ουρίτσα και αυτάκια! Ο σκελετογατούλης. Νιαρ! Επίσης, στο "να ξαναζεί τα παιδικά του χρόνια", έχουμε την ευκαιρία να δούμε κι εμείς, πως και γιατί αυτός ο νεαρός έφτασε στο σημείο, αντί για χορτοφάγος, εθελοντής γιατρός του Ερυθρού Σταυρού και ταλαντούχος ζωγράφος, που ζει σε φάρμα, μαζί με τη γυναίκα του και τα έξι παιδιά τους. Να γίνει μανιακός σαδιστής, ψυχοπαθής δολοφόνος, σχιζοφρενής κανίβαλος, νεκρόφιλος βιαστής. Γιατί; Τι του έλειψε;
"Τίποτα δεν μου έλειψε. Είχα και του πουλιού το γάλα και έπνιγα το κουνέλι από μικρός"

          Φυσικά και δεν βλέπουμε μόνο αυτά στη μιάμιση ώρα που διαρκεί το φιλμάκι (ω, μου το χάλασες τώρα). Παράλληλα με την καθημερινότητα του τρελού, βλέπουμε και την ιστορία της Τζες, μίας άξιας και χαριτωμένης δεσποινίς, που δουλεύει σε πατινάδικο να μυρίζει ποδαρίλα όλη μέρα, και συγχρόνως να σπουδάζει επιστήμουνας, ενώ έχει σπιτώσει τον τεμπελχανά, άνεργο, γουοναμπί ροκστάρ, γκόμενό της, που αντί να βρει καμιά δουλειά να βοηθήσει στους λογαριασμούς, πίνει όλη μέρα μπάφους με τον μπασίστα, με τη δικαιολογία ότι έχει αφιερωθεί στην τέχνη του, και ότι μία μέρα θα γίνει μεγάλος και τρανός (ότι κάνει δηλαδή, η πλειοψηφία των αναγνωστών αυτού του μπλογκ). Το τι θα γίνει ακριβώς, θα το δούμε στη συνέχεια της ταινίας. Χαραμίζεται το κορίτσι και τρώει τα καλύτερά του χρόνια με το τομάρι, που την πήρε μπουμπούκι και θα την αφήσει τσουκνιδόκλαδο και ποιος θα την πάρει μετά χαλασμένη, από το τελευταίο ράφι; Αυτά είναι βγαλμένα από τη ζωή και να τα βλέπετε εσείς οι μικρές, να μαθαίνετε.
"Ζουζουνάκο μου, θα μας κόψουν το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο και θα μας κάνουν έξωση"
"Ωωωωωωωωωωω, δεν με νοιάζειειειειειειειειειείμαι ο Λέμι"

          Ο καθένας από τους πρωταγωνιστές μας είναι χαρούμενος στο δικό του μικρόκοσμο, κάνοντας αυτά που αγαπάει, ζώντας τη ζωούλα του, κοιτώντας τη δουλειά του. Το πατινάδικο όμως, είναι μία από τις μουνοπαγίδες που ο κεφαλεραστής μας ψαρεύει κουτσομούρες, και όπως καταλαβαίνετε δεν θα αργήσει ο κόσμος της χρυσοχέρας, να συγκρουστεί με τον κόσμο του κεφαλοκόφτη, και να γίνει το έλα να δεις, να σου βγουν τα μάτια.
"...με το κουταλάκι"

          Το "Ακέφαλο", έχει αυτό που πρέπει να έχουν οι "κακές" ταινίες, για να είναι καλές "κακές" ταινίες. Θράσος (ή σκέτο Θρας). Μπορεί να μην έχει καλές πρώτες ύλες, αλλά η ιστορία γαμάει ...κεφάλια. Επίσης το τέλος είναι γαμάτο και σε "πειράζει" για σίκουελ. Ελπίζω στο νούμερο δύο να έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ και να δούμε τα κεφαλογαμήσια ...τρισδιάστατα! Το προτείνω με τα χίλια, αλλά σε φαν του είδους και μόνο.

(Τρέιλερ)


(Τρομακτική αφισούλα)


(Χαρούμενη αφισούλα)


(Παρτούζα)


"Μείνε ακίνητη, μας βγάζουν φωτογραφία!"


"Είδατε που σας είπα, ότι είναι χυμός ματόμπαλου; Ορίστε και το ματόδεντρο!"


"Και δεν φτάνει που δεν βοηθάει στο σπίτι, τώρα θέλει να του δώσω και κώλο!"


"Θα δουλεύεις 12ωρο. Θα πληρώνεσαι μόνο με ποσοστά και αν κάτσεις να σε γαμήσω, θα σου κολλήσω ένσημα για 4ωρο. Σύμφωνοι; Αχ, αυτή η καλοσύνη θα μου κλείσει το μαγαζί"

(Κατά τη διάρκεια της ταινίας)


"Συγνώμη, για το Βρωμοπούσι, από που πάμε;"


(Τίτλοι αρχής, εξώφυλλο Λατινοαμερικάνικου Θρας μέταλ δίσκου)


(Το καλύτερο το άφησα για το τέλος)


"Σου άρεσε;"


"Δεν μπορώ να βάλω τρία ολόκληρα ακόμα"
Read More »