Ευλάβεια Aka Sanctimony (2013)

               Μου έστειλε σκηνοθέτης άνθρωπος, να του παρουσιάσω τη μικρή του ...ταινία. Λάθος! Δεν ήξερε, δεν ρώταγε; Ελπίζω να ξέρει περί τίνος πρόκειται, διότι προβλέπω πολύ βρισίδι αν εκπέμπει σε διαφορετικές συχνότητες.
               Λοιπόν, θα είμαι ειλικρινής (όλοι οι ψεύτες τα ίδια λέτε). Όταν ο δημιουργός του "Ευλάβεια", μου έστειλε το φιλμάκι του για κριτική, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "Ωχ! Άμα είναι μαλακία; Θα του το θάψω; Κρίμα είναι". Το μυαλό μου κατευθείαν στο κακό! Ευτυχώς όμως, δεν είναι καθόλου μαλακία και ας έχει ωραία αφίσα (η ωραία αφίσα στις ταινίες τρόμου, είναι κακός οιωνός).

(Έτσι! Με αίματα!)

               Το "Ευλάβεια" ξεκινάει δείχνοντάς μας έναν κουκουλοφόρο (όχι γνωστό άγνωστο, μπαχαλάκια), εποχής Αναγέννησης (ξέρετε, Μικελάντζελο, Λεονάρντο και τα υπόλοιπα Χελωνόνιντζάκια), να δένει με ...ευλάβεια, δύο περγαμηνές (ούτε πιτόγυρα να τύλιγε) και να γεμίζει δύο δισκοπότηρα με μαυροδάφνη. Αμέσως μετά, το πλάνο αλλάζει και μας κατεβάζει σε ένα μπουντρούμι, με γκρο-πλαν στο καλό προφίλ της κομπάρσας, που κλέβει την παράσταση. Της κάμπιας! Δυστυχώς δεν θα την ξαναδούμε στο φιλμ, αλλά το ταλέντο και η στύση δεν κρύβεται και μετά από μία τέτοια ερμηνεία, το μέλλον της προβλέπεται λαμπρό στο χώρο της έβδομης τέχνης.

(Το καλό της προφίλ, είναι το αριστερό)

               Ας αφήσουμε όμως αυτό το κρυμμένο μαργαριτάρι στην άκρη και ας ασχοληθούμε με τον ήρωά μας, τον αλυσοδεμένο αιχμάλωτο αυτού του κελιού, που μπορεί να έχει μακριά μαλλιά και μούσια, αλλά τα μπούτια και τα βυζιά, είναι αξύριστα τριών ημερών (να φανεί και η κακουχία). Γιατί πως θα βγεις στο χαζοκούτι γιόκα 'μ; Ο Κώστας ο Σόμμερ δεν έκανε διεθνή καριέρα στα Μπόλιγουντ, με περμανάντ στα στήθια. Το οποίο βέβαια, έρχεται σε αντίθεση με τον κακό της ιστορίας (τυχαίο;), που έχει τόση τρίχα, όχι για να πλέξεις πουλόβερ, αλλά όλη τη στολή του Τσαπάκουα, του Τσουπακάμπρα, του Τσούμπαγουάμπα, του Τσουμπάκα, ή όπως λένε τέλος πάντων, το δίποδο κατοικίδιο του Ιντιάνα Τζόουνς, στον Πόλεμο των Άστρων. Μιλάμε από την πρώτη σκηνή που ξεπροβάλει στιγμιαία, μέσα από το μανδύα, το χέρι του κτήνους, νομίζεις ότι κάτω από την κουκούλα κρύβεται ο Ευαγγελάτος, αλλά όχι! Όταν η πέφτει η κουκούλα, αποκαλύπτεται ο Ιβάν Σαββίδης του ΠΑΟΚ! Σκύβει αμέσως το παπαδοπαίδι (Μπαοκτσής προφανώς) να του φιλήσει το τριχωτό του ...χέρι και αυτή είναι και η πιο αηδιαστική σκηνή του φιλμ και όχι τα κοψίδια που θα ακολουθήσουν μετά, "θα ακολουθήσουν κοψίδια μετα;" ΝΑΙ! "και μπίρες;", όχι τέτοια κοψίδια, τέτοια!

"Θα το φάτε εδώ, ή να σας το τυλίξω για το σπίτι;"

               Κάπου εκεί, έχουν πέσει και οι τίτλοι αρχής και στα 15 λεπτά περίπου που θα ακολουθήσουν, θα δούμε έναν ιερέα και έναν Δικαστή να παίζουν εις βάρος ενός φουκαρά, ένα παιχνίδι που έχουμε παίξει όλοι μικροί και ίσως κάποιοι από εμάς, έχουμε σκεφτεί κιόλας, πως θα ήταν να το παίζαμε στα αλήθεια. Να λοιπόν πως θα ήταν.

               Το "Ευλάβεια" είναι ένα από τα λίγα Ελληνικά μικρού μήκους που κυκλοφορούν και ένα από τα ακόμα πιο λίγα Ελληνικά τρόμου, μικρού ή μεγάλου μήκους. Το τελευταίο Ελληνικό μικρού μήκους που είχα δει, δεν είχε σταγόνα αίμα και τα τελευταία που θυμάμαι να έχουν κάμποσο σπληνάντερο, είναι τα γνωστά σε όλους μας κακά! "Το κακό" ένα και δύο δηλαδή (αλήθεια, τι έγινε αυτός ο τύπος; Δεν θα κάνει τίποτε άλλο;). Οπότε κάθε τέτοια προσπάθεια, την υποδεχόμαστε με ανοιχτές αγκάλες, πόσο μάλλον όταν υπάρχει ταλέντο και προοπτική.

(Από 'δω το ταλέντο)

               Το φιλμ του Δημήτρη Βαβάτση δεν υστερεί σε τίποτα, από άλλα μικρού μήκους του εξωτερικού. Στυλιζαρισμένα κάδρα, φωτογραφία που παραπέμπει σε παλαιότερες δεκαετίες τρόμου, χωρίς όμως να γίνεται ρετρολάγνο, και κομπιουτερίστικο γκορ που μου θύμισε λίγο της παραγωγές της Νέκροστορμ, όχι στην ποσότητα βέβαια (δεν συγκρίνονται αυτά τα άτομα), αλλά στην ποιότητα. Όλοι οι συντελεστές έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους, με τα περιορισμένα μέσα που διαθέτουν, με αποτέλεσμα να έχει γίνει δεκτό σε πολλά φεστιβάλ της Αμερικής και να έχει λάβει εύφημο μνεία σε δύο από αυτά, στα Zed Fest Film Festival και International Horror Hotel Festival, όπως και βραβείο σκηνογραφίας στο 3ο Ψηφιακό Φεστιβάλ Αθήνας και στο Φεστιβάλ του Φανταστικού της Ένωσης Ελλήνων Σκηνοθετών.

"Τι θα γίνει Πρόεδρε με τον Μπερμπάτοφ; Θα προλάβει τον γαύρο;"

               Σαν θεατής θα προτιμούσα περισσότερο αίμα, αλλά αν λάβω υπόψιν την Ελληνική πραγματικότητα, μου έκανε εντύπωση και αυτό το λίγο που υπάρχει. Aπ' ότι διαβάζω όμως, ο Βαβάτσης έχει ανεβάσει τον πήχη και το επόμενό του φιλμάκι "Σαρκοβόρος", που μέχρι στιγμής τριγυρνάει στα φεστιβάλ του εξωτερικού, έχει όλα τα στοιχεία που χρειάζονται για να το βάλω στις πιο αναμενόμενες ταινίες τρόμου για φέτος. Δηλαδή, δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο, δεν σέβεται τίποτα και δεν τσιγκουνεύεται όταν πηγαίνει στο χασάπικο, για να ετοιμάσει το Πασχαλινό τραπέζι. Εδώ η κριτική του από τη Λάιφο, που διαβάζοντάς τη, μου βγήκε ο καφές από τα μάτια! Ανυπομονώ να το δω και να ντραπώ με τα αίσχη του!

Δεύτερο teaser για τον Σαρκοβόρο !!Second teaser trailer for our film !!
Δημοσιεύτηκε από Carnivore Short Film στις Σάββατο, 27 Ιουνίου 2015

(Το teaser του Σαρκοβόρου, που ...πειράζει)

"Δύο στα τρία. Το τριάρι το φυλάω για το Σαρκοβόρο"

Μιας και είπαμε για ευλάβειες, ας κλείσουμε ευχάριστα με κάτι σχετικό.